ذو بقر: تفاوت میان نسخهها
(←مقدمه) |
جز (جایگزینی متن - 'موضعی' به 'مکانی') |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
در بیان دقیق محدوده جغرافیایی ذو بقر، برخی آن را | در بیان دقیق محدوده جغرافیایی ذو بقر، برخی آن را مکانی بین «أخیلة الحمی» و «[[حمی]] [[الربذه]]» گفتهاند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۴۷۱.</ref> برخی نیز آن را [[قریه]] ای در [[دیار]] [[بنی اسد]]<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۶۳.</ref> و بعضی نیز آن را مکانی دانستهاند در [[شرق]] [[مدینه]]، بین النَّقره و [[معدن بنی سلیم]] و بر سر راه [[حجاج]] [[عراق]] و در کنار السلیله ای که هنوز هم در آنجا به همین نام معروف است. در تحدید ذو بقر، گاه برخی منابع این مکان را داخل در محدوده جغرافیایی «حمی الرَّبَذَه» کردهاند که آن هم در همان مسیر (طریق حجاج عراق النقره و [[بنی سلیم]]) قرار دارد. از این مکان در [[شعر]] [[عمرة بنت درید بن الصمه]] که در رثای پدرش سروده بود،<ref> عفت آثار خیلک بعد أین و بذی بقر إلی فیف النُّهاق (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۵۴).</ref> نام برده شده است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۴۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۹
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
در بیان دقیق محدوده جغرافیایی ذو بقر، برخی آن را مکانی بین «أخیلة الحمی» و «حمی الربذه» گفتهاند.[۱] برخی نیز آن را قریه ای در دیار بنی اسد[۲] و بعضی نیز آن را مکانی دانستهاند در شرق مدینه، بین النَّقره و معدن بنی سلیم و بر سر راه حجاج عراق و در کنار السلیله ای که هنوز هم در آنجا به همین نام معروف است. در تحدید ذو بقر، گاه برخی منابع این مکان را داخل در محدوده جغرافیایی «حمی الرَّبَذَه» کردهاند که آن هم در همان مسیر (طریق حجاج عراق النقره و بنی سلیم) قرار دارد. از این مکان در شعر عمرة بنت درید بن الصمه که در رثای پدرش سروده بود،[۳] نام برده شده است.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۴۷۱.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۲۶۳.
- ↑ عفت آثار خیلک بعد أین و بذی بقر إلی فیف النُّهاق (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۵۴).
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۴۷.