حجاز: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱۰: خط ۱۰:
«حجاز» [[سرزمین]] معروف شامل: [[مکه]]، [[مدینه]]، [[طائف]] و روستاهای تابعه آن را گویند<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص۳۹۲.</ref>. حجاز، از شمال به [[خلیج عقبه]]، از [[مغرب]] به [[دریای سرخ]]، از شرق به نجد و از جنوب به غسیر محدود می‌شود<ref>اعلام المنجد، ص۲۲۹.</ref>. به نقل حموینی، از اعماق [[صنعا]] در [[یمن]]، تا [[شام]] را حجاز می‌نامند و [[تبوک]] و [[فلسطین]] نیز جزو آن است<ref>معجم البلدان.</ref>. هرچند [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} از مکه آغاز می‌شود، ولی [[سرزمین حجاز]] را [[پس از ظهور]] می‌گشاید. [[امام باقر]]{{ع}} در این‌باره می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} در مکه ظاهر می‌شود و [[خداوند]]، سرزمین حجاز را می‌گشاید و [[حضرت]] هرکس از [[بنی هاشم]] را که در [[زندان]] است، [[آزاد]] می‌سازد<ref>فتن ابن حماد، ص۹۵؛ ملاحم ابن طاووس، ص۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۸.</ref>.
«حجاز» [[سرزمین]] معروف شامل: [[مکه]]، [[مدینه]]، [[طائف]] و روستاهای تابعه آن را گویند<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص۳۹۲.</ref>. حجاز، از شمال به [[خلیج عقبه]]، از [[مغرب]] به [[دریای سرخ]]، از شرق به نجد و از جنوب به غسیر محدود می‌شود<ref>اعلام المنجد، ص۲۲۹.</ref>. به نقل حموینی، از اعماق [[صنعا]] در [[یمن]]، تا [[شام]] را حجاز می‌نامند و [[تبوک]] و [[فلسطین]] نیز جزو آن است<ref>معجم البلدان.</ref>. هرچند [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} از مکه آغاز می‌شود، ولی [[سرزمین حجاز]] را [[پس از ظهور]] می‌گشاید. [[امام باقر]]{{ع}} در این‌باره می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} در مکه ظاهر می‌شود و [[خداوند]]، سرزمین حجاز را می‌گشاید و [[حضرت]] هرکس از [[بنی هاشم]] را که در [[زندان]] است، [[آزاد]] می‌سازد<ref>فتن ابن حماد، ص۹۵؛ ملاحم ابن طاووس، ص۶۴.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۶۸.</ref>.


== حجاز در فرهنگنامه آخرالزمان ==
== حجاز ==
* حجاز بخشی از [[کشور]] [[عربستان]] کنونی است که در مرکز آن [[شهر]] [[مکه]] و [[مدینه]] قرار دارد. این سرزمین به خاطر وجود این دو [[شهر]] مهم همواره مورد توجه [[مسلمانان]] بوده و هست. این سرزمین مبدأ [[قیام]] [[حضرت حجت]] {{ع}} است و [[انقلاب]] بزرگ جهانی توسط آن [[حضرت]]، از این سرزمین در کنار [[کعبه]] در [[شهر]] [[مکه]] آغاز می‌‌شود. [[امام باقر]] {{ع}} به [[جابر]] فرمود: [[حضرت قائم]] {{ع}} در [[مکه]] [[ظهور]] خواهد نمود... و [[خداوند]] سرزمین حجاز را به [[تصرف]] او در خواهد آورد...<ref>ملاحم: ص ۶۴.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۱۶.</ref>.
«حجاز» بخشی از [[کشور عربستان]] کنونی است که در مرکز آن [[شهر مکه]] و [[مدینه]] قرار دارد. این [[سرزمین]] به خاطر وجود این دو [[شهر]] مهم همواره مورد توجه [[مسلمانان]] بوده و هست. این سرزمین مبدأ [[قیام حضرت حجت]]{{ع}} است و [[انقلاب]] بزرگ جهانی توسط آن [[حضرت]]، از این سرزمین در کنار [[کعبه]] در شهر مکه آغاز می‌‌شود. [[امام باقر]]{{ع}} به جابر فرمود: [[حضرت قائم]]{{ع}} در [[مکه]] ظهور خواهد نمود... و [[خداوند]] [[سرزمین حجاز]] را به [[تصرف]] او در خواهد آورد...<ref>ملاحم: ص۶۴.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۲۱۶.</ref>.


== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۸

مقدمه

«حجاز» سرزمین معروف شامل: مکه، مدینه، طائف و روستاهای تابعه آن را گویند[۱]. حجاز، از شمال به خلیج عقبه، از مغرب به دریای سرخ، از شرق به نجد و از جنوب به غسیر محدود می‌شود[۲]. به نقل حموینی، از اعماق صنعا در یمن، تا شام را حجاز می‌نامند و تبوک و فلسطین نیز جزو آن است[۳]. هرچند قیام حضرت مهدی(ع) از مکه آغاز می‌شود، ولی سرزمین حجاز را پس از ظهور می‌گشاید. امام باقر(ع) در این‌باره می‌فرماید: "حضرت مهدی(ع) در مکه ظاهر می‌شود و خداوند، سرزمین حجاز را می‌گشاید و حضرت هرکس از بنی هاشم را که در زندان است، آزاد می‌سازد[۴][۵].

حجاز

«حجاز» بخشی از کشور عربستان کنونی است که در مرکز آن شهر مکه و مدینه قرار دارد. این سرزمین به خاطر وجود این دو شهر مهم همواره مورد توجه مسلمانان بوده و هست. این سرزمین مبدأ قیام حضرت حجت(ع) است و انقلاب بزرگ جهانی توسط آن حضرت، از این سرزمین در کنار کعبه در شهر مکه آغاز می‌‌شود. امام باقر(ع) به جابر فرمود: حضرت قائم(ع) در مکه ظهور خواهد نمود... و خداوند سرزمین حجاز را به تصرف او در خواهد آورد...[۶][۷].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۴، ص۳۹۲.
  2. اعلام المنجد، ص۲۲۹.
  3. معجم البلدان.
  4. فتن ابن حماد، ص۹۵؛ ملاحم ابن طاووس، ص۶۴.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۲۶۸.
  6. ملاحم: ص۶۴.
  7. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۱۶.