نامۀ ۲۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
== مقدمه ==
 
* نامه‌ای که [[امام]] به [[زیاد بن ابیه]]، [[جانشین]] [[عبدالله بن عباس]]، [[کارگزار بصره]]، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. [[حضرت]] {{ع}} در این [[نامه]] او را به پرهیز از [[زیاده‌خواهی]] و حفظ [[اعتدال]] [[دعوت]] می‌کند و فردای [[قیامت]] را به یاد او می‌آورد. او را به [[عمل‌گرایی]] سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
==مقدمه==
* افزون بر [[سید رضی]]، [[بلاذری]] در انساب الاشراف و [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]]، این [[حدیث]] را گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
*نامه‌ای که [[امام]] به [[زیاد بن ابیه]]، [[جانشین]] [[عبدالله بن عباس]]، [[کارگزار بصره]]، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. [[حضرت]] {{ع}} در این [[نامه]] او را به پرهیز از [[زیاده‌خواهی]] و حفظ [[اعتدال]] [[دعوت]] می‌کند و فردای [[قیامت]] را به یاد او می‌آورد. او را به [[عمل‌گرایی]] سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
== فرازی از [[نامه]] ==
*افزون بر [[سید رضی]]، [[بلاذری]] در انساب الاشراف و [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]]، این [[حدیث]] را گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
==فرازی از [[نامه]]==
* [[اسراف]] را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در [[اندیشه]] فردا به‌سر بر؛ از [[مال]] به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز [[نیازمندی]] خود پیش فرست. آیا [[امید]] داری [[خداوند]] اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از [[متکبران]] باشی و [[طمع]] داری [[ثواب]] انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که [[غرق]] در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. [[انسان]] را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
* [[اسراف]] را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در [[اندیشه]] فردا به‌سر بر؛ از [[مال]] به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز [[نیازمندی]] خود پیش فرست. آیا [[امید]] داری [[خداوند]] اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از [[متکبران]] باشی و [[طمع]] داری [[ثواب]] انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که [[غرق]] در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. [[انسان]] را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.



نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۰

مقدمه

فرازی از نامه

  • اسراف را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در اندیشه فردا به‌سر بر؛ از مال به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز نیازمندی خود پیش فرست. آیا امید داری خداوند اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از متکبران باشی و طمع داری ثواب انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که غرق در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. انسان را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود[۴].

منابع

پانویس

  1. نهج البلاغه، نامه ۴۴
  2. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.
  3. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.
  4. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.