زرارة بن اعين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه ') |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
[[اهل کوفه]]<ref>رجال الطوسی ۲۰۱.</ref> و پدرش [[اعین بن سنسن]] برده رومی بود<ref> الفهرست (طوسی) ۷۴.</ref> و از [[موالی]] [[فرزندان]] [[عبدالله بن عمرو]] محسوب می‌‌شد.<ref>رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.</ref> او از بزرگان اصحاب [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>رجال البرقی ۱۴، ۱۶ و ۴۷.</ref> به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق {{ع}} [[روایت]] می‌‌کند.<ref>الکافی ۶/ ۱۵۹.</ref> | [[اهل کوفه]]<ref>رجال الطوسی ۲۰۱.</ref> و پدرش [[اعین بن سنسن]] برده رومی بود<ref> الفهرست (طوسی) ۷۴.</ref> و از [[موالی]] [[فرزندان]] [[عبدالله بن عمرو]] محسوب می‌‌شد.<ref>رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.</ref> او از بزرگان اصحاب [[امام باقر]]، [[امام صادق]] و [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>رجال البرقی ۱۴، ۱۶ و ۴۷.</ref> به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق {{ع}} [[روایت]] می‌‌کند.<ref>الکافی ۶/ ۱۵۹.</ref> | ||
افرادی چون [[ابن بکیر]]، [[هشام بن سالم]]، [[علی بن عطیّه]]<ref>اختیار معرفة الرجال ۱۳۳ و ۱۳۴.</ref> و [[ابوالصباح]]<ref>لسان المیزان ۲/ ۴۷۳.</ref> از وی روایت نموده‌اند. الندیم می‌‌گوید که [[زراره]] در زمینه [[فقه]] و [[کلام]] از بزرگ‌ترین [[رجال | افرادی چون [[ابن بکیر]]، [[هشام بن سالم]]، [[علی بن عطیّه]]<ref>اختیار معرفة الرجال ۱۳۳ و ۱۳۴.</ref> و [[ابوالصباح]]<ref>لسان المیزان ۲/ ۴۷۳.</ref> از وی روایت نموده‌اند. الندیم می‌‌گوید که [[زراره]] در زمینه [[فقه]] و [[کلام]] از بزرگ‌ترین [[رجال شیعه]] می‌‌باشد.<ref>الفهرست (الندیم) ۲۷۶.</ref> | ||
[[نجاشی]] او را این گونه توصیف می‌‌کند که او در [[روزگار]] خود، بزرگ و پیش گام [[اصحاب]] ما در قرائت، [[قرآن]]، فقه، کلام، [[شعر]] و [[ادبیات]] بود. وی ضمن دارا بودن فضل و [[ایمان]]، در گفتار و [[نقل حدیث]] صادق بود.<ref>رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.</ref> | [[نجاشی]] او را این گونه توصیف می‌‌کند که او در [[روزگار]] خود، بزرگ و پیش گام [[اصحاب]] ما در قرائت، [[قرآن]]، فقه، کلام، [[شعر]] و [[ادبیات]] بود. وی ضمن دارا بودن فضل و [[ایمان]]، در گفتار و [[نقل حدیث]] صادق بود.<ref>رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۷
زرارة بن اعين از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: زرارة بن اعين در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اهل کوفه[۱] و پدرش اعین بن سنسن برده رومی بود[۲] و از موالی فرزندان عبدالله بن عمرو محسوب می‌‌شد.[۳] او از بزرگان اصحاب امام باقر، امام صادق و امام کاظم (ع)[۴] به شمار می‌‌رفت و از امام باقر و امام صادق (ع) روایت می‌‌کند.[۵]
افرادی چون ابن بکیر، هشام بن سالم، علی بن عطیّه[۶] و ابوالصباح[۷] از وی روایت نموده‌اند. الندیم می‌‌گوید که زراره در زمینه فقه و کلام از بزرگ‌ترین رجال شیعه می‌‌باشد.[۸]
نجاشی او را این گونه توصیف می‌‌کند که او در روزگار خود، بزرگ و پیش گام اصحاب ما در قرائت، قرآن، فقه، کلام، شعر و ادبیات بود. وی ضمن دارا بودن فضل و ایمان، در گفتار و نقل حدیث صادق بود.[۹]
ابوغالب زراری می‌‌گوید که زراره اهل بحث و مناظره بود و هیچ کسی به پای او نمی‌رسید، تنها عبادت بود که او را از سخن باز می‌‌داشت و بسیاری از متکلمان شیعه شاگرد وی هستند.[۱۰]
کشّی وی را از حواریان امام باقر و امام صادق (ع) می‌‌داند و نیز می‌‌گوید که همه فقهای امامیه بر تصدیق گروهی از اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) اجماع دارند و سر تعظیم در برابر فقاهت آنان فرود آورده‌اند و آنان شش نفرند که فقیه‌ترین آنها، زرارة بن اعین می‌‌باشد.[۱۱]
امام صادق (ع) از او ستایش‌ها و تمجیدهای فراوان نموده[۱۲] و فرموده است که اگر زراره نبود، احادیث پدرم از بین می‌‌رفت.[۱۳] ناگفته نماند که روایاتی از امام صادق (ع) در نکوهش و مذمت زراره وارد شده که جنبه سیاسی دارد و فقط برای حفظ جان زراره بوده است.[۱۴]
زراره دارای مصنفاتی بوده است[۱۵] مانند کتاب «العهود»[۱۶] و «الاستطاعة و الجبر».[۱۷]
وی در هفتاد یا نود سالگی[۱۸] در سال ۱۴۸[۱۹] یا ۱۵۰ه بدرود حیات گفت.[۲۰].[۲۱].
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲
پانویس
- ↑ رجال الطوسی ۲۰۱.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۷۴.
- ↑ رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.
- ↑ رجال البرقی ۱۴، ۱۶ و ۴۷.
- ↑ الکافی ۶/ ۱۵۹.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۱۳۳ و ۱۳۴.
- ↑ لسان المیزان ۲/ ۴۷۳.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۷۶.
- ↑ رجال النجاشی ۱/ ۳۹۷.
- ↑ رسالة ابی غالب الزراری ۱۳۶.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۱۰ و۲۳۸.
- ↑ معجم رجال الحدیث ۷/ ۲۲۲.
- ↑ رجال ابن داود ۱۵۶.
- ↑ قاموس الرجال ۴/ ۴۲۷ ـ ۴۳۵.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۷۴.
- ↑ معالم العلماء ۵۳.
- ↑ رجال النجاشی ۱/ ۳۹۸.
- ↑ رسالة ابی غالب الزراری ۱۳۶.
- ↑ اعیان الشیعه ۷/ ۴۶.
- ↑ رجال الطوسی ۲۰۱.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۵۰۳-۵۰۴.