اسحاق بن ابراهیم حنظلی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن راهویه از حافظه‌ای [[قوی]] برخوردار بوده و از قول خود وی آورده‌اند که هفتاد هزار حدیث یا بیشتر از [[حفظ]] داشته و گفته شده که در [[املای حدیث]] بر [[شاگردان]]، هرگز کتابی در دست او دیده نشده است. [[ابوداوود خفاف]] می‌‌گوید: [[اسحاق حنظلی]] بر ما یازده هزار حدیث از حفظ [[املا]] کرد.<ref> تاریخ بغداد ۶/۳۵۲ ـ ۳۵۴.</ref> [[احمد بن حنبل]] از وی بسیار [[ستایش]] کرده و در مورد [[مقام علمی]] او می‌‌گوید: نظیری برای او در [[عراق]] و [[خراسان]] نمی‌شناسد،<ref>تاریخ بغداد ۶/۳۴۹ ـ ۳۵۱.</ref> چنان که [[نسائی]] او را [[امام]] در حدیث، [[ثقه]] و [[امین]] دانسته و [[وهب بن جریر]] او را [[احیاگر]] [[سنت رسول الله]] {{صل}} در [[شرق]] خوانده است.<ref>تاریخ بغداد ۶/۳۴۸.</ref> نیز گفته‌اند که هرگاه یک [[خراسانی]] از ابن راهویه [[بدگویی]] کند باید او را در دینش متهم کرد چنان که اگر یک عراقی از [[احمد بن حنبل]] [[انتقاد]] و بدگویی کرد باید [[دین]] او را زیر سؤال برد. همچنین درباره او گفته شده اگر [[سفیان ثوری]]، [[سفیان بن عیینه]] و [[حسن بصری]] زنده بودند بدون [[شک]]، محتاج به استفاده از محضر ابن راهویه بودند.<ref>تاریخ بغداد ۶/۳۴۸ و ۳۴۹.</ref>

آثار او عبارت‌اند از: التفسیر السنن در [[فقه]] و المسند<ref>الفهرست (الندیم) ۲۸۶.</ref> در شش جلد. اما تنها اثری که از او باقی مانده، جلد چهارم کتاب المسند وی است که نسخه‌هایی از آن در کتابخانه خدیویه و دارالکتب قاهره و [[ظاهریه]] [[دمشق]] موجود است<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی ۳/۵۴۰.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۶۹-۱۷۰.</ref>