دعوت به ایمان آوردن به توحید: تفاوت میان نسخه‌ها

== دعوت به توحید در حدیث ==

الکافی ـ به نقل از زُهْری ـ: مردانی از قريش به نزد [[امام سجاد|امام زين العابدين]] {{ع}} آمدند و از ايشان پرسيدند: دعوت به دين، چگونه است؟ فرمود: «بگويی: بسم اللّه الرحمن الرحيم. من شما را به خداوند عز و جل و به دينش دعوت می‌کنم و همه آن، دو چيز است: نخست، شناخت خداوند عز و جل و ديگری عمل به رضايت او. شناخت خداوند عز و جل، به اين است که او به يکتايی، مهربانی، [[رحمت]]، [[عزت]]، [[علم]]، قدرت و برتری بر هر چيز، شناخته شود، و به اين که او سوددهنده و زيان‌رساننده و قاهر بر هر چيز است و او کسی است که ديده‌ها او را در نمی‌يابند و او ديده‌ها را در می‌يابد و او لطيف و خبير است، و به اين که [[پیامبر خاتم|محمد]]، بنده و فرستاده اوست و آنچه از جانب خداوند عز و جل آورده، حق است و هر آنچه جز آن باشد، باطل است. اگر آنان [که به اسلامشان فرا خوانده‌ايد]، اين دعوت را اجابت کردند، تمام حقوق مسلمانان، برای آنان نيز خواهد بود و هر آنچه بر عهده مسلمانان است، بر عهده آنان نيز خواهد بود.<ref>«الکافي عن الزّهريّ: دَخَلَ رِجالٌ مِن قُرَيشٍ عَلی عَلِيِّ بنِ الحُسَينِ {{عم}} فَسَأَلوهُ: کَيفَ الدَّعوَةُ إلَی الدّينِ؟ قالَ: تَقولُ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، أدعوکُم إلَی اللّهِ عز و جل، وإلی دينِهِ. وجِماعُهُ أمرانِ: أحَدُهُما: مَعرِفَةُ اللّهِ عز و جل، وَالآخَرُ: العَمَلُ بِرِضوانِهِ. وإنَّ مَعرِفَةَ اللّهِ عز و جل: أن يُعرَفَ بِالوَحدانِيَّةِ، وَالرَّأفَةِ، وَالرَّحمَةِ، وَالعِزَّةِ، وَالعِلمِ، وَالقُدرَةِ، وَالعُلُوِّ عَلی کُلِّ شَيءٍ، وأَنَّهُ النّافِعُ الضّارُّ، القاهِرُ لِکُلِّ شَيءٍ، الَّذي لا تُدرِکُهُ الأَبصارُ، وهُوَ يُدرِکُ الأَبصارَ، وهُوَ اللَّطيفُ الخَبيرُ. وأَنَّ مُحَمَّدا عَبدُهُ ورَسولُهُ، وأَنَّ ما جاءَ بِهِ هُوَ الحَقُّ مِن عِندِ اللّهِ عز و جل، وما سِواهُ هُوَ الباطِلُ. فَإِذا أجابوا إلی ذلِکَ فَلَهُم ما لِلمُسلِمينَ، وعَلَيهِم ما عَلَی المُسلِمينَ». الکافل: ج ۵، ص ۳۶، ح ۱، تهذيب الأحکام: ج ۶، ص ۱۴۱، ح ۲۳۹، وسائل الشيعة: ج ۱۱، ص ۳۱، ح ۱.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۷۲ و ۷۳.</ref>