کاتب: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'ولیکن' به 'لکن') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
کاتب داری اقسامی به شرح ذیل است: | کاتب داری اقسامی به شرح ذیل است: | ||
کاتب محرمانه، کاتب [[دیوان]] عمومی و کاتب [[امور مالی]]<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۶۳ و ج۱، ص۴۴۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ کتاب الوزراء و الکتاب، ص۳، ۱۲ و ۱۴.</ref>. گفتنی است، گرچه امروزه به علت گسترش تخصص و تقسیم کار، نمیتوان مقامی همسان کاتب به معنای جامع آن پیدا کرد، | کاتب محرمانه، کاتب [[دیوان]] عمومی و کاتب [[امور مالی]]<ref>تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۶۳ و ج۱، ص۴۴۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ کتاب الوزراء و الکتاب، ص۳، ۱۲ و ۱۴.</ref>. گفتنی است، گرچه امروزه به علت گسترش تخصص و تقسیم کار، نمیتوان مقامی همسان کاتب به معنای جامع آن پیدا کرد، لکن شاید بتوان واژههایی نظیر [[دبیر]] و منشی را معادل آن دانست<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۵۲.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۳
مقدمه
کاتب در فقه سیاسی، از مفهوم گسترده و اهمیت به سزایی برخوردار است؛ به گونهای که در صدر اسلام، هیچ سندی (چه از پیامبر (ص) و چه از خلفا) مکتوب نمیگردید، جز آنکه نام کاتب نیز در آن قرار داشت و بیشترین اسناد در زمان پیامبر (ص) توسط علی (ع) نوشته میشد[۱]. انتخاب کاتب در اختیار زمامدار بوده و کاتب، میبایست از حیث علم، معرفت، کیاست، عدالت و تقوی، در عالیترین مرتبه ممکن باشد. وظایف کاتب عبارت بود از:
- ثبت آن چه که برای کارگزاران و معاهدین حکومت مقرر میگردید؛
- ثبت وصول اموال حکومتی؛
- ثبت تقسیم و توزیع حقوق کارگزاران؛
کاتب داری اقسامی به شرح ذیل است: کاتب محرمانه، کاتب دیوان عمومی و کاتب امور مالی[۲]. گفتنی است، گرچه امروزه به علت گسترش تخصص و تقسیم کار، نمیتوان مقامی همسان کاتب به معنای جامع آن پیدا کرد، لکن شاید بتوان واژههایی نظیر دبیر و منشی را معادل آن دانست[۳].
منابع
پانویس
- ↑ صبح الاعشی، ج۱، ص۳۷؛ التراتیب الاداریه، ج۱، ص۱۲۴-۱۱۹.
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۴۴؛ تاریخ الاسلام، ج۲، ص۲۶۳ و ج۱، ص۴۴۱؛ مقدمه ابن خلدون، ص۲۰۶-۲۰۵؛ کتاب الوزراء و الکتاب، ص۳، ۱۲ و ۱۴.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۵۲.