امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:


'''امامیه''' یکی از [[مذاهب]] [[شیعه]] است.  
'''امامیه''' یکی از [[مذاهب]] [[شیعه]] است.  
==مقدمه==
*به [[شیعیان]] و [[پیروان اهل بیت]]{{عم}} که به [[امامت بلافصل]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} [[عقیده]] دارند و [[امامت]] را [[منصب الهی]] می‌شمارند که با [[نصب الهی]] و [[نص]] [[خدا]] و [[رسول]] [[تعیین]] می‌شود '''امامیّه''' گفته می‌شود. [[شیخ مفید]] گوید: امامیه معتقد به [[وجوب امامت]] و [[عصمت]] و نصّ‌اند و از آن جهت به این نام خوانده می‌شوند که به همه این اصول معتقدند و هرکه همۀ اینها را معتقد باشد، امامی است.<ref>بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۱</ref> مبنای این عقیده، آیات [[قرآن]] و احادیث [[پیامبر|رسول]] است و در [[امام]]، شرایطی همچون [[عصمت]]، [[نص]]، اعلم و افضل بودن و... قائلند و [[امامت]] را در فرزندان [[امام علی|علی]]{{ع}} می‌دانند و به [[امام]] غایب منتظر عقیده دارند. چون محور این بر عقیده به انتصابی بودن امام از سوی خدا و رسول است، نه انتخاب مردم و امامت را با نصّ خاص می‌دانند نه رأی دیگران، به پیروان این اعتقاد امامیّه گفته‌اند. دهخدا می‌نویسد: امامیه، نام عموم فرقه‌هایی که به نصّ جلی، [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} را جانشین [[پیامبر خاتم|پیغمبر اسلام]]{{صل}} می‌دانند و معتقدند که امامت در فرزندان [[امام علی|علی]] باقی است و دنیا هیچ‌گاه از امام خالی نیست و منتظرند که یکی از علویان در آخر الزمان ظهور و خروج کند و دنیا را پر از عدل‌وداد و قسط کند. در مقابل اینان، [[اهل سنت]] و جماعت پس از پیغمبر، امر خلافت را به شورای مسلمانان و تصویب آنان منوط می‌دانند.<ref>لغت‌نامه، ج ۲ واژۀ امامیّه</ref> البته در امامیه نیز مثل مذاهب دیگر [[اسلام]]، فرقه‌های مختلفی وجود دارد که کامل‌ترین آنان "امامیۀ اثنی عشریه" است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۱۰۰.</ref>


==امامیه در منابع امامیه ==
==امامیه در منابع امامیه ==
خط ۱۵: خط ۱۸:
* در دوران معاصر نیز [[علامه طباطبایی]] شیعه را کسی می‌داند که [[جانشینی]] [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} را حق اختصاصی خانواده رسالت می‌داند و در معارف اسلام پیرو مکتب [[اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد.<ref>[[علامه طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، شیعه در اسلام، ص۲۸.</ref>
* در دوران معاصر نیز [[علامه طباطبایی]] شیعه را کسی می‌داند که [[جانشینی]] [[پیغمبر اکرم]]{{صل}} را حق اختصاصی خانواده رسالت می‌داند و در معارف اسلام پیرو مکتب [[اهل بیت]]{{عم}} می‌باشد.<ref>[[علامه طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، شیعه در اسلام، ص۲۸.</ref>


*امامیه: به شیعیان و پیروان [[اهل بیت]] که به [[امامت]] بلافصل [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} عقیده دارند و [[امامت]] را منصب الهی می‌شمارند که با نصب الهی و نصّ خدا و رسول تعیین می‌شود امامیّه گفته می‌شود. [[شیخ مفید]] گوید: امامیه معتقد به وجوب [[امامت]] و [[عصمت]] و نصّ‌اند و از آن جهت به این نام خوانده می‌شوند که به همه این اصول معتقدند و هرکه همۀ اینها را معتقد باشد، امامی است.<ref>بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۱</ref> مبنای این عقیده، آیات [[قرآن]] و احادیث [[پیامبر|رسول]] است و در [[امام]]، شرایطی همچون [[عصمت]]، [[نص]]، اعلم و افضل بودن و... قائلند و [[امامت]] را در فرزندان [[امام علی|علی]]{{ع}} می‌دانند و به [[امام]] غایب منتظر عقیده دارند. چون محور این بر عقیده به انتصابی بودن امام از سوی خدا و رسول است، نه انتخاب مردم و امامت را با نصّ خاص می‌دانند نه رأی دیگران، به پیروان این اعتقاد امامیّه گفته‌اند. دهخدا می‌نویسد: امامیه، نام عموم فرقه‌هایی که به نصّ جلی، [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} را جانشین [[پیامبر خاتم|پیغمبر اسلام]]{{صل}} می‌دانند و معتقدند که امامت در فرزندان [[امام علی|علی]] باقی است و دنیا هیچ‌گاه از امام خالی نیست و منتظرند که یکی از علویان در آخر الزمان ظهور و خروج کند و دنیا را پر از عدل‌وداد و قسط کند. در مقابل اینان، [[اهل سنت]] و جماعت پس از پیغمبر، امر خلافت را به شورای مسلمانان و تصویب آنان منوط می‌دانند.<ref>لغت‌نامه، ج ۲ واژۀ امامیّه</ref> البته در امامیه نیز مثل مذاهب دیگر [[اسلام]]، فرقه‌های مختلفی وجود دارد که کامل‌ترین آنان "امامیۀ اثنی عشریه" است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۱۰۰.</ref>
==امامیه در منابع [[اهل سنت]]==
==امامیه در منابع [[اهل سنت]]==
* از میان دانشمندان [[اهل سنت]] [[محمد بن عبدالکریم شهرستانی|شهرستانی]] (۵۴۸ق) وقتی به تعریف [[شیعه]] می‌پردازد، آن را بر کسانی اطلاق می‌کند که معتقد به [[امامت]] [[امام علی]]{{ع}} و فرزندان او، از طریق [[وصیت]] و [[نص]] [[نص جلی|جلی]] یا [[نص خفی|خفی]] هستند<ref>[[محمد بن عبدالکریم شهرستانی|شهرستانی، محمد بن عبدالکریم]]، الملل و النحل، ج۱، ص۱۶۹.</ref>.
* از میان دانشمندان [[اهل سنت]] [[محمد بن عبدالکریم شهرستانی|شهرستانی]] (۵۴۸ق) وقتی به تعریف [[شیعه]] می‌پردازد، آن را بر کسانی اطلاق می‌کند که معتقد به [[امامت]] [[امام علی]]{{ع}} و فرزندان او، از طریق [[وصیت]] و [[نص]] [[نص جلی|جلی]] یا [[نص خفی|خفی]] هستند<ref>[[محمد بن عبدالکریم شهرستانی|شهرستانی، محمد بن عبدالکریم]]، الملل و النحل، ج۱، ص۱۶۹.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۰۶

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مذهب امامیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

امامیه یکی از مذاهب شیعه است.

مقدمه

  • به شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) که به امامت بلافصل امیر المؤمنینS عقیده دارند و امامت را منصب الهی می‌شمارند که با نصب الهی و نص خدا و رسول تعیین می‌شود امامیّه گفته می‌شود. شیخ مفید گوید: امامیه معتقد به وجوب امامت و عصمت و نصّ‌اند و از آن جهت به این نام خوانده می‌شوند که به همه این اصول معتقدند و هرکه همۀ اینها را معتقد باشد، امامی است.[۱] مبنای این عقیده، آیات قرآن و احادیث رسول است و در امام، شرایطی همچون عصمت، نص، اعلم و افضل بودن و... قائلند و امامت را در فرزندان علیS می‌دانند و به امام غایب منتظر عقیده دارند. چون محور این بر عقیده به انتصابی بودن امام از سوی خدا و رسول است، نه انتخاب مردم و امامت را با نصّ خاص می‌دانند نه رأی دیگران، به پیروان این اعتقاد امامیّه گفته‌اند. دهخدا می‌نویسد: امامیه، نام عموم فرقه‌هایی که به نصّ جلی، علی بن ابی طالبS را جانشین پیغمبر اسلامa می‌دانند و معتقدند که امامت در فرزندان علی باقی است و دنیا هیچ‌گاه از امام خالی نیست و منتظرند که یکی از علویان در آخر الزمان ظهور و خروج کند و دنیا را پر از عدل‌وداد و قسط کند. در مقابل اینان، اهل سنت و جماعت پس از پیغمبر، امر خلافت را به شورای مسلمانان و تصویب آنان منوط می‌دانند.[۲] البته در امامیه نیز مثل مذاهب دیگر اسلام، فرقه‌های مختلفی وجود دارد که کامل‌ترین آنان "امامیۀ اثنی عشریه" است.[۳]

امامیه در منابع امامیه

امامیه در منابع اهل سنت

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بحار الانوار، ج ۳۷ ص ۱
  2. لغت‌نامه، ج ۲ واژۀ امامیّه
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۱۰۰.
  4. عکبری بغدادی، محمد‌ بن محمد بن نعمان، اوائل المقالات، ص۳۵.
  5. طباطبایی، سید محمد حسین، شیعه در اسلام، ص۲۸.
  6. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۶۹.
  7. حسن بن موسی نوبختی، فرق الشيعة، تمام کتاب.
  8. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۹۳.
  9. اشعری، علی بن اسماعیل، مقالات الاسلاميين، ص۱۶-۷۰؛ درباره قطعيه، ر.ک: همان، ص۱۷.
  10. على بن احمد بن حزم اندلسی، الفصل فی الملل، ج۳، ص۱۱۴.
  11. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۴۶-۱۹۰؛ بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بين الفرق، ص۶۰.
  12. شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، ج۱، ص۱۸۹- ۱۹۲.
  13. همان، ص۱۹۳-۲۰۲.
  14. بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، الفرق بين الفرق.
    • احمد امین نیز فرقه امامیه را اعم از اثناعشریه دانسته است (ر.ک: احمد امین، ضحى الاسلام، ج۳، ص۲۱۲).
  15. عکبری بغدادی، محمد‌ بن محمد بن نعمان، اوائل المقالات، ص۴۱.
  16. گفتنی است اماميه اعتقادات لازم دیگری - مانند لزوم نص و عصمت امام - نیز دارد
  17. ر.ک: فاریاب، محمد حسین، بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت.