۶۴٬۶۴۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ' به '') |
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
ماکیاولی در این فصل میگوید: “یکی از راهها و طرق [[کسب قدرت]]، جنایت است و منظور از جنایت، [[کشتار]] مردم، [[خیانت]] به [[دوستان]]، لگدمالکردن [[مذهب]] و... میباشد”. او میافزاید: “این روش، هرچند [[افتخار]] آمیز نیست، اما بالأخره غیر مجاز نیز نمیباشد”<ref>شهریار، ترجمه محمود محمود، ص۵۲-۵۸.</ref>. | ماکیاولی در این فصل میگوید: “یکی از راهها و طرق [[کسب قدرت]]، جنایت است و منظور از جنایت، [[کشتار]] مردم، [[خیانت]] به [[دوستان]]، لگدمالکردن [[مذهب]] و... میباشد”. او میافزاید: “این روش، هرچند [[افتخار]] آمیز نیست، اما بالأخره غیر مجاز نیز نمیباشد”<ref>شهریار، ترجمه محمود محمود، ص۵۲-۵۸.</ref>. | ||
او در قسمت دیگر از کتاب خود میگوید: “برای [[حفظ]] [[تسلط]] بر [[مردم]]، شهریاران دو [[راه]] بیشتر ندارند: یکی مطابق [[قوانین]] و دیگری از طریق [[زور]]؛ اولی ویژه [[انسانها]] و دومی مخصوص حیوانات است؛ اما چون طریق [[انسانی]] تقریباً غیر مؤثر است، پس ناچار از روی احتیاج باید به طریق دومی (حیوانی) [[متوسل]] شد”<ref>شهریار، ترجمه محمود محمود، ص۹۴</ref>. | |||
ماکیاولی در بخش دیگری از کتابش مینویسد: “اگر شهریاران با [[یورش]] و تهاجم نظامی، سرزمینی را [[فتح]] کنند که ساکنان آنجا قبل از فتح، قوانین ویژهای برای خود داشتهاند و از [[رسوم]] خاصی [[پیروی]] میکردهاند، [[پادشاه]] برای بسط تسلط و جلوگیری از [[قیام]] آنان، یا باید خودش برود در آنجا بماند و یا باید آنجا را خراب کند و به کلی ویران سازد”<ref>شهریار، ترجمه محمود محمود، ص۳۷.</ref>. | ماکیاولی در بخش دیگری از کتابش مینویسد: “اگر شهریاران با [[یورش]] و تهاجم نظامی، سرزمینی را [[فتح]] کنند که ساکنان آنجا قبل از فتح، قوانین ویژهای برای خود داشتهاند و از [[رسوم]] خاصی [[پیروی]] میکردهاند، [[پادشاه]] برای بسط تسلط و جلوگیری از [[قیام]] آنان، یا باید خودش برود در آنجا بماند و یا باید آنجا را خراب کند و به کلی ویران سازد”<ref>شهریار، ترجمه محمود محمود، ص۳۷.</ref>. |