یوم الجمع: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۶

مقدمه

به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، روز رستاخیز است. قرآن دو بار این تعبیر را به کار برده است^[۱] و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است^[۲]. وجه این تعبیر آن است که به روز رستاخیز، آدمیان و جنیان و فرشتگان مقرب به خواست خداوند گرد هم می‌آیند و اعمال مکلفان به ترازوی دادگاه الهی وزن می‌شود. این آموزه دینی اثری ژرف در نظام اخلاقی و تربیتی اسلام دارد؛ آن سان که برخی مفسران گفته‌اند غرض از وحی و رسالت پیامبران ترسانیدن انسان از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، مردمان به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروهی به بهشت می‌روند و گروهی به دوزخ. بدون انذارِ انسان از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش می‌آید، دعوت دینی ناکام می‌ماند و رسالت پیامبران (ع) بی فرجام می‌شود^[۳]^[۴].

منابع

فرهنگ شیعه

پانویس

↑ ﴿يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ﴾؛سوره شوری، آیه ۷.
↑ ﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ ﴿قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴾؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.
↑ المیزان‌، ۱۸/ ۱۷؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۵۵؛ تفسیر نمونه‌، ۲۴/ ۱۹۴.
↑ فرهنگ شیعه، ص 481.

[1] ﴿يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ﴾؛سوره شوری، آیه ۷.

[2] ﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ ﴿قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴾؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.

[3] المیزان‌، ۱۸/ ۱۷؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۵۵؛ تفسیر نمونه‌، ۲۴/ ۱۹۴.

[4] فرهنگ شیعه، ص 481.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[یوم الجمع در قرآن]] - [[یوم الجمع در حدیث]] - [[یوم الجمع در نهج البلاغه]] - [[یوم الجمع در کلام اسلامی]] - [[یوم الجمع در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط  = یوم الجمع (پرسش)}}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، [[روز رستاخیز]] است. [[قرآن]] دو بار این تعبیر را به کار برده است<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}؛سوره شوری، آیه ۷.</ref> و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ }}؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ}}؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.</ref>. وجه این تعبیر آن است که به [[روز رستاخیز]]، [[آدمیان]] و جنیان و [[فرشتگان مقرب]] به خواست [[خداوند]] گرد هم می‌آیند و [[اعمال]] [[مکلفان]] به ترازوی [[دادگاه الهی]] وزن می‌شود. این آموزه [[دینی]] اثری ژرف در [[نظام اخلاقی]] و [[تربیتی]] [[اسلام]] دارد؛ آن سان که برخی [[مفسران]] گفته‌اند غرض از [[وحی]] و [[رسالت]] [[پیامبران]] ترسانیدن [[انسان]] از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، [[مردمان]] به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروهی به [[بهشت]] می‌روند و گروهی به [[دوزخ]]. بدون انذارِ [[انسان]] از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش می‌آید، [[دعوت دینی]] ناکام می‌ماند و [[رسالت]] [[پیامبران]] {{ع}} بی فرجام می‌شود<ref>المیزان‌، ۱۸/ ۱۷؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۵۵؛ تفسیر نمونه‌، ۲۴/ ۱۹۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 481.</ref>.
+* به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، [[روز رستاخیز]] است. [[قرآن]] دو بار این تعبیر را به کار برده است<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}؛سوره شوری، آیه ۷.</ref> و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ }}؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ}}؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.</ref>. وجه این تعبیر آن است که به [[روز رستاخیز]]، [[آدمیان]] و جنیان و [[فرشتگان مقرب]] به خواست [[خداوند]] گرد هم می‌آیند و [[اعمال]] [[مکلفان]] به ترازوی [[دادگاه الهی]] وزن می‌شود. این آموزه [[دینی]] اثری ژرف در [[نظام اخلاقی]] و [[تربیتی]] [[اسلام]] دارد؛ آن سان که برخی [[مفسران]] گفته‌اند غرض از [[وحی]] و [[رسالت]] [[پیامبران]] ترسانیدن [[انسان]] از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، [[مردمان]] به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروهی به [[بهشت]] می‌روند و گروهی به [[دوزخ]]. بدون انذارِ [[انسان]] از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش می‌آید، [[دعوت دینی]] ناکام می‌ماند و [[رسالت]] [[پیامبران]] {{ع}} بی فرجام می‌شود<ref>المیزان‌، ۱۸/ ۱۷؛ پیام قرآن‌، ۵/ ۵۵؛ تفسیر نمونه‌، ۲۴/ ۱۹۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 481.</ref>.
 == منابع ==