بحث:عصمت اهل بیت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'حدیث بضعة منی' به 'حدیث فاطمة بضعة منی') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
# [[حدیث سفینه]] | # [[حدیث سفینه]] | ||
# [[حدیث ثقلین]] | # [[حدیث ثقلین]] | ||
# [[حدیث بضعة منی]] | # [[حدیث فاطمة بضعة منی]] | ||
== آثار و کارکردهای [[عصمت]] == | == آثار و کارکردهای [[عصمت]] == |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۰۲
مقدمه
معناشناسی
عصمت
اهل بیت
مصادیق اهل بیت
امامان اثنی عشر
حضرت زهرا
تاریخچه باور به عصمت
تاریخچه اعتقاد به عصمت امامان اهل بیت در باور اصحاب ائمه
منشأ عصمت
منشأ عصمت امامان اهل بیت
گستره عصمت امامان اهل بیت
گستره زمانی
گستره متعلق (ابعاد عصمت)
ضرورت و امکان عصمت امامان اهل بیت
شرطیت عصمت برای امامان اهل بیت
اثبات عصمت
اثبات عصمت امامان اهل بیت
براهین عقلی
قاعده لطف
معجزه
برهان وجوب اطاعت از امام
برهان تسلسل
برهان حفظ شریعت
برهان خلف
ادله نقلی
آیات کریمه قرآن
روایات
- حدیث ثقلین
- حدیث سفینه
- حدیث منزلت
- احادیث معیت
- حدیث علی مع الحق
- حدیث علی مع القرآن
اثبات عصمت حضرت زهرا
دلیل عقلی
ادله نقلی
آیات قرآن
احادیث نبوی
آثار و کارکردهای عصمت
آثار و کارکردهای عصمت امامان اهل بیت
کارکردهای فقهی
کارکردهای اصول فقهی
نتیجهگیری
عصمت به معنای دوی از خطا و گناه است، به شخص دارای این صفت معصوم گفته میشود.
واژه شناسی لغوی
- واژه "عصمت" از ریشه "عصم" در عربی به معنای منع و امساک است و چون شخص معصوم، از خطا و گناه بازداشته میشود، به او معصوم میگویند[۱].
- پیرامون معنای اصطلاحی عصمت، برخی حقیقت عصمت را لطف و تفضل الهی و عدهای، آرا قوه عاقله و دستهای، ملکه نفسانی و گروهی، حیثیت ویژه دانستهاند[۲].
- حق مطلب آن است که در تحقق ملکه عصمت، قابلیت قوه عاقله معصوم و لطف الهی، مؤثری باشند[۳].
- پیشوایان معصوم، قابلیت دریافت عصمت اعطایی از خداوند متعال را در دوره عالم ذر دریافت کردهاند، لذا عصمت پیامبران و امامان، قبل از بعثت و امامت و حتی قبل از جهان دنیوی اثبات میگردد[۴].
- برای عصمت در بیان لغویان معانیای چون منع از گناه، حفظ از گناه، نگهداری و امساک بیان شده است.
پانویس
- ↑ ر.ک. عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.
- ↑ ر.ک. عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.
- ↑ ر.ک. عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.
- ↑ ر.ک. عبدالحسین خسروپناه، کلام نوین اسلامی، ج۲، ص ۳۵۹ - ۳۶۲.