علی بن عبدالله مدینی بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ '
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
 
خط ۳: خط ۳:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی بصری]]، مشهور به [[ابن مدینی]] [[ابن حبان]] می‌‌نویسد: نیاکان ابن مدینی از [[مردمان]] [[مدینه]] بودند، اما خودش در سال ۱۶۲ هـ در [[بصره]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا بزرگ شد و به [[فراگیری علوم]] [[حدیث]] مشغول، و جزء مشاهیر عصر خویش در آن [[علوم]] گردید.<ref>الثقات ۸/۴۶۹.</ref> به گفته [[ابن عدی]]، مدینی در فراگیری [[حدیث]] چنان موفق بود که استادان مهم او چون [[ابن عیینه]] و قطان وی را بر دیگر [[شاگردان]] [[برتری]] می‌‌دادند و خود نیز از او بهره‌ها گرفته‌اند.<ref>الکامل فی ضعفاء الرجال ۱/۱۲۰.</ref> پدرش از علمای مشهور [[اهل حدیث]] بود.
[[ابوالحسن علی بن عبدالله بن جعفر بن نجیح سعدی بصری]]، مشهور به [[ابن مدینی]] [[ابن حبان]] می‌‌نویسد: نیاکان ابن مدینی از [[مردمان]] [[مدینه]] بودند، اما خودش در سال ۱۶۲ه‍ در [[بصره]] به [[دنیا]] آمد و در همان جا بزرگ شد و به [[فراگیری علوم]] [[حدیث]] مشغول، و جزء مشاهیر عصر خویش در آن [[علوم]] گردید.<ref>الثقات ۸/۴۶۹.</ref> به گفته [[ابن عدی]]، مدینی در فراگیری [[حدیث]] چنان موفق بود که استادان مهم او چون [[ابن عیینه]] و قطان وی را بر دیگر [[شاگردان]] [[برتری]] می‌‌دادند و خود نیز از او بهره‌ها گرفته‌اند.<ref>الکامل فی ضعفاء الرجال ۱/۱۲۰.</ref> پدرش از علمای مشهور [[اهل حدیث]] بود.


او از پدرش و [[حماد بن زید]]، [[جعفر بن سلیمان]] و [[یزید بن زریع]] و بسیاری دیگر حدیث شنیده است. وی زمانی به [[بغداد]] رفت و در آنجا به [[تدریس]] حدیث پرداخت. از شاگردان و [[راویان]] او می‌‌توان از بزرگانی همچون [[احمد بن حنبل]]، [[ابویحیی صاعقه]]، [[ابوعبدالله بخاری]]، [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]] نام برد. او تا آنجا مورد توجه قرار داشت که در موارد [[اختلاف]] [[علمی]] میان محدثانی چون [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] [[داوری]] می‌‌کرد، اما رفته رفته به جهت [[اعتقاد]] به [[خلق]] [[قرآن]]، [[منزلت]] گذشته خود را در میان [[اصحاب]] حدیث از دست داد و اظهارنظرهایش پذیرفته نمی‌شد.<ref>تاریخ بغداد ۱۱/۴۵۸، ۴۶۲ و ۴۶۹ ـ ۴۷۲.</ref> به نظر می‌‌رسد این گفته [[خطیب]] در شرایط و موقعیت خاصی بوده است، به دلیل اینکه [[نووی]] بر [[جلالت]] و [[امامت]] ابن مدینی در عالم حدیث، ادعای [[اجماع]] کرده است.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات ۱/۱/۳۵۰.</ref>
او از پدرش و [[حماد بن زید]]، [[جعفر بن سلیمان]] و [[یزید بن زریع]] و بسیاری دیگر حدیث شنیده است. وی زمانی به [[بغداد]] رفت و در آنجا به [[تدریس]] حدیث پرداخت. از شاگردان و [[راویان]] او می‌‌توان از بزرگانی همچون [[احمد بن حنبل]]، [[ابویحیی صاعقه]]، [[ابوعبدالله بخاری]]، [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]] نام برد. او تا آنجا مورد توجه قرار داشت که در موارد [[اختلاف]] [[علمی]] میان محدثانی چون [[احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] [[داوری]] می‌‌کرد، اما رفته رفته به جهت [[اعتقاد]] به [[خلق]] [[قرآن]]، [[منزلت]] گذشته خود را در میان [[اصحاب]] حدیث از دست داد و اظهارنظرهایش پذیرفته نمی‌شد.<ref>تاریخ بغداد ۱۱/۴۵۸، ۴۶۲ و ۴۶۹ ـ ۴۷۲.</ref> به نظر می‌‌رسد این گفته [[خطیب]] در شرایط و موقعیت خاصی بوده است، به دلیل اینکه [[نووی]] بر [[جلالت]] و [[امامت]] ابن مدینی در عالم حدیث، ادعای [[اجماع]] کرده است.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات ۱/۱/۳۵۰.</ref>


برخی نقل کرده‌اند که ابن مدینی در بغداد اظهار تسنّن می‌‌کرد، ولی در بصره ادعای شیعه‌گری داشت و از [[مناقب امام علی]] {{ع}} سخن می‌‌گفت و بدین وسیله در میان بصریان [[دوستی]] با علی {{ع}} را [[تشویق]] و [[ترویج]] می‌‌کرد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۴۱.</ref> او در سال ۱۳۴ هـ در [[سامرا]] از دنیا رفت و در محله [[عسکریه]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۰۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۵۴۱.</ref>
برخی نقل کرده‌اند که ابن مدینی در بغداد اظهار تسنّن می‌‌کرد، ولی در بصره ادعای شیعه‌گری داشت و از [[مناقب امام علی]] {{ع}} سخن می‌‌گفت و بدین وسیله در میان بصریان [[دوستی]] با علی {{ع}} را [[تشویق]] و [[ترویج]] می‌‌کرد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۱/۴۱.</ref> او در سال ۱۳۴ه‍ در [[سامرا]] از دنیا رفت و در محله [[عسکریه]] به [[خاک]] سپرده شد<ref>الطبقات الکبری ۷/۳۰۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۵۴۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش