«خیمه ام معبد» یا «[[چاه ام معبد]]» مکانی است بین [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۱۴.</ref> که [[رسول خدا]]{{صل}} در راه [[هجرت]] خود به مدینه همراه با [[ابوبکر]] در آن فرود آمدند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۸۱؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۶۲؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۷۸.</ref> امروزه هم، این موضع که از جانب [[ساحل]]، در منتهی‌الیه شمال وادی قُدَید قرار دارد و تپه المشلّل از جانب شمال، مشرف بر آن است، خیمة آم [[معبد]] شناخته می‌‌شود. لیکن در حال حاضر، [[مردم]]، این [[زمین]] را جز با نام «ام معبد» به [[سختی]] می‌‌شناسند و به ندرت از آن با نام «خیمه ام معبد» یاد می‌‌کنند. خیمه ام معبد، محل فرود دامنه جنوبی تپه [[المشلل]] و زمینی است که در گذشته، مردم [[زبید]] - از تیره‌های [[قبیله]] [[بنی حرب]] - در آن [[زراعت]] می‌‌کردند<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۱۹.</ref>
