محمد بن مسلم ثقفی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوجعفر محمد بن مسلم بن رباح اوقص طحان ثقفی طائفی]] [[اهل کوفه]]<ref>اختیار معرفة الرجاللإ ص۱۶۱؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{عم}}<ref>رجال الطوسی، ص۱۳۵، ۳۰۰ و ۳۵۸.</ref> بود و از امام باقر و امام صادق{{عم}} [[روایات]] بسیاری نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ خلاصة الاقوال، ص۱۴۹.</ref> کسانی چون [[محمد بن خالد]] و [[هشام بن سالم]] از وی [[روایت]] کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۱۹۲.</ref> رجال‌نویسان ایشان را [[محدث]]، [[فقیه]] و از [[اصحاب اجماع]] دانسته<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۳۸؛ خلاصة الاقوال، ص۱۵۰.</ref> و در زمره کسانی ذکر کرده‌اند که [[حلال و حرام]] [[شرع]] به ایشان بیان و روشن می‌‌شد.<ref>الرسالة العددیه، ص۲۵ ـ ۲۷؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۰.</ref> او از چهره‌های برجسته [[امامیه]]، فردی بسیار مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹ ـ ۲۰۰؛ رجال ابن داود، ص۳۳۶.</ref> و مورد [[عنایت]] و [[لطف]] امام باقر، امام صادق و امام کاظم{{عم}} بود. به گفته خویش، از امام باقر{{ع}} سی هزار [[حدیث]] شنیده و از امام صادق{{ع}} نیز شانزده هزار مسئله سؤال کرده یا حدیث نقل کرده است. وی از ناحیه یک چشم [[نابینا]] بود و وضع [[زندگی]] نسبتاً مناسبی داشت و متمول بود، ولی در عین حال مردی [[متواضع]] و [[فروتن]] بود، بدین جهت و برای [[اثبات]] اینکه از [[پیروان]] [[واقعی]] امام باقر{{ع}} است به امر [[امام]] مدتی به خرمافروشی مشغول شد و سرانجام به خواست خویش آسیابی را بنا کرد و به آسیابانی و آرد فروشی [[اشتغال]] یافت و حتی مورد [[طعن]] و [[سرزنش]] [[اقوام]] و هواداران خود قرار گرفت. در مورد [[ایمان]] و [[پارسایی]] محمد بن مسلم ثقفی کوفی روایات بسیاری آمده است از جمله اینکه امام صادق{{ع}} [[بهشت]] را به او [[بشارت]] داده و او را در زمره [[محدثان]] نجیب و [[امین]] بر حلال و حرام [[خداوند]] به شمار آورده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۱۶۱ ـ ۱۷۰.</ref> او دارای کتابی با نام «الاربعمائة مسألة فی ابواب الحلال و الحرام» می‌‌باشد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ مجمع الرجال، ج۶، ص۵۴.</ref> سرانجام به سال ۱۵۰هـ درگذشت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۰؛ هدیة العارفین، ج۲، ص۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۱۵.</ref> | [[ابوجعفر محمد بن مسلم بن رباح اوقص طحان ثقفی طائفی]] [[اهل کوفه]]<ref>اختیار معرفة الرجاللإ ص۱۶۱؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{عم}}<ref>رجال الطوسی، ص۱۳۵، ۳۰۰ و ۳۵۸.</ref> بود و از امام باقر و امام صادق{{عم}} [[روایات]] بسیاری نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ خلاصة الاقوال، ص۱۴۹.</ref> کسانی چون [[محمد بن خالد]] و [[هشام بن سالم]] از وی [[روایت]] کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۲، ص۱۹۲.</ref> [[رجال‌نویسان]] ایشان را [[محدث]]، [[فقیه]] و از [[اصحاب اجماع]] دانسته<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۳۸؛ خلاصة الاقوال، ص۱۵۰.</ref> و در زمره کسانی ذکر کرده‌اند که [[حلال و حرام]] [[شرع]] به ایشان بیان و روشن می‌‌شد.<ref>الرسالة العددیه، ص۲۵ ـ ۲۷؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۰.</ref> او از چهره‌های برجسته [[امامیه]]، فردی بسیار مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹ ـ ۲۰۰؛ رجال ابن داود، ص۳۳۶.</ref> و مورد [[عنایت]] و [[لطف]] امام باقر، امام صادق و امام کاظم{{عم}} بود. به گفته خویش، از امام باقر{{ع}} سی هزار [[حدیث]] شنیده و از امام صادق{{ع}} نیز شانزده هزار مسئله سؤال کرده یا حدیث نقل کرده است. وی از ناحیه یک چشم [[نابینا]] بود و وضع [[زندگی]] نسبتاً مناسبی داشت و متمول بود، ولی در عین حال مردی [[متواضع]] و [[فروتن]] بود، بدین جهت و برای [[اثبات]] اینکه از [[پیروان]] [[واقعی]] امام باقر{{ع}} است به امر [[امام]] مدتی به خرمافروشی مشغول شد و سرانجام به خواست خویش آسیابی را بنا کرد و به آسیابانی و آرد فروشی [[اشتغال]] یافت و حتی مورد [[طعن]] و [[سرزنش]] [[اقوام]] و هواداران خود قرار گرفت. در مورد [[ایمان]] و [[پارسایی]] محمد بن مسلم ثقفی کوفی روایات بسیاری آمده است از جمله اینکه امام صادق{{ع}} [[بهشت]] را به او [[بشارت]] داده و او را در زمره [[محدثان]] نجیب و [[امین]] بر حلال و حرام [[خداوند]] به شمار آورده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۱۶۱ ـ ۱۷۰.</ref> او دارای کتابی با نام «الاربعمائة مسألة فی ابواب الحلال و الحرام» می‌‌باشد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ مجمع الرجال، ج۶، ص۵۴.</ref> سرانجام به سال ۱۵۰هـ درگذشت.<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۰؛ هدیة العارفین، ج۲، ص۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۱۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوجعفر محمد بن مسلم بن رباح اوقص طحان ثقفی طائفی اهل کوفه[۱] و از اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم(ع)[۲] بود و از امام باقر و امام صادق(ع) روایات بسیاری نقل کرده است.[۳] کسانی چون محمد بن خالد و هشام بن سالم از وی روایت کرده‌اند.[۴] رجال‌نویسان ایشان را محدث، فقیه و از اصحاب اجماع دانسته[۵] و در زمره کسانی ذکر کرده‌اند که حلال و حرام شرع به ایشان بیان و روشن می‌‌شد.[۶] او از چهره‌های برجسته امامیه، فردی بسیار مورد اعتماد[۷] و مورد عنایت و لطف امام باقر، امام صادق و امام کاظم(ع) بود. به گفته خویش، از امام باقر(ع) سی هزار حدیث شنیده و از امام صادق(ع) نیز شانزده هزار مسئله سؤال کرده یا حدیث نقل کرده است. وی از ناحیه یک چشم نابینا بود و وضع زندگی نسبتاً مناسبی داشت و متمول بود، ولی در عین حال مردی متواضع و فروتن بود، بدین جهت و برای اثبات اینکه از پیروان واقعی امام باقر(ع) است به امر امام مدتی به خرمافروشی مشغول شد و سرانجام به خواست خویش آسیابی را بنا کرد و به آسیابانی و آرد فروشی اشتغال یافت و حتی مورد طعن و سرزنش اقوام و هواداران خود قرار گرفت. در مورد ایمان و پارسایی محمد بن مسلم ثقفی کوفی روایات بسیاری آمده است از جمله اینکه امام صادق(ع) بهشت را به او بشارت داده و او را در زمره محدثان نجیب و امین بر حلال و حرام خداوند به شمار آورده است.[۸] او دارای کتابی با نام «الاربعمائة مسألة فی ابواب الحلال و الحرام» می‌‌باشد.[۹] سرانجام به سال ۱۵۰هـ درگذشت.[۱۰].[۱۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ اختیار معرفة الرجاللإ ص۱۶۱؛ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹.
- ↑ رجال الطوسی، ص۱۳۵، ۳۰۰ و ۳۵۸.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ خلاصة الاقوال، ص۱۴۹.
- ↑ جامع الرواة، ج۲، ص۱۹۲.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۲۳۸؛ خلاصة الاقوال، ص۱۵۰.
- ↑ الرسالة العددیه، ص۲۵ ـ ۲۷؛ اختیار معرفة الرجال، ص۱۷۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۱۹۹ ـ ۲۰۰؛ رجال ابن داود، ص۳۳۶.
- ↑ اختیار معرفة الرجال، ص۱۶۱ ـ ۱۷۰.
- ↑ رجال النجاشی، ج۲، ص۲۰۰؛ مجمع الرجال، ج۶، ص۵۴.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۰۰؛ هدیة العارفین، ج۲، ص۷.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۱۵.