ابن جنید: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۴

مقدمه

"ابو علی محمد بن احمد بن جنید بغدادی" مشهور به "ابن جنید" از اعاظم فقهای امامیه و اکابر علمای شیعه و از مشایخ شیخ مفید و مشایخ نجاشی و شیخ طوسی بوده است. او نخستین کسی است که باب اجتهاد را مفتوح ساخته و یا این‌که او در این امر از "حسن بن ابی عقیل" پیروی نمود. لذا از این دو بزرگوار در السنه فقها به "قدیمین" تعبیر می‌کنند. مرحوم نجاشی پس از آنکه وی را به وجه فی اصحابنا، ثقة جلیل‌القدر توصیف کرده گفته است: از بعضی بزرگان شیعه شنیدم می‌گفت: مبلغی مال و شمشیری از حضرت صاحب (ع) به نزد او بود که در مرض موت، آنها را به کنیزش سپرد. از مؤلفات وی: الالفة، التراقی الی علی المراقی، نثر طوبی، ازالة الران عن قلوب الأخوان، الاحمدی فی الفقه المحمدی، الافهام لأصول الأحکام، احکام الصلاة، استخراج المراد من مختلف الخطاب است. به قولی، وی در سال ۳۸۱ در ری درگذشت^[۱]^[۲].

منابع

تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه

پانویس

↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۰
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۸.

[1] معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۰

[2] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۸.

[۱]

[۲]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 == مقدمه ==
-*"ابو علی محمد بن احمد بن جنید بغدادی" مشهور به "ابن جنید" از اعاظم فقهای امامیه و اکابر علمای [[شیعه]] و از مشایخ [[شیخ مفید]] و مشایخ نجاشی و [[شیخ طوسی]] بوده است. او نخستین کسی است که باب اجتهاد را مفتوح ساخته و یا این‌که او در این امر از "[[حسن بن ابی عقیل]]" پیروی نمود. لذا از این دو بزرگوار در السنه فقها به "قدیمین" تعبیر می‌کنند. مرحوم نجاشی پس از آنکه وی را به {{عربی|وجه فی اصحابنا، ثقة جلیل القدر}} توصیف کرده گفته است: از بعضی بزرگان [[شیعه]] شنیدم می‌گفت: مبلغی مال و شمشیری از [[امام مهدی|حضرت صاحب]] {{ع}} به نزد او بود که در مرض موت، آنها را به کنیزش سپرد. از مؤلفات وی: الالفة، التراقی الی علی المراقی، نثر طوبی، ازالة الران عن قلوب الأخوان، الاحمدی فی الفقه المحمدی، الافهام لأصول الأحکام، احکام الصلاة، استخراج المراد من مختلف الخطاب است. به قولی، وی در سال ۳۸۱ در ری درگذشت<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۰</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۸.</ref>.
+*"ابو علی محمد بن احمد بن جنید بغدادی" مشهور به "ابن جنید" از اعاظم فقهای امامیه و اکابر علمای [[شیعه]] و از مشایخ [[شیخ مفید]] و مشایخ نجاشی و [[شیخ طوسی]] بوده است. او نخستین کسی است که باب اجتهاد را مفتوح ساخته و یا این‌که او در این امر از "[[حسن بن ابی عقیل]]" پیروی نمود. لذا از این دو بزرگوار در السنه فقها به "قدیمین" تعبیر می‌کنند. مرحوم نجاشی پس از آنکه وی را به {{عربی|وجه فی اصحابنا، ثقة جلیل‌القدر}} توصیف کرده گفته است: از بعضی بزرگان [[شیعه]] شنیدم می‌گفت: مبلغی مال و شمشیری از [[امام مهدی|حضرت صاحب]] {{ع}} به نزد او بود که در مرض موت، آنها را به کنیزش سپرد. از مؤلفات وی: الالفة، التراقی الی علی المراقی، نثر طوبی، ازالة الران عن قلوب الأخوان، الاحمدی فی الفقه المحمدی، الافهام لأصول الأحکام، احکام الصلاة، استخراج المراد من مختلف الخطاب است. به قولی، وی در سال ۳۸۱ در ری درگذشت<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۰</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۸.</ref>.
 == منابع ==