بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
[[عصمت امام]] عبارت از نیروی درونی [[حفاظت از گناه]] و [[مصونیت از اشتباه]] است. هر چند واژه [[عصمت]] و مشتقاتش در [[قرآن]] نیامده اما عصمت به معنای [[مصونیت انبیا]] و [[ائمه]] از اقسام [[گناهان]]، [[خطا]] و [[نسیان]] و... از دلالت برخی [[آیات]] بر این معنا قابل برداشت | [[عصمت امام]] عبارت از [[نیروی درونی]] [[حفاظت از گناه]] و [[مصونیت از اشتباه]] است. هر چند واژه [[عصمت]] و مشتقاتش در [[قرآن]] نیامده اما عصمت به معنای [[مصونیت انبیا]] و [[ائمه]] از اقسام [[گناهان]]، [[خطا]] و [[نسیان]] و... از دلالت برخی [[آیات]] بر این معنا قابل برداشت است.؛ چراکه در برخی [[آیات قرآن کریم]]، واژه‌های دیگری به کار رفته که متضمن اجتناب [[برگزیدگان الهی]] از انواع [[معاصی]]، خطا و نسیان است که به لحاظ معنایی، نزدیک به واژه عصمت بوده و گاه با آن مرادفند. از این رو در بسیاری اوقات به جای واژه عصمت به کار گرفته شده و از آنها معنایی [[اعم]] یا [[اخص]] [[اراده]] می‌گردد. آادله عصمت [[امامان معصوم]] را از دو طریق می‌توان از [[قرآن کریم]] به [[اثبات]] رساند. اول: استناد به آیاتی که دلالت بر [[عصمت رسول خدا]] می‌نمایند به ضمیمه [[حدیث متواتر]] [[منزلت]]. دوم: آیاتی که دلالت بر عصمت خود [[امامان]] [[اثنی عشر]] دارند. مثل [[آیه ابتلا]]، [[آیه اولی الامر]]، [[آیه صادقین]] و [[آیه تطهیر]]. | ||
== معناشناسی عصمت == | == معناشناسی عصمت == | ||