دینداری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - '|22px]] 22px پژوهشکده تحقیقات اسلامی، [[فرهنگ شیعه') برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[پژوهشکده تحقیقات اسلامی]]، [[فرهنگ شیعه (کتاب)|پژوهشکده علوم اسلامی امام صادق (ع)، '''فرهنگ شیعه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دین است. دینداری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دینداری در قرآن - دینداری در حدیث - دینداری در نهج البلاغه - دینداری در معارف دعا و زیارات - دینداری در کلام اسلامی - دینداری در معارف و سیره فاطمی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- به معنای پای‌بندی عملی به آموزه‌های دینی است. نخستین وظیفه مسلمانان، دینداری و حفظ دین خویش است[۱]. دینداری آفت‌ها و آسیب‌هایی دارد که سرچشمه آنها دنیاپرستی و تعلقات مادی است؛ چنان که در برخی روایات آمده است که آفت دینداری، ترس است و شکمبارگی و شهوت‌پرستی[۲]. دینداری به ویژه در روزگار غیبت بسیار دشوار است. در برخی روایات آمده است که در این روزگار، حفظ دین همانند آن است که آدمی آتشی بر کف دست نگاه دارد[۳]. دینداری، پیامدهای خجسته‌ای نیز دارد. دینداران، همواره در آرامش‌اند و با وقار و استوارند و از شخصیتی مستقل برخوردارند و اهل فروتنی و قناعت و رضایند و اندوه دنیا و کالای دنیوی نمی‌خورند. آثار دینداری در زندگی اجتماعی انسان نیز بسیار چشمگیر است. دینداران به مردم محبت می‌ورزند و اهل کینه و عداوت نیستند[۴][۵].
