سنگابخانه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
'''سنگابخانه''' محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای [[نوشیدن آب]] سرد، در ایّام [[عزاداری]] [[سید الشهدا]]{{ع}} در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به [[عزاداران]] و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و [[شمایل]] می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و [[شب]] [[خواب]] می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای [[آشامیدن]] یا [[وضو]] گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در [[مساجد]] و امامزاده‌ها نهند"<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۰.</ref>. | '''سنگابخانه''' محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای [[نوشیدن آب]] سرد، در ایّام [[عزاداری]] [[سید الشهدا]] {{ع}} در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به [[عزاداران]] و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و [[شمایل]] می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و [[شب]] [[خواب]] می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای [[آشامیدن]] یا [[وضو]] گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در [[مساجد]] و امامزاده‌ها نهند"<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۵۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۲
مقدمه
سنگابخانه محلّی که یک یا چند ظرف بزرگ سنگی برای نوشیدن آب سرد، در ایّام عزاداری سید الشهدا (ع) در آن نهاده می‌شد و سقّاها، آمادۀ آب دادن به عزاداران و هیئت‌های سینه زنی بودند. معمولا در محوّطه‌ای بود که روی آن چادر می‌زدند و اطرافش را با پارچۀ سیاه و کتیبه‌های مخصوص و عکس و شمایل می‌پوشاندند و در آنجا نگهبان و شب خواب می‌گذاشتند. سنگاب، ظرف سنگی بزرگی بود که مقدار زیادی آب می‌گرفت و از یک پاره سنگ تراشیده می‌شد و در مسجدها و تکایا برای آشامیدن یا وضو گرفتن می‌گذاشتند. دهخدا می‌نویسد: "ظرف بزرگ از سنگ تراشیده که یک کر و بیشتر آب گیرد و در مساجد و امامزاده‌ها نهند"[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۵۰.