جحفه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '،-' به '-') |
جز (جایگزینی متن - '، -' به ' -') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
«جحفه» منطقه‌ای در ۱۵۶ کیلومتری شمال [[غربی]] [[مکّه]] و یکی از میقات‌های [[حج]]. منطقۀ [[غدیر خم]] در نزدیکی این [[سرزمین]] است. برخی گفته‌اند [[واقعۀ غدیر خم]] و [[خطبه]] خواندن [[پیامبر]] در [[حجة الوداع]] برای [[مسلمانان]] و [[تعیین امام علی به رهبری]] در جحفه بوده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۱.</ref>. | «جحفه» منطقه‌ای در ۱۵۶ کیلومتری شمال [[غربی]] [[مکّه]] و یکی از میقات‌های [[حج]]. منطقۀ [[غدیر خم]] در نزدیکی این [[سرزمین]] است. برخی گفته‌اند [[واقعۀ غدیر خم]] و [[خطبه]] خواندن [[پیامبر]] در [[حجة الوداع]] برای [[مسلمانان]] و [[تعیین امام علی به رهبری]] در جحفه بوده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۸۱.</ref>. | ||
«جُحفه» روستایی بود بزرگ و دارای [[منبر]]<ref>منبر در گذشته کرسی حکومت و نقشی مانند فرمانداری‌های امروز را در گذشته ایفا می‌کرد.</ref> در طریق [[مکه]] به [[مدینه]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۷.</ref> در ابتدای این | «جُحفه» روستایی بود بزرگ و دارای [[منبر]]<ref>منبر در گذشته کرسی حکومت و نقشی مانند فرمانداری‌های امروز را در گذشته ایفا می‌کرد.</ref> در طریق [[مکه]] به [[مدینه]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۷.</ref> در ابتدای این موضع -در محلی که بدان «[[غرور]]» گفته می‌شود- [[مسجد النبی]]{{صل}} بنا شده و در انتهای آن، [[مسجد]] الائمه واقع است.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸.</ref> این موضع که در چهار مرحله ای مکه و شش مرحله ای مدینه قرار دارد و دو یا سه میل تا [[غدیر خم]] فاصله دارد، [[میقات]] جمعی از [[حجاج]] [[مصر]] و [[شام]] به شمار رفته است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱.</ref> نام اصلی این موضع «مهیعه» بود که بواسطه وقوع سیلی ویرانگر که به نابودی کامل آن انجامید، به جحفه (نابود شده) [[تغییر]] نام یافت.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸. در باب زمان این سیل و «اجتحاف: نابودی» اهل آن، اقوال مختلفی مطرح شده است. برخی آن را پیش از اسلام و به دوره حضور قوم عبیل بن عوص بن ارم بن سام بن نوح{{ع}} و اجحاف آنان بر ساکنان آنجا منتسب کرده،(مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۱۲۷) بعضی هم، آن را در دوره عمالیق گفته‌اند. (بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸ به نقل از ابن کلبی) برخی نیز این اتفاق را در دوران اسلامی دانستند و آورده‌اند به موجب این سیل بسیاری از حجاج بیت الله الحرام و اطعمه و اشربه و چهارپایانشان از بین رفتند. (ابن قتیبه، المعارف، ص۳۵۷)</ref> ویرانه‌های این مکان، امروزه در حدود ۲۲ کیلومتری [[شرق]] [[شهر]] [[رابغ]] قرار دارد.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۵
جحفه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جحفه در حدیث - جحفه در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
«جحفه» منطقه‌ای در ۱۵۶ کیلومتری شمال غربی مکّه و یکی از میقات‌های حج. منطقۀ غدیر خم در نزدیکی این سرزمین است. برخی گفته‌اند واقعۀ غدیر خم و خطبه خواندن پیامبر در حجة الوداع برای مسلمانان و تعیین امام علی به رهبری در جحفه بوده است[۱].
«جُحفه» روستایی بود بزرگ و دارای منبر[۲] در طریق مکه به مدینه.[۳] در ابتدای این موضع -در محلی که بدان «غرور» گفته می‌شود- مسجد النبی(ص) بنا شده و در انتهای آن، مسجد الائمه واقع است.[۴] این موضع که در چهار مرحله ای مکه و شش مرحله ای مدینه قرار دارد و دو یا سه میل تا غدیر خم فاصله دارد، میقات جمعی از حجاج مصر و شام به شمار رفته است.[۵] نام اصلی این موضع «مهیعه» بود که بواسطه وقوع سیلی ویرانگر که به نابودی کامل آن انجامید، به جحفه (نابود شده) تغییر نام یافت.[۶] ویرانه‌های این مکان، امروزه در حدود ۲۲ کیلومتری شرق شهر رابغ قرار دارد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۸۱.
- ↑ منبر در گذشته کرسی حکومت و نقشی مانند فرمانداری‌های امروز را در گذشته ایفا می‌کرد.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۷.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۱۱؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸. در باب زمان این سیل و «اجتحاف: نابودی» اهل آن، اقوال مختلفی مطرح شده است. برخی آن را پیش از اسلام و به دوره حضور قوم عبیل بن عوص بن ارم بن سام بن نوح(ع) و اجحاف آنان بر ساکنان آنجا منتسب کرده،(مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۱۲۷) بعضی هم، آن را در دوره عمالیق گفته‌اند. (بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۶۸ به نقل از ابن کلبی) برخی نیز این اتفاق را در دوران اسلامی دانستند و آورده‌اند به موجب این سیل بسیاری از حجاج بیت الله الحرام و اطعمه و اشربه و چهارپایانشان از بین رفتند. (ابن قتیبه، المعارف، ص۳۵۷)
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۰.