آخرت در لغت

این مدخل زیرشاخهٔ بحث آخرت است. آخرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آخرت در لغت - آخرت در قرآن - آخرت در فقه اسلامی - آخرت در کلام اسلامی - آخرت در معارف دعا و زیارات - آخرت در معارف و سیره فاطمی - آخرت در معارف و سیره سجادی - آخرت در معارف و سیره رضوی - آخرت در معارف و سیره حسینی - آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

برای آشنایی با معنای واژه «آخرت» در لغت، سخن برخی از واژه‌شناسان آورده می‌شود:

1. فیروزآبادی، «آخرت» و «اخری» را به دار بقا معنا کرده است.
2. معین، آخرت را به معنای آن جهان، جهان دیگر، سرای دیگر و عقبا دانسته است.
3. عمید برای آخرت، معنای بازپسین، جهان دیگر، آن جهان و آن سرا را نقل کرده است.
4. یزید بن سلام، وجه تسمیه آخرت را از پیامبر پرسید. ایشان فرمود: «چون آخرت، متأخر از دنیا و پس از آن می‌آید».
5. در یکی از سخنان امام علی (ع) وجه تسمیه آخرت چنین آمده است: «آخرت را آخرت نامیده‌اند؛ چون در آن جزا و ثواب است». نتیجه اینکه واژه‌شناسان، برای کلمه «آخرت» بر یک معنا اتفاق کرده‌اند و آن، «جهان دیگر» است.

منابع

1. خادم علی‌زاده، عبدالامیر، مقاله «دنیا و آخرت»، دانشنامه امام علی ج۷