آفاق و انفس: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
جز (جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به “آفاق” و از جهان [[درون انسان]] به “انفس” تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این راه، اهمیّت ویژه | از نظر [[قرآن]]، سراسر [[خلقت]] [[آیات الهی]] و علائم و نشانه‌هایی برای [[کشف]] [[حقیقت]] است. قرآن، از [[جهان]] خارج [[انسان]] به “آفاق” و از جهان [[درون انسان]] به “انفس” تعبیر می‌کند<ref>{{متن قرآن|سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ}} «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.</ref>. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر [[انسانی]] را گوشزد می‌نماید. اصطلاح “آفاق و انفس” در [[ادبیات]] [[اسلامی]] از همین‌جا پدید آمده است<ref>مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۶.</ref> | ||
== آیات انفسی == | == آیات انفسی == | ||
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۸.</ref> | آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد<ref>مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.</ref><ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۴۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷
آفاق و انفس از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آفاق و انفس در قرآن - آفاق و انفس در حدیث - آفاق و انفس در اخلاق اسلامی - آفاق و انفس در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
از نظر قرآن، سراسر خلقت آیات الهی و علائم و نشانه‌هایی برای کشف حقیقت است. قرآن، از جهان خارج انسان به “آفاق” و از جهان درون انسان به “انفس” تعبیر می‌کند[۱]. و از این راه، اهمیّت ویژه ضمیر انسانی را گوشزد می‌نماید. اصطلاح “آفاق و انفس” در ادبیات اسلامی از همین‌جا پدید آمده است[۲][۳]
آیات انفسی
آیات انفسی یعنی آنچه در ضمیر خود انسان وجود دارد[۴][۵]
آیات آفاقی
آیات آفاقی یعنی آنچه بیرون از ضمیر انسان است: خلقت انسان‌های دیگر، آسمان، زمین، ستارگان، کوه، دریا، گیاه، حیوان، و...[۶][۷]
منابع
پانویس
- ↑ ﴿سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ﴾ «به زودی نشانه‌های خویش را در گستره‌های بیرون و پیکره‌های درونشان نشان آنان خواهیم داد تا بر آنها روشن شود که او راستین است» سوره فصلت، آیه ۵۳.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۷۱.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۶.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۸.
- ↑ مجموعه آثار، ج۳، ص۶۰۸.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.