زیدالخیل: تفاوت میان نسخه‌ها

# بنا به [[روایت]] [[ابوسعید خدری]] پس از تقسیم خاکه طلاهای ارسالی [[امام علی]] از [[یمن]] میان افرادی از جمله زیدالخیل، بزرگان [[قریش]] ناراحت شدند و از خود پرسیدند که چرا آن را میان بزرگان منطقه نجد قسمت می‌کند. [[پیامبر]] این [[اقدام]] را برای جلب دل‌های سران نجد دانست. [[مفسران]] براساس همین گزارش، وی را از مصادیق [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ}}<ref>«زکات، تنها از آن تهیدستان و بیچارگان و مأموران (دریافت) آنها و دلجویی‌شدگان و در راه (آزادی) بردگان و از آن وامداران و (هزینه) در راه خداوند و از آن در راه‌ماندگان است که از سوی خداوند واجب گردیده است و خداوند دانایی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۶۰.</ref> دانسته‌اند<ref>تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص ۱۴۷؛ البحر المحیط، ج ۵، ص ۴۴۴.</ref> که در آن به اختصاص یافتن [[صدقات]] به اموری مانند [[تألیف قلوب]] اشاره شده و آیه آن را امری [[واجب]] و بر اساس [[علم]] و [[حکمت الهی]] دانسته است.

# بنا به گزارش [[سعید بن جبیر]]، زید شکار با حیوانات شکاری را امری رایج در [[قبیله]] خود دانست و از پیامبر [[حکم]] شکارهایی را پرسید که پیش از [[ذبح]] شدن به وسیله سگ‌های شکاری یا پرندگان شکاری کشته می‌شوند که در پاسخ او آیه {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَمَا عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوَارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ}}<ref>«از تو می‌پرسند که چه بر آنها حلال است؟ بگو (همه) چیزهای پاکیزه بر شما حلال است و (نیز) آنچه با جانوران شکاری دست‌آموز به دست می‌آورید- که از آنچه خداوند به شما آموخته است به آنها می‌آموزید- پس، از آنچه (این جانوران شکاری) برای شما (گرفته و) نگه داشته‌اند بخورید و (هنگام فرستادن حیوان شکاری یا هنگام ذبح) نام خداوند را بر آنها یاد کنید و از خداوند پروا کنید که خداوند حسابرسی سریع است» سوره مائده، آیه ۴.</ref> نازل شد.<ref>اسباب النزول، ص ۱۰۹؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۴۸؛ روض الجنان، ج ۶، ص ۲۵۹.</ref> در این [[آیه]] صید حیوانات شکاری [[حلال]] دانسته و از [[مؤمنان]] خواسته شده هنگام فرستادن حیوان به شکار، [[نام خدا]] را ببرند و از [[نافرمانی خدا]] بپرهیزند.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[زیدالخیل (مقاله)|مقاله «زیدالخیل»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۴ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۴.</ref>

== منابع ==