عبدالرحمن بن مسعود تیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۵: خط ۵۵:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
وی از [[شیعیان]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و در عصر [[خلافت]] [[عمر بن خطاب]] در [[مدائن]] به محضر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} شرفیاب شد و از آن [[حضرت]] و [[سلمان فارسی]] [[نقل حدیث]] کرد<ref>تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۲۰۵.</ref>.
وی از [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و در عصر [[خلافت]] [[عمر بن خطاب]] در [[مدائن]] به محضر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} شرفیاب شد و از آن [[حضرت]] و [[سلمان فارسی]] [[نقل حدیث]] کرد<ref>تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۲۰۵.</ref>.


وی به همراه پدرش در روز هفتم [[محرم]] [[سال]] ۶۱ [[هجری]] در [[کربلا]] [[خدمت]] [[امام حسین]] {{ع}} رسید و ملازم [[حضرت]] شد و در [[روز عاشورا]] با دیگر [[یاران امام]] {{ع}} [[جان]] خود را فدای آن [[حضرت]] نمود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۸؛ ابصار العین، ص۱۶۹؛ و ر. ک: قاموس الرجال، ج۶، ص۱۴۴.</ref>. و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به این دو بزرگوار [[سلام]] داده شده است که بر آنان [[فخر]] و [[شرف]] است<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۷۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۶-۸۳۷.</ref>
وی به همراه پدرش در روز هفتم [[محرم]] [[سال]] ۶۱ [[هجری]] در [[کربلا]] [[خدمت]] [[امام حسین]] {{ع}} رسید و ملازم [[حضرت]] شد و در [[روز عاشورا]] با دیگر [[یاران امام]] {{ع}} [[جان]] خود را فدای آن [[حضرت]] نمود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۸؛ ابصار العین، ص۱۶۹؛ و ر. ک: قاموس الرجال، ج۶، ص۱۴۴.</ref>. و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به این دو بزرگوار [[سلام]] داده شده است که بر آنان [[فخر]] و [[شرف]] است<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۷۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۶-۸۳۷.</ref>

نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۹

عبدالرحمن بن مسعود تیمی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملعبدالرحمن بن مسعود تیمی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی تیم الله بن ثعلبه
پدرمسعود بن حجاج
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحاب
حضور در جنگواقعه کربلا

مقدمه

وی از شیعیان امیرالمؤمنین (ع) بود و در عصر خلافت عمر بن خطاب در مدائن به محضر امیرالمؤمنین (ع) شرفیاب شد و از آن حضرت و سلمان فارسی نقل حدیث کرد[۱].

وی به همراه پدرش در روز هفتم محرم سال ۶۱ هجری در کربلا خدمت امام حسین (ع) رسید و ملازم حضرت شد و در روز عاشورا با دیگر یاران امام (ع) جان خود را فدای آن حضرت نمود[۲]. و در زیارت ناحیه مقدسه به این دو بزرگوار سلام داده شده است که بر آنان فخر و شرف است[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تاریخ بغداد، ج۱۰، ص۲۰۵.
  2. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۸؛ ابصار العین، ص۱۶۹؛ و ر. ک: قاموس الرجال، ج۶، ص۱۴۴.
  3. بحار الانوار، ج۴۵، ص۷۴.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۶-۸۳۷.