کربلایی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
'''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، [[اهل کربلا]]، کسی که به [[زیارت کربلا]] رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ [[مردم]] را آنجا که نام او ندانند. | '''کربلایی''' منسوب به [[کربلا]]، [[اهل کربلا]]، کسی که به [[زیارت کربلا]] رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ [[مردم]] را آنجا که نام او ندانند. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
کربلایی: ساخته و پرداختۀ [[کربلا]]<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] [[خانۀ خدا]] را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به [[زائران]] [[حرم]] [[امام رضا]]{{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] [[کربلا]] هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام]] [[عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، [[شور]] کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های [[معنوی]] این دیار و مدفون در آن [[مزار]] است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۰.</ref>. | کربلایی: ساخته و پرداختۀ [[کربلا]]<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. همان‌گونه که [[زائران]] [[خانۀ خدا]] را حاج و [[حاجی]] گویند، بعنوان [[تکریم]] و [[احترام]]، به [[زائران]] [[حرم]] [[امام رضا]] {{ع}} "مشهدی" و به [[زوار]] [[کربلا]] هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به [[زیارت قبر امام حسین]] {{ع}} موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات [[قیام]] [[عاشورا]] را داشته باشد و با [[الهام]] از آن [[حماسه]] شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: [[امّت]] کربلایی، [[شور]] کربلایی. [[ابداع]] این [[لقب]]، از اسباب ماندگاری ارزش‌های [[معنوی]] این دیار و مدفون در آن [[مزار]] است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار [[فرهنگی]] و [[مقدّس]] دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۹
کربلایی منسوب به کربلا، اهل کربلا، کسی که به زیارت کربلا رفته باشد، عنوانی که روستاییان و عامّه را بدهند، مخاطبه‌ای عامۀ مردم را آنجا که نام او ندانند.
مقدمه
کربلایی: ساخته و پرداختۀ کربلا[۱]. همان‌گونه که زائران خانۀ خدا را حاج و حاجی گویند، بعنوان تکریم و احترام، به زائران حرم امام رضا (ع) "مشهدی" و به زوار کربلا هم "کربلایی" گویند. در قدیم، رمز و نشانۀ این بوده که کسی که با این نام معروف می‌شود، به زیارت قبر امام حسین (ع) موفق شده است. همچنین در تعبیر استعاری، به هر چه که حال و هوا و خصوصیّات قیام عاشورا را داشته باشد و با الهام از آن حماسه شکل گیرد "کربلایی" می‌گویند، مثل: امّت کربلایی، شور کربلایی. ابداع این لقب، از اسباب ماندگاری ارزش‌های معنوی این دیار و مدفون در آن مزار است و بیش از یک تعبیر عرفی، بار فرهنگی و مقدّس دارد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۰.