سفیان بن مصعب عبدی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی') |
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
برخی نام وی را [[سیف]] ضبط کرده‌اند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref>. او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن حضرت [[روایت]] نقل کرده است<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref>. [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت میکند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref>، [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] میکند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است»<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن حضرت همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref> | برخی نام وی را [[سیف]] ضبط کرده‌اند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.</ref>. او [[اهل همدان]] بود<ref>رجال البرقی ص۴۱.</ref> و در شمار [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} یاد شده<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> و از آن حضرت [[روایت]] نقل کرده است<ref>الروضه ص۲۱۵.</ref>. [[ابوداود سلیمان مسترق]] از وی روایت میکند<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. [[رجال شناسان]] [[شیعه]] وی را امامی<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref> و [[ممدوح]]<ref>تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.</ref> توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی<ref>رجال الطوسی ص۲۱۳.</ref> است که برای [[اهل بیت]]{{ع}} [[شعر]] می‌‌سروده‌اند<ref>مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.</ref>، [[ابوعمرو نجاشی]] در [[رجال]] خود [[روایت]] میکند که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: «[[شعر]] [[عبدی]] را به [[فرزندان]] خود بیاموزید؛ زیرا او بر [[دین خدا]] [[استوار]] است»<ref>جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.</ref>. وقتی به حضور امام صادق{{ع}} می‌رسید، آن حضرت همه [[اهل]] [[خانه]] را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در [[شهادت امام حسین]]{{ع}} بخوان». با خواندن او صدای [[گریه]] و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که [[مردم مدینه]] به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند<ref>تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.</ref> | ||
از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref>. وی در حدود | از آثار او می‌‌توان به کتاب [[دیوان]] العبدی اشاره کرد<ref>الذریعه ج۹، ص۷۰۳.</ref>. وی در حدود ۱۲۰ه در [[شهر کوفه]] درگذشت<ref>اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص ۳۷۰؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۰
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
برخی نام وی را سیف ضبط کرده‌اند[۱]. او اهل همدان بود[۲] و در شمار اصحاب امام صادق(ع) یاد شده[۳] و از آن حضرت روایت نقل کرده است[۴]. ابوداود سلیمان مسترق از وی روایت میکند[۵]. رجال شناسان شیعه وی را امامی[۶] و ممدوح[۷] توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی[۸] است که برای اهل بیت(ع) شعر می‌‌سروده‌اند[۹]، ابوعمرو نجاشی در رجال خود روایت میکند که امام صادق(ع) فرمود: «شعر عبدی را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا او بر دین خدا استوار است»[۱۰]. وقتی به حضور امام صادق(ع) می‌رسید، آن حضرت همه اهل خانه را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در شهادت امام حسین(ع) بخوان». با خواندن او صدای گریه و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که مردم مدینه به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند[۱۱]
از آثار او می‌‌توان به کتاب دیوان العبدی اشاره کرد[۱۲]. وی در حدود ۱۲۰ه در شهر کوفه درگذشت[۱۳].[۱۴]
منابع
رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.
- ↑ رجال البرقی ص۴۱.
- ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
- ↑ الروضه ص۲۱۵.
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
- ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.
- ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
- ↑ مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.
- ↑ الذریعه ج۹، ص۷۰۳.
- ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۰؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۴.