احمد بن معذل بن غیلان عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (جایگزینی متن - 'اهل بصره' به 'اهل بصره')
 
خط ۴: خط ۴:
[[ابوالفضل احمد بن معذل بن غیلان بن حکم عبدی بصری]] در اصل [[کوفی]] بود، اما به جهت سکونت در [[بصره]]، از [[مردمان]] بصره شمرده می‌‌شد.<ref>ترتیب المدارک ۱/۵۵۰.</ref> [[فقه]] را نزد بزرگانی چون [[عبدالملک بن ماجشون]] و [[محمد بن مسلمه]] فرا گرفت.<ref>طبقات الفقهاء ۱۶۴.</ref> از کسانی مانند [[بشر بن عمر زهرانی]] [[حدیث]] [[روایت]] کرد.<ref> سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۱۹.</ref> عبدی از فقهای [[مالکی]] بود و دیگران را نیز به عمل به [[فقه مالکی]] [[دعوت]] می‌‌کرد.<ref>الثقات ۸/۱۶.</ref> از وی افرادی چون [[اسماعیل بن اسحاق قاضی]]، [[حماد بن اسحاق]] و [[یعقوب بن شیبه سدوسی]] حدیث روایت کرده و فقه آموخته‌اند.<ref> تاریخ الاسلام ۱۷/۵۳.</ref> افزون بر فقه و حدیث، [[شاعری]] توانا، [[فصیح]] و زبان‌آور بود و به روش کهن [[شعر]] می‌‌سرود.<ref>فرهنگ زندگی نامه‌ها ۱/۷۴۰.</ref> برخی از اشعار او در زمینه [[حکمت]] و [[زهد]] بود.<ref>الوافی بالوفیات ۸/۱۸۴.</ref> [[ذهبی]] وی را در زمره [[متکلمان معتزله]] به شمار آورده است.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۵۴.</ref>
[[ابوالفضل احمد بن معذل بن غیلان بن حکم عبدی بصری]] در اصل [[کوفی]] بود، اما به جهت سکونت در [[بصره]]، از [[مردمان]] بصره شمرده می‌‌شد.<ref>ترتیب المدارک ۱/۵۵۰.</ref> [[فقه]] را نزد بزرگانی چون [[عبدالملک بن ماجشون]] و [[محمد بن مسلمه]] فرا گرفت.<ref>طبقات الفقهاء ۱۶۴.</ref> از کسانی مانند [[بشر بن عمر زهرانی]] [[حدیث]] [[روایت]] کرد.<ref> سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۱۹.</ref> عبدی از فقهای [[مالکی]] بود و دیگران را نیز به عمل به [[فقه مالکی]] [[دعوت]] می‌‌کرد.<ref>الثقات ۸/۱۶.</ref> از وی افرادی چون [[اسماعیل بن اسحاق قاضی]]، [[حماد بن اسحاق]] و [[یعقوب بن شیبه سدوسی]] حدیث روایت کرده و فقه آموخته‌اند.<ref> تاریخ الاسلام ۱۷/۵۳.</ref> افزون بر فقه و حدیث، [[شاعری]] توانا، [[فصیح]] و زبان‌آور بود و به روش کهن [[شعر]] می‌‌سرود.<ref>فرهنگ زندگی نامه‌ها ۱/۷۴۰.</ref> برخی از اشعار او در زمینه [[حکمت]] و [[زهد]] بود.<ref>الوافی بالوفیات ۸/۱۸۴.</ref> [[ذهبی]] وی را در زمره [[متکلمان معتزله]] به شمار آورده است.<ref>تاریخ الاسلام ۱۷/۵۴.</ref>


ابوالفضل برخلاف [[برادر]] خود، عبدالصمد مردی [[شریف]]، بزرگوار و [[نیک]] نام بود و به [[پارسایی]] [[شهرت]] داشت.<ref>طبقات الفقهاء ۱۶۴.</ref> [[اهل]] بصره به سبب [[کثرت عبادت]] و زهد، او را [[راهب]] می‌‌خواندند.<ref> سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۲۰.</ref> الندیم می‌‌نویسد: علاوه بر سروده‌های اندکی که از وی بر جای مانده، دارای کتاب‌های فضائل القرآن و [[احکام]] القرآن بوده است.<ref> الفهرست (الندیم) ۳۹، ۴۱ و ۱۸۹.</ref> العله،<ref>سمط اللآلی ۱/۳۲۵.</ref> الحجه و الرساله هم از دیگر تألیفات اوست.<ref> ترتیب المدارک ۱/۵۵۱.</ref> عبدی به سال ۲۴۰ﻫ از [[دنیا]] رفت<ref>العبر ۱/۳۴۱.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۱۴۴.</ref>
ابوالفضل برخلاف [[برادر]] خود، عبدالصمد مردی [[شریف]]، بزرگوار و [[نیک]] نام بود و به [[پارسایی]] [[شهرت]] داشت.<ref>طبقات الفقهاء ۱۶۴.</ref> [[اهل بصره]] به سبب [[کثرت عبادت]] و زهد، او را [[راهب]] می‌‌خواندند.<ref> سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۲۰.</ref> الندیم می‌‌نویسد: علاوه بر سروده‌های اندکی که از وی بر جای مانده، دارای کتاب‌های فضائل القرآن و [[احکام]] القرآن بوده است.<ref> الفهرست (الندیم) ۳۹، ۴۱ و ۱۸۹.</ref> العله،<ref>سمط اللآلی ۱/۳۲۵.</ref> الحجه و الرساله هم از دیگر تألیفات اوست.<ref> ترتیب المدارک ۱/۵۵۱.</ref> عبدی به سال ۲۴۰ﻫ از [[دنیا]] رفت<ref>العبر ۱/۳۴۱.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۱۴۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۴

احمد بن معذل بن غیلان عبدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن معذل بن غیلان عبدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوالفضل احمد بن معذل بن غیلان بن حکم عبدی بصری در اصل کوفی بود، اما به جهت سکونت در بصره، از مردمان بصره شمرده می‌‌شد.[۱] فقه را نزد بزرگانی چون عبدالملک بن ماجشون و محمد بن مسلمه فرا گرفت.[۲] از کسانی مانند بشر بن عمر زهرانی حدیث روایت کرد.[۳] عبدی از فقهای مالکی بود و دیگران را نیز به عمل به فقه مالکی دعوت می‌‌کرد.[۴] از وی افرادی چون اسماعیل بن اسحاق قاضی، حماد بن اسحاق و یعقوب بن شیبه سدوسی حدیث روایت کرده و فقه آموخته‌اند.[۵] افزون بر فقه و حدیث، شاعری توانا، فصیح و زبان‌آور بود و به روش کهن شعر می‌‌سرود.[۶] برخی از اشعار او در زمینه حکمت و زهد بود.[۷] ذهبی وی را در زمره متکلمان معتزله به شمار آورده است.[۸]

ابوالفضل برخلاف برادر خود، عبدالصمد مردی شریف، بزرگوار و نیک نام بود و به پارسایی شهرت داشت.[۹] اهل بصره به سبب کثرت عبادت و زهد، او را راهب می‌‌خواندند.[۱۰] الندیم می‌‌نویسد: علاوه بر سروده‌های اندکی که از وی بر جای مانده، دارای کتاب‌های فضائل القرآن و احکام القرآن بوده است.[۱۱] العله،[۱۲] الحجه و الرساله هم از دیگر تألیفات اوست.[۱۳] عبدی به سال ۲۴۰ﻫ از دنیا رفت[۱۴][۱۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. ↑ ترتیب المدارک ۱/۵۵۰.
  2. ↑ طبقات الفقهاء ۱۶۴.
  3. ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۱۹.
  4. ↑ الثقات ۸/۱۶.
  5. ↑ تاریخ الاسلام ۱۷/۵۳.
  6. ↑ فرهنگ زندگی نامه‌ها ۱/۷۴۰.
  7. ↑ الوافی بالوفیات ۸/۱۸۴.
  8. ↑ تاریخ الاسلام ۱۷/۵۴.
  9. ↑ طبقات الفقهاء ۱۶۴.
  10. ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۱/۵۲۰.
  11. ↑ الفهرست (الندیم) ۳۹، ۴۱ و ۱۸۹.
  12. ↑ سمط اللآلی ۱/۳۲۵.
  13. ↑ ترتیب المدارک ۱/۵۵۱.
  14. ↑ العبر ۱/۳۴۱.
  15. ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۱۴۴.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=احمد_بن_معذل_بن_غیلان_عبدی&oldid=1138067»