سهل بن سعد ساعدی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

او [[اهل مدینه]] و از [[قبیله خزرج]] می‌باشد. نام اصلی او "[[حزن]]" بوده و [[پیامبر]] {{صل}} نام او را [[سهل]] نهاد<ref>الغارت، ثقفی کوفی (ترجمه: مستوفی هروی)، ص۴۳۸؛ اسدالغابه، ابن اثیر، ج۲، ص۳۲۱.</ref>. کنیه‌اش، [[ابوالعباس]] و به [[نقلی]] [[ابویحیی]] بوده است<ref>الغارت، ثقفی کوفی (ترجمه: مستوفی هروی)، الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۲، ص۶۶۵؛ اسدالغابه، ابن اثیرر، ج۲، ص۳۲۱.</ref>. پدرش، [[سعد بن مالک]]، کسی است که هنگام [[خروج]] به سوی [[بدر]]، مریض شده و با همان [[مرض]] از [[دنیا]] رفت و پیامبر {{صل}} برای او (از [[غنائم]]) سهمی قرار داد<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۶۲۵؛ الاصابه، ابن حجر، ج۲، ص۷۷.</ref>. مادرش، [[ابیه بنت حارث]]<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۶۲۵؛ تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، ج۲۶، ص۲۶۰.</ref> و [[هند]]، دختر زیاد، [[همسر]] اوست<ref>الاصابه، ابن حجر، ج۸، ص۳۴۴.</ref>. [[تولد]] او پنج سال [[قبل از هجرت]] بود<ref>تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج۴، ص۲۲۱.</ref>. سهل از [[صحابه]] بزرگ [[رسول خدا]]<ref>الاصابه، ابن حجر، ج۳، ص۱۶۸.</ref> و جزو پنج نری است که با رسول خدا {{صل}} [[بیعت]] کردند که در [[راه خدا]] از ملامت هیچ ملامتگری نترسند. خود می‌گوید: من [[ابوذر]]، [[عباده بن صامت]]، [[ابوسعید]] ([[خدری]]) و نفر پنجمی با رسول خدا به این شرط بیعت کردیم که در راه خدا از ملامت هیچ ملامت‌گری نهراسیم، ولی پنجمین تفر خواستار به هم زدن بیعت خویش شد و رسول خدا بیعت با او را به هم زد<ref>تهذیب الکمال، مزی، ج۱۰، ص۲۹۹.</ref>.<ref>[[محمد نقی افشار|افشار، محمد نقی]]، [[سهل بن سعد ساعدی (مقاله)|مقاله «سهل بن سعد ساعدی»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۵ (کتاب)| دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۵، ص:۳۷۰-۳۷۱.</ref>