جز
جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه '
جز (جایگزینی متن - 'جست و جوی' به 'جستجوی') |
جز (جایگزینی متن - ' آنکه ' به ' آنکه ') |
||
خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
== عوامل و اسباب آسانی == | == عوامل و اسباب آسانی == | ||
=== [[انفاق]] و [[تقوا]] === | === [[انفاق]] و [[تقوا]] === | ||
[[خداوند]] کسانی را که [[انفاق]] میکنند و پرهیزگارند، به آسانی و یُسر [[وعده]] داده است: {{متن قرآن|فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى}}<ref>«امّا آنکه بخشش کند و پرهیزگاری ورزد، و آن وعده نیکوترین (بهشت) را راست بشمارد زودا که او را در راه (خیر و) آسانی قرار دهیم» سوره لیل، آیه ۵-۷.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] این [[آیه]] فرموده است: [[انسان]] با [[تقوا]] هیچ کار خوبی را [[اراده]] نمیکند، مگر | [[خداوند]] کسانی را که [[انفاق]] میکنند و پرهیزگارند، به آسانی و یُسر [[وعده]] داده است: {{متن قرآن|فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى}}<ref>«امّا آنکه بخشش کند و پرهیزگاری ورزد، و آن وعده نیکوترین (بهشت) را راست بشمارد زودا که او را در راه (خیر و) آسانی قرار دهیم» سوره لیل، آیه ۵-۷.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] این [[آیه]] فرموده است: [[انسان]] با [[تقوا]] هیچ کار خوبی را [[اراده]] نمیکند، مگر آنکه [[خداوند]] آن کار را برایش آسان میگرداند <ref>مجمعالبیان، ج ۱۰، ص ۷۶۰.</ref>؛ همچنین [[خداوند]] به [[اهل]] [[تقوا]] نوید [[رهایی]] از [[گرفتاریها]] را داده و فرموده است که درکارهایشان [[گشایش]] پدید میآورد: {{متن قرآن|فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا وَالَّلائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَالَّلائِي لَمْ يَحِضْنَ وَأُوْلاتُ الأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا}} <ref>پس، چون به سر آمد عدّه خویش رسیدند یا به شایستگی نگاهشان دارید یا به شایستگی از آنان جدا شوید و دو تن دادگر از (میان) خود گواه بگیرید و گواهی را برای خداوند برپا دارید؛ این است که با آن، به کسی که به خداوند و روز بازپسین ایمان دارد اندرز داده میشود و هر کس از خداوند پروا کند (خداوند) برای او دری میگشاید؛ و به او از جایی که گمان نمیبرد روزی میدهد و هر که بر خدا توکل کند همو وی را بسنده است؛ به راستی خداوند به خواست خویش، رسنده است و بیگمان خداوند برای هر چیز، اندازهای نهاده است. و آن زنانتان که از حیض ناامیدند اگر در کارشان تردید دارید، عده آنان سه ماه است (نیز) عدّه زنانی که حیض ندیدهاند؛ و عدّه زنان باردار این است که بزایند و هر که از خداوند پروا کند برای او در کار وی آسانی پدید میآورد؛ سوره [[طلاق]]، آیه:۲ـ۴.</ref><ref>[[محمد حسن زمانی|زمانی، محمد حسن]]، [[آسانی (مقاله)|مقاله «آسانی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||
=== [[نماز]] و [[روزه]] === | === [[نماز]] و [[روزه]] === |