ولایت مؤمنین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۶

مقدمه

﴿أَوْلِيَاء﴾، در آیه ﴿وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ﴾^[۱]؛ و آیه ﴿إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ الله وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُوا﴾^[۲] به معناى نصرت، تعهد و مسؤولیت مؤمنین در قبال همدیگر است؛ و طبق تفسیرى: "ولایت تدبیری است که بعضى از مؤمنین متولىّ امر دیگرى مى‌شوند"^[۳]. به همین جهت بعضى افراد مؤمن، امور بعضى دیگر را عهده‌دار مى‌شوند؛ امر به معروف و نهی از منکر، به دلیل ولایت داشتن آنان در امور یکدیگر است، آن هم ولایتی که شامل کوچک‌ترین افراد جامعه مى‌شود.

منابع

حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن

جستارهای وابسته

پانویس

↑ «و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.
↑ «کسانی که ایمان آورده و هجرت گزیده‌اند و در راه خداوند با مال و جانشان جهاد کرده‌اند و کسانی که (به آنان) پناه داده و یاری رسانده‌اند دوستان یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده و هجرت نکرده‌اند شما را با آنان هیچ پیوندی نیست تا آنکه هجرت گزینند» سوره انفال، آیه ۷۲.
↑ المیزان، ج۹، ص۳۵۳.

[1] «و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.

[2] «کسانی که ایمان آورده و هجرت گزیده‌اند و در راه خداوند با مال و جانشان جهاد کرده‌اند و کسانی که (به آنان) پناه داده و یاری رسانده‌اند دوستان یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده و هجرت نکرده‌اند شما را با آنان هیچ پیوندی نیست تا آنکه هجرت گزینند» سوره انفال، آیه ۷۲.

[3] المیزان، ج۹، ص۳۵۳.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 | موضوع مرتبط = ولایت
 | عنوان مدخل  = [[ولایت]]
-| مداخل مرتبط = [[ولایت در لغت]] - [[ولایت در قرآن]] - [[ولایت در حدیث]] - [[ولایت در کلام اسلامی]] - [[ولایت در فقه اسلامی]] - [[ولایت در گفتگوهای بین‌المذاهب]] - [[ولایت در عرفان اسلامی]]
+| مداخل مرتبط = [[ولایت در لغت]] - [[ولایت در قرآن]] - [[ولایت در حدیث]] - [[ولایت در کلام اسلامی]] - [[ولایت در فقه اسلامی]] - [[ولایت در عرفان اسلامی]]
-| پرسش مرتبط  = ولایت (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
 == مقدمه ==
-*{{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>؛ و [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ الله وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُوا}}<ref>«کسانی که ایمان آورده و هجرت گزیده‌اند و در راه خداوند با مال و جانشان جهاد کرده‌اند و کسانی که (به آنان) پناه داده و یاری رسانده‌اند دوستان یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده و هجرت نکرده‌اند شما را با آنان هیچ پیوندی نیست تا آنکه هجرت گزینند» سوره انفال، آیه ۷۲.</ref>. {{متن قرآن|أَوْلِيَاء}}، در [[آیه]] به معناى [[نصرت]]، [[تعهد]] و [[مسؤولیت]] [[مؤمنین]] در قبال همدیگر است؛ و طبق تفسیرى: "[[ولایت تدبیری]] است که بعضى از [[مؤمنین]] متولىّ امر دیگرى مى‌شوند"<ref>المیزان، ج۹، ص۳۵۳.</ref>. به همین جهت بعضى افراد [[مؤمن]]، امور بعضى دیگر را عهده‌دار مى‌شوند؛ [[امر به معروف و نهی از منکر]]، به [[دلیل ولایت]] داشتن آنان در امور یکدیگر است، آن هم [[ولایتی]] که شامل کوچک‌ترین افراد [[جامعه]] مى‌شود.
+{{متن قرآن|أَوْلِيَاء}}، در [[آیه]] {{متن قرآن|وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ}}<ref>«و مردان و زنان مؤمن، دوستان یکدیگرند که به کار شایسته فرمان می‌دهند و از کار ناشایست باز می‌دارند» سوره توبه، آیه ۷۱.</ref>؛ و [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ الله وَالَّذِينَ آوَوْا وَنَصَرُوا أُولَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يُهَاجِرُوا مَا لَكُمْ مِنْ وَلَايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُوا}}<ref>«کسانی که ایمان آورده و هجرت گزیده‌اند و در راه خداوند با مال و جانشان جهاد کرده‌اند و کسانی که (به آنان) پناه داده و یاری رسانده‌اند دوستان یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده و هجرت نکرده‌اند شما را با آنان هیچ پیوندی نیست تا آنکه هجرت گزینند» سوره انفال، آیه ۷۲.</ref> به معناى [[نصرت]]، [[تعهد]] و [[مسؤولیت]] [[مؤمنین]] در قبال همدیگر است؛ و طبق تفسیرى: "[[ولایت تدبیری]] است که بعضى از [[مؤمنین]] متولىّ امر دیگرى مى‌شوند"<ref>المیزان، ج۹، ص۳۵۳.</ref>. به همین جهت بعضى افراد [[مؤمن]]، امور بعضى دیگر را عهده‌دار مى‌شوند؛ [[امر به معروف و نهی از منکر]]، به [[دلیل ولایت]] داشتن آنان در امور یکدیگر است، آن هم [[ولایتی]] که شامل کوچک‌ترین افراد [[جامعه]] مى‌شود.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-* [[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']]
+#[[پرونده:1100498.jpg|22px]] [[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)| '''ولایت در قرآن''']]
 {{پایان منابع}}