جز
جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
جز (جایگزینی متن - 'jpg|22px]] 22px دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دینپرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
* [[امام]] {{ع}} در پیگیری [[عدالت]]، بهویژه [[عدالت]] [[اقتصادی]] و اجرای آن بسیار کوشا و سختگیر بود. در [[حکومت امام]] [[اموال عمومی]] یا [[بیت المال]] بین همه [[مردم]] باید به نسبت مساوی تقسیم میشد. ویژهخواری و [[تبعیض]] در [[فرهنگ]] [[علوی]] جایی ندارد و همگان در امتیازها با هم برابرند. از اینرو وقتی به [[امام]] گزارش میرسد که یکی از [[کارگزاران]] در [[بیت المال]] به هر دلیلی دستدرازی کرده یا به دلخواه خود از آن بخشیده است، بهشدت مورد مؤاخذه و بازخواست [[امام]] قرار میگرفت و مجبور به ترک کار و جبران [[ظلم]] میشد. وقتی به [[امام]] گزارش رسید که [[کارگزار]] او [[اموال عمومی]] را بین هواداران خویش تقسیم کرده، برای او نامهای تند مینویسد. اما چون هنوز [[اطمینان]] حاصل نشده بود، [[امام]] اعلام میدارد اگر چنین کرده باشی، در اینصورت [[خداوند]] را ناخشنود و [[امامت]] را خشمگین کردهای و نزد من [[خوار]] و بیمقدار شدهای. قراین تاریخی زمان [[نامه]] را حدود سالهای ۳۷ یا ۳۸ ق میداند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 788.</ref>. | * [[امام]] {{ع}} در پیگیری [[عدالت]]، بهویژه [[عدالت]] [[اقتصادی]] و اجرای آن بسیار کوشا و سختگیر بود. در [[حکومت امام]] [[اموال عمومی]] یا [[بیت المال]] بین همه [[مردم]] باید به نسبت مساوی تقسیم میشد. ویژهخواری و [[تبعیض]] در [[فرهنگ]] [[علوی]] جایی ندارد و همگان در امتیازها با هم برابرند. از اینرو وقتی به [[امام]] گزارش میرسد که یکی از [[کارگزاران]] در [[بیت المال]] به هر دلیلی دستدرازی کرده یا به دلخواه خود از آن بخشیده است، بهشدت مورد مؤاخذه و بازخواست [[امام]] قرار میگرفت و مجبور به ترک کار و جبران [[ظلم]] میشد. وقتی به [[امام]] گزارش رسید که [[کارگزار]] او [[اموال عمومی]] را بین هواداران خویش تقسیم کرده، برای او نامهای تند مینویسد. اما چون هنوز [[اطمینان]] حاصل نشده بود، [[امام]] اعلام میدارد اگر چنین کرده باشی، در اینصورت [[خداوند]] را ناخشنود و [[امامت]] را خشمگین کردهای و نزد من [[خوار]] و بیمقدار شدهای. قراین تاریخی زمان [[نامه]] را حدود سالهای ۳۷ یا ۳۸ ق میداند<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 788.</ref>. | ||
== فرازی از [[نامه]] == | == فرازی از [[نامه]] == | ||
* به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای ([[رحمت]] او شامل حالت نمیشود) و [[امام]] و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو [[انتقام]] بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو [[اموال]] [[مسلمانها]] را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای [[خویشاوند]] خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس [[سوگند]] به خدایی که دانه را (زیر [[زمین]]) شکافته و [[انسان]] را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس [[حق]] پروردگارت را [[خوار]] نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | * به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای ([[رحمت]] او شامل حالت نمیشود) و [[امام]] و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو [[انتقام]] بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو [[اموال]] [[مسلمانها]] را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای [[خویشاوند]] خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس [[سوگند]] به خدایی که دانه را (زیر [[زمین]]) شکافته و [[انسان]] را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس [[حق]] پروردگارت را [[خوار]] نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | ||
* [[آگاه]] باش [[حق]] کسی که نزد تو و نزد ماست از [[مسلمانها]] در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن [[مال]] میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای [[آب]] به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه [[آب]] میبخشد، بنابراین [[حق]] نداری آن مالها را به خویشاوندانت اختصاص دهی)<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | * [[آگاه]] باش [[حق]] کسی که نزد تو و نزد ماست از [[مسلمانها]] در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن [[مال]] میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای [[آب]] به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه [[آب]] میبخشد، بنابراین [[حق]] نداری آن مالها را به خویشاوندانت اختصاص دهی)<ref>[[سید حسین دینپرور|دینپرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |