←مخالفان و دشمنان
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
== اصحاب == | == اصحاب == | ||
== مخالفان و دشمنان == | == مخالفان و دشمنان == | ||
== فلسفه بلاهای حضرت ایوب == | |||
برخلاف گفته برخی از [[مفسران اهل سنت]]، بلاهایی که ایوب به آنها دچار شد، روی سابقه کوتاهی کردن آن حضرت در [[انجام وظیفه]] [[پیغمبری]] و به اصطلاح به [[کیفر]] گناهی که نعوذ باللّه به گفته آنها از او صادر شد نبود، بلکه این [[بلایا]]، فقط به سبب بالارفتن [[مقام]] و [[آزمایش]] ایوب صورت گرفت و [[خدای تعالی]] میخواست با این آزمایش سخت، آن حضرت را [[شایسته]] نعمتهای بزرگ [[دنیا]] و [[آخرت]] و شایسته آن مقام برجسته بنماید و داستان او را برای [[بندگان]] دیگر خود [[پند]] و عبرتی قرار دهد تا حجتی برای دیگران باشد. از بیان [[حضرت باقر]]{{ع}} در [[حدیثی]] که گذشت، به خوبی این مطلب استفاده میشود. در آنجا که فرمود: «ایوب هفت سال بدون هیچ گناهی که از وی سر زده باشد دچار [[بلا]] گردید.».. و در جای دیگر فرموده است: «بلاکشترین [[مردم]] [[انبیا]] هستند و سپس به ترتیب هر کس بدانها شبیهتر (و نزدیکتر است که.».. در [[روایات]] دیگر نیز بدان اشاره یا تصریح شده است. | |||
[[صدوق]] در کتاب [[علل الشرائع]] از [[امام صادق]]{{ع}} دو [[حدیث]] نظیر یک دیگر نقل کرده که در هر دوی آنها [[امام]]{{ع}} تصریح میکند که ایوب بدون هیچ [[گناه]] و تقصیری دچار بلاگردید. متن یکی از آنها که [[راوی]] آن شخصی به نام [[درست بن ابی منصور]] بوده، چنین است: | |||
{{متن حدیث|إِنَّ أَيُّوبَ ابْتُلِيَ مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ}}؛ | |||
همانا ایوب بدون گناه دچار بلا شد. | |||
[[متن حدیث]] دیگر نیز که [[ابوبصیر]] از آن حضرت [[روایت]] کرده این است: | |||
{{متن حدیث|ابْتُلِيَ أَيُّوبُ سَبْعَ سِنِينَ بِلَا ذَنْبٍ}}؛ | |||
ایوب هفت سال بدون گناه به بلا [[مبتلا]] گردید. | |||
این تذاکراتی که در این روایات آمده، یا برای پاسخ به گفتار نادرست همان دسته از مفسران اهل سنت است که ابتلای ایوب را معلول ترک [[امر به معروف و نهی از منکر]] از طرف آن حضرت دانستهاند، یا به منظور رفع [[اشتباه]] از [[ذهن]] مردم کوتاه [[فکری]] است که [[خیال]] میکنند هر مصیبتی که به [[انسان]] میرسد، به سبب گناهی است که قبلاً از وی سر زده و [[کیفر]] [[خطا]] و جرمی است که وی انجام داده است... و گاهی همین [[اشتباه]] آنان، موجب [[انحراف]] افراد کوتاهفکر دیگری نیز میگردد. | |||
شاید [[ائمه]] بزرگوار [[شیعه]] میخواهند این [[حقیقت]] را [[تذکر]] دهند که مطلب از آن طرف صحیح است که هیچ گناهی بدون کیفر نمیماند و هر چه انسان بکارد همان را درو خواهد کرد، اما از این طرف این مطلب درست نیست که هر [[گرفتاری]] که به انسان میرسد، به سبب خطایی است که از وی سرزده و [[کیفری]] است که از عمل خویش میبیند و به اصطلاح ملازمهای در این است. | |||
حال اگر بخواهیم برای توضیح بیشتر وارد این بحث شویم که چگونه مردان [[الهی]] بدون تقصیر و [[گناه]]، به بلاهای سخت دچار میگردند و این چه ویژگی برای افراد با [[ایمان]] و [[مقرب]] درگاه [[خداوند]] است که هر چه ایمانشان بیشتر و به [[خدای تعالی]] نزدیکتر باشند، گرفتاری بیشتری به آنها میرسد و [[بلا]] و گرفتاری، چه آثاری از نظر [[کمال معنوی]] روی مردان بزرگ الهی میگذارد و سایر مطالبی که به این بحث مربوط است، یکسره از موضوع کتاب خارج شده و به تدوین جزوهای مستقل در این باره نیازمند خواهیم شد. و خواننده [[محترم]] اگر مایل به توضیح بیشتری در این باره باشد، بهتر است به کتابهای مفصلی که در این مورد نگاشته شده مراجعه کند مانند کتاب پر [[ارج]] [[عدل الهی]] استاد [[شهید مطهری]] و به ویژه فصل سوم آنکه پاسخ این سؤالات را به خوبی داده است.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۳۴۰.</ref> | |||
== رحلت و محل دفن == | == رحلت و محل دفن == | ||