مصعب زبیری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط =| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابوعبدالله مصعب بن عبدالله بن مصعب بن ثابت بن عبدالله بن زبیر]]، [[زبیری]] [[مدنی]] قرشی [[اسدی]]. [[اهل | [[ابوعبدالله مصعب بن عبدالله بن مصعب بن ثابت بن عبدالله بن زبیر]]، [[زبیری]] [[مدنی]] قرشی [[اسدی]]. [[اهل مدینه]] بود<ref>الثقات، ج۹، ص۱۷۵.</ref> و در سال ۱۵۶هـ متولد شد. او ساکن [[بغداد]]، و عموی [[زبیر بن بکار]] بود. وی در بغداد از [[مالک بن انس]]، [[ضحاک بن عثمان]]، [[ابراهیم بن سعد]] و دیگران [[حدیث]] نقل می‌‌کرد و افرادی چون زبیر بن بکار، [[عبدالله بن احمد بن حنبل]]، [[ابوالقاسم بغوی]]،<ref>تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۲.</ref> [[موسی بن هارون]]، [[ابن ماجه]] و [[ابویعلی موصلی]] از او [[روایت]] کرده‌اند. مصعب فردی ادیب، اخباری، [[صدوق]]، [[علامه]] در [[انساب]]،<ref>اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.</ref> [[محدث]]، [[شاعر]]<ref>الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.</ref> و [[فقیه]]<ref>الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۵۷.</ref> به حساب می‌‌آمد. [[رجال شناسان]] او را [[توثیق]] کرده‌اند، ولی عده‌ای به جهت اینکه وی در رابطه با [[مخلوق بودن قرآن]] [[معتقد]] به توقف بود، نسبت به [[وثاقت]] او اشکال کرده‌اند.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.</ref> مصعب در [[شوال]] سال ۲۳۶ در هشتاد سالگی در بغداد درگذشت.<ref>تایخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۴.</ref> کتاب‌های جزء،<ref> معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۹۲.</ref> النسب الکبیر و نسب قریش از اوست.<ref>الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۶۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۰
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوعبدالله مصعب بن عبدالله بن مصعب بن ثابت بن عبدالله بن زبیر، زبیری مدنی قرشی اسدی. اهل مدینه بود[۱] و در سال ۱۵۶هـ متولد شد. او ساکن بغداد، و عموی زبیر بن بکار بود. وی در بغداد از مالک بن انس، ضحاک بن عثمان، ابراهیم بن سعد و دیگران حدیث نقل می‌‌کرد و افرادی چون زبیر بن بکار، عبدالله بن احمد بن حنبل، ابوالقاسم بغوی،[۲] موسی بن هارون، ابن ماجه و ابویعلی موصلی از او روایت کرده‌اند. مصعب فردی ادیب، اخباری، صدوق، علامه در انساب،[۳] محدث، شاعر[۴] و فقیه[۵] به حساب می‌‌آمد. رجال شناسان او را توثیق کرده‌اند، ولی عده‌ای به جهت اینکه وی در رابطه با مخلوق بودن قرآن معتقد به توقف بود، نسبت به وثاقت او اشکال کرده‌اند.[۶] مصعب در شوال سال ۲۳۶ در هشتاد سالگی در بغداد درگذشت.[۷] کتاب‌های جزء،[۸] النسب الکبیر و نسب قریش از اوست.[۹].[۱۰]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الثقات، ج۹، ص۱۷۵.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۲.
- ↑ اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.
- ↑ الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۵۷.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۳۰ و ۳۱.
- ↑ تایخ بغداد، ج۱۳، ص۱۱۴.
- ↑ معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۲۹۲.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص۱۲۳.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۷۶۵.