حکمت امامت: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:ولایت تکوینی]] | [[رده:ولایت تکوینی]] | ||
[[رده:ولایت تشریعی]] | [[رده:ولایت تشریعی]] | ||
[[رده:امامت]] |
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۱
حکمت امامت در چند عرصه قابل بررسی است:
حکمت تکوینی/روحی امامت
- اهداف و راهبردها:
- شؤون و جایگاهها:
- وساطت بین آسمان و زمین یا همان وساطت فیض الهی (مقام ولایت تکوینی)؛
- اسوه و میزان بودن انسان کامل برای خلق (مقام خلافت الهی)؛
- رهبری معنوی و هدایت اخلاقی (مقام ولایت باطنی).
- وظایف و کارکردها:
- به فرمان درآوردن جهان تکوین در برابر اراده خلیفه الهی و نزول برکات نامحدود، نعمت ها و رحمت های خاصه الهی؛
- حل اختلاف روشی در سیر و سلوک الی الله (پایه گذاری و محوریت نظام معنوی جامعه و پاسداری از آن به معنای پیشگیری از انحرافات در سیر و سلوک)؛
- هدایت باطنی به سوی کمال و تربیت نفوس مستعد در جامعه (راهنمایی به نظام معنوی جامعه).
حکمت فکری/فرهنگی امامت
- اهداف و راهبردها:
- ایجاد اصل و اساس نظام فکری و جهانبینی الهی؛
- هدایت مردم و راهنمایی آنان به ارزشها و شریعت الهی (مرجعیت علمی و مرجعیت دینی).
- ایجاد پناهگاه محافظت از رسالت الهی.
- شؤون و جایگاهها:
- وظایف و کارکردها:
- حل اختلاف اعتقادی و فکری جامعه (شامل: پایه گذاری نظام فکری و جهانبینی الهی در جامعه و پاسداری از آن و پیشگیری از انحرافات فکری به علاوه تبیین، تعلیم و تفسیر مفاهیم دینی و احکام شریعت، داوری در منازعات در زمینه های جهانبینی و ایدوئولوژی و دفع شبهات دینی)؛
- حل اختلاف ارزشی و فرهنگی جامعه (شامل: پایه گذاری نظام فرهنگی جامعه که نظام ارزشی الهی است، هدایت به این نظام و پاسداری از آن به معنای پیشگیری از انحرافات فرهنگی)؛
- جلوگیری از تحریف دین الهی و مقابله با دستبرد بدعتگذاران و کج اندیشان.
حکمت سیاسی/اجتماعی امامت
- اهداف و راهبردها:
- ایجاد اصل و اساس نظام قانونگذاری و ایدوئولوژی الهی (تشریع احکام)؛
- ایجاد رهبری اجرایی سیاسی (تشکیل حکومت الهی).
- ایجاد پناهگاه محافظت از ثبات و انسجام در جامعه.
- شؤون و جایگاهها:
- وظایف و کارکردها:
- تبیین عدل در جامعه از راه تقنین قوانین عادلانه و تبیین و تفسیر احکام دین در جهت حمایت از مظلومان (مستضعفان) در برابر ستمکاران (مستکبران)؛
- اجرا و برپایی عدل و جلوگیری از هرج و مرج و استقرار و پایداری نظام عدل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعه (به معنای: تدبیر عادلانه امر سیاست و اقتصاد و اجتماع)؛
- حفظ اتحاد و انسجام امت و جلوگیری از اخلال در امنیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی جامعه.