ام رعله قشیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

ام رعله قشیریه
ام رعله قشیریه
	تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کامل	ام رعله قشیریه
جنسیت	زن
از اصحاب	پیامبر خاتم; امام علی;
	v; t; e;

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۳

مقدمه

ام رعله قشیریه از زنان با فصاحت و بلاغت و از اصحاب رسول خدا (ص) بود که در مدینه به محضر پیامبر خدا (ص) شرفیاب شد و اظهار ایمان و ارادت کرد و سپس به قوم خود بازگشت^[۱] و پس از وفات رسول خدا (ص) و شهادت حضرت فاطمۀ زهرا (س) باز به مدینه آمد و نزد حضرت علی (ع) شرفیاب شد و اشعاری در رثای پیامبر خدا (ص) و حضرت فاطمه زهرا (س) خواند و اعلان حزن و اندوه بسیار نمود و سپس امام حسن و امام حسین (ع) را در آغوش کشید و به دور مدینه گردانید و بسیار گریه کرد و اشعاری در رثای حضرت فاطمه (س) خواند و حرکت و گریه او کاری کرد که خانه‌ای از انصار در مدینه نبود مگر آن‌که با اُمّ رعله هم صدا و هم گریه شدند^[۲]^[۳]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲

پانویس

↑ اسدالغابه، ج۵، ص۵۸۲.
↑ اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۸.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۷۳.

[1] اسدالغابه، ج۵، ص۵۸۲.

[2] اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۸.

[3] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۷۳.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۵۰: / خط ۵۰: @@
 == مقدمه ==
-وی از [[زنان]] با [[فصاحت]] و [[بلاغت]] و از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود که در [[مدینه]] به محضر [[پیامبر خدا]] {{صل}} شرفیاب شد و [[اظهار ایمان]] و ارادت کرد و سپس به [[قوم]] خود بازگشت<ref>اسدالغابه، ج۵، ص۵۸۲.</ref> و پس از [[وفات رسول خدا]] {{صل}} و [[شهادت]] [[حضرت]] فاطمۀ زهرا {{س}} باز به [[مدینه]] آمد و نزد [[حضرت علی]] {{ع}} شرفیاب شد و اشعاری در رثای [[پیامبر خدا]] {{صل}} و [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} خواند و [[اعلان]] [[حزن]] و [[اندوه]] بسیار نمود و سپس [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} را در آغوش کشید و به دور [[مدینه]] گردانید و بسیار [[گریه]] کرد و اشعاری در رثای [[حضرت فاطمه]] {{س}} خواند و حرکت و [[گریه]] او کاری کرد که خانه‌ای از [[انصار]] در [[مدینه]] نبود مگر آن‌که با اُمّ رعله هم صدا و هم [[گریه]] شدند<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۸.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۴۷۳.</ref>
+ام رعله قشیریه از [[زنان]] با [[فصاحت]] و [[بلاغت]] و از [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} بود که در [[مدینه]] به محضر [[پیامبر خدا]] {{صل}} شرفیاب شد و [[اظهار ایمان]] و ارادت کرد و سپس به [[قوم]] خود بازگشت<ref>اسدالغابه، ج۵، ص۵۸۲.</ref> و پس از [[وفات رسول خدا]] {{صل}} و [[شهادت]] [[حضرت]] فاطمۀ زهرا {{س}} باز به [[مدینه]] آمد و نزد [[حضرت علی]] {{ع}} شرفیاب شد و اشعاری در رثای [[پیامبر خدا]] {{صل}} و [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} خواند و [[اعلان]] [[حزن]] و [[اندوه]] بسیار نمود و سپس [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} را در آغوش کشید و به دور [[مدینه]] گردانید و بسیار [[گریه]] کرد و اشعاری در رثای [[حضرت فاطمه]] {{س}} خواند و حرکت و [[گریه]] او کاری کرد که خانه‌ای از [[انصار]] در [[مدینه]] نبود مگر آن‌که با اُمّ رعله هم صدا و هم [[گریه]] شدند<ref>اعیان الشیعه، ج۳، ص۴۷۸.</ref><ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۴۷۳.</ref>
 == منابع ==