جز
جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== مروان بن حکم، مکنا به ابوعبدالملک، از قبیله بنی امیه است؛ قبیله...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[مروان]] در دوران [[خلافت امام]] نقش رابط بین [[مخالفان امام]] را ایفا می‌کرد. پس از دوران [[امام]] و [[تسلط]] [[معاویه]] بر امر [[خلافت]]، به سال ۴۲ [[هجری]] از سوی [[معاویه]] [[والی مدینه]] شد. در این دوران بر [[شیعیان]] سخت گرفت و [[دستور]] به [[بدگویی]] از [[امام]]{{ع}} در [[منابر]] داد. [[مروان]] در دوران [[معاویه]] چندین بار به‌عنوان امیرالحاج [[منصوب]] شد. هم‌چنین در مراسم [[تشییع]] و [[تدفین]] [[امام حسن]]{{ع}} سردسته امویانی بود که به بهانه [[مخالفت]] با [[دفن]] [[عثمان]] در جوار [[پیامبر اکرم]]{{صل}} با [[دفن]] [[امام حسن]]{{ع}} [[مخالفت]] کردند و با تحریک [[عایشه]] [[مانع]] از آن شدند و فجایعی را آفریدند. | [[مروان]] در دوران [[خلافت امام]] نقش رابط بین [[مخالفان امام]] را ایفا می‌کرد. پس از دوران [[امام]] و [[تسلط]] [[معاویه]] بر امر [[خلافت]]، به سال ۴۲ [[هجری]] از سوی [[معاویه]] [[والی مدینه]] شد. در این دوران بر [[شیعیان]] سخت گرفت و [[دستور]] به [[بدگویی]] از [[امام]]{{ع}} در [[منابر]] داد. [[مروان]] در دوران [[معاویه]] چندین بار به‌عنوان امیرالحاج [[منصوب]] شد. هم‌چنین در مراسم [[تشییع]] و [[تدفین]] [[امام حسن]]{{ع}} سردسته امویانی بود که به بهانه [[مخالفت]] با [[دفن]] [[عثمان]] در جوار [[پیامبر اکرم]]{{صل}} با [[دفن]] [[امام حسن]]{{ع}} [[مخالفت]] کردند و با تحریک [[عایشه]] [[مانع]] از آن شدند و فجایعی را آفریدند. | ||
[[مروان]] تا پایان [[خلافت]] [[امویان]] در [[مدینه]] حضور داشت، اما در دوره [[خلافت]] [[آل]] [[زبیر]]، به [[دستور]] [[خلیفه]]، [[خاندان]] [[بنی امیه]] به همراه [[مروان]]، از [[مدینه]] به [[شام]] [[تبعید]] شدند. [[مروان]] در این زمان [[تصمیم]] به [[قیام]] علیه [[عبدالله بن زبیر]]، [[حاکم]] وقت، گرفت و [[بنی امیه]] با او [[بیعت]] کردند. او موفق به [[شکست]] [[والی]] [[زبیری]] [[شام]] شد و در سال ۶۴ [[هجری]]، [[حکومت]] خود را با عنوان [[حکومت اموی]] بنا نهاد. [[حکومت]] [[مروان]] به‌دلیل [[اختلافات]] درون‌گروهی بیش از ۱۰ ماه دوام نیافت و [[مروان]] سرانجام به‌دست همسرش کشته شد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۸۶-۶۸۷.</ref>. | [[مروان]] تا پایان [[خلافت]] [[امویان]] در [[مدینه]] حضور داشت، اما در دوره [[خلافت]] [[آل]] [[زبیر]]، به [[دستور]] [[خلیفه]]، [[خاندان]] [[بنی امیه]] به همراه [[مروان]]، از [[مدینه]] به [[شام]] [[تبعید]] شدند. [[مروان]] در این زمان [[تصمیم]] به [[قیام]] علیه [[عبدالله بن زبیر]]، [[حاکم]] وقت، گرفت و [[بنی امیه]] با او [[بیعت]] کردند. او موفق به [[شکست]] [[والی]] [[زبیری]] [[شام]] شد و در سال ۶۴ [[هجری]]، [[حکومت]] خود را با عنوان [[حکومت اموی]] بنا نهاد. [[حکومت]] [[مروان]] به‌دلیل [[اختلافات]] درون‌گروهی بیش از ۱۰ ماه دوام نیافت و [[مروان]] سرانجام به‌دست همسرش کشته شد<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۸۶-۶۸۷.</ref>. | ||
[[مروان]] [[فرزند]] [[حکم بن ابی العاص]] و پسرعموی [[عثمان]]، از [[دشمنان]] سرسخت [[اهل بیت]] و [[امام علی|امیر مؤمنان]] بود و در همۀ [[فتنه‌ها]] و توطئه‌ها علیه آن [[حضرت]] و [[خاندان رسالت]] شرکت داشت. به [[معاویه]] پیوست، در [[قتل عام]] [[مردم]] [[مدینه]] و به [[قدرت]] رساندن [[امویان]] کوشا بود. سرانجام به [[خلافت رسید]] و پس از ۹ ماه، در سال ۶۵ [[هجری]] به دست زنش کشته شد<ref> مروج الذهب، ج ۳ ص ۹۴، نیز ر.ک: «فرهنگ عاشورا»، ص ۴۵۰</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۹.</ref> | [[مروان]] [[فرزند]] [[حکم بن ابی العاص]] و پسرعموی [[عثمان]]، از [[دشمنان]] سرسخت [[اهل بیت]] و [[امام علی|امیر مؤمنان]] بود و در همۀ [[فتنه‌ها]] و توطئه‌ها علیه آن [[حضرت]] و [[خاندان رسالت]] شرکت داشت. به [[معاویه]] پیوست، در [[قتل عام]] [[مردم]] [[مدینه]] و به [[قدرت]] رساندن [[امویان]] کوشا بود. سرانجام به [[خلافت رسید]] و پس از ۹ ماه، در سال ۶۵ [[هجری]] به دست زنش کشته شد<ref> مروج الذهب، ج ۳ ص ۹۴، نیز ر.ک: «فرهنگ عاشورا»، ص ۴۵۰</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۹.</ref> | ||