زید بن حصین طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر به زید بن حصین بن وبره)
برچسب: تغییر مسیر جدید
 
(تغییرمسیر به زید بن حصین بن وبره حذف شد)
برچسب‌ها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
#تغییر_مسیر [[زید بن حصین بن وبره]]
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = زید بن حصین طائی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = زید بن حصین طائی
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین.jpg                           
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر نمادین جنگ صفین             
| نام کامل = زید بن حصین طائی اسلمی طائی 
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه =   
| لقب = 
| اهل = 
| از قبیله = [[بنی ضبه]]           
| از تیره = [[بنی السید بن مالک]]
| پدر =       
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر =   
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[کوفه]] 
| تاریخ درگذشت =     
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت =     
| محل شهادت = 
| طول عمر = 
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام علی]]
| از طبقه =
| در جنگ = {{فهرست جعبه افقی| [[جنگ صفین]] | [[جنگ نهروان]] }}
| نقش‌ها = 
| فعالیت‌ها = از سران [[خوارج]]     
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت =   
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}
 
== مقدمه ==
[[زید بن حصین طائی اسلمی طائی]] از سران [[خوارج نهروان]] است؛ وی از تیره [[بنی السید بن مالک]] از [[قبیله]] [[بنی ضبه]] بود<ref>العقد الفرید، ج۳، ص۸۶.</ref>. او از [[مهاجران]] و [[عابدان]] [[اهل کوفه]] بود. ابتدا از [[شیعیان]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}}<ref>رجال طوسی، ص۴۲، ش۷.</ref> و در [[جنگ صفین]] حضرت را [[یاری]] کرد<ref>وقعة صفین، ص۹۹.</ref>، اما در پایان [[صفین]] موقعی که [[سپاه معاویه]] قرآن‌ها را بر سر نیزه کردند موضع او عوض شد و گول [[حیله]] [[معاویه]] را خورد و چون قرآن‌ها را بالای نیزه‌ها دید در مقابل [[حضرت علی]] {{ع}} موضع گرفت و [[مخالفت]] خود را با [[امام]] {{ع}} اعلام کرد.
 
'''شرح داستان به اختصار'''
 
موقعی که [[سپاه معاویه]] به پیشنهاد [[عمروعاص]] قرآن‌ها را بالای نیزه کردند و یک صدا فریاد زدند: [[حاکم]] میان ما و شما کتاب خداست. در این میان بسیاری از نیروهای [[امام]] {{ع}} دچار بهت و [[حیرت]] شدند و جنگ‌آوران میدان [[نبرد]] یک‌باره از حمل [[شمشیر]] [[ناتوان]] شده و در جای خود ‌ایستادند.
 
ناگاه گروهی از [[لشکریان]] [[امام]] {{ع}} که حدود بیست هزار نفر بودند در حالی که سراپا مسلح و شمشیرهای برهنه بر دوش نهاده و پیشانی شان از [[سجده]] زیاد پینه بسته بود و در پیشاپیش آنها [[زید بن حصین]] و [[مسعر بن فدکی]] و گروهی از [[قاریان]] [[قرآن]] که بعدها همگی از [[خوارج نهروان]] شدند نزدیک آمدند و در حالی که [[حضرت علی]] {{ع}} را فقط با نام و بدون عنوان [[امیرالمؤمنین]]، مورد خطاب قرار دادند و گفتند: "ای [[علی]] اکنون که به [[کتاب خدا]] فراخوانده شدی، تقاضای [[قوم]] را بپذیر و گرنه ما تو را می‌کشیم همان‌گونه که [[عثمان بن عفان]] را کشتیم! به [[خدا]] [[سوگند]]، اگر به آنان پاسخ مثبت ندهی این کار را عملی خواهیم کرد!!"<ref>{{عربی|يَا عَلِيُّ! أَجِبِ الْقَوْمَ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ إِذَا دُعِيتَ إِلَيْهِ وَ إِلَّا قَتَلْنَاكَ كَمَا قَتَلْنَا ابْنَ عَفَّانَ...}}؛</ref>.
 
سخنان سازنده و منطقی [[امام]] {{ع}} این گروه مقدس‌نما و افراد ظاهر بین را قانع نکرد و در حالی که [[مالک اشتر]] بامداد [[شب]] هریر مشرف بر [[لشکر]] [[معاویه]] موضع گرفته تا بر آنها وارد شود، با هیاهو و [[تهدید]] [[مانع]] از ادامه کار او شدند و [[معاویه]] را که نزدیک بود برای همیشه طومار زندگانی‌اش در هم پیچیده شود را با این [[اختلاف]] و [[فتنه]] [[یاری]] کردند و از نابودی [[نجات]] بخشیدند<ref>ر.ک: وقعة صفین، ص۴۸۹، تاریخ البدایة والنهایة ابن کثیر، ج۷، ص۲۷۲، مروج الذهب، ج۲، ص۳۹۰، تاریخ طبری و کامل ابن اثیر.</ref>.
 
آری، [[زید بن حصین]] که روزگاری در صف [[یاران]] [[مخلص]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} قرار داشت، روی [[نادانی]] و [[کج‌فهمی]] در صف مخالفین حضرت درآمد<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۹۶-۵۹۷.</ref>.
 
== زید بن حصین و همراهی خوارج ==
زید پس از ماجرای [[حکمیت]]، به جرگه [[خوارج]] درآمد و جزو [[سازمان]] دهندگان و سران آنها شد. هنگامی که خوارج در [[خانه]] [[عبدالله بن وهب راسبی]] جمع شده بودند، ابتدا [[رهبری]] خود را به او پیشنهاد کردند، ولی زید بن حصین نپذیرفت<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۳۴.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} قبل از وقوع [[جنگ نهروان]] به منظور [[اتمام حجت]]، نامه‌ای خطاب به او و [[عبدالله بن وهب]] نوشت<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۵۷. ابن اعثم کوفی نامه حضرت را خطاب به عبدالله بن وهب و حرقوص بن زهیر آورده است (نک: فتوح ابن عثم، ج۴، ص۱۰۵). پیش از این بیان شد که با توجه به سوابق حرقوص، بعید است که امیرمؤمنان{{ع}} او را مخاطب نامه خویش کرده باشد.</ref> و آنها را از [[آینده]] [[بیم]] داد. زید بن حصین در جنگ نهروان، [[فرماندهی]] جناح راست خوارج را برعهده داشت<ref>تاریخ طبری، ج۴، ص۶۴. </ref>. با تار و مار شدن خوارج در جنگ نهروان، وی نیز توسط [[ابوایوب انصاری]] به [[قتل]] رسید. [[ابوایوب]] پس از قتل زید، حضور امیرالمؤمنین{{ع}} رسید و گفت: یا امیرالمؤمنین نیزه‌ای بر سینه زید بن حصین زدم که از پشتش درآمد<ref>الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۴.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۲۳۷.</ref>
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']]
# [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:خوارج]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:بنی ضبه]]

نسخهٔ ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۲

زید بن حصین طائی
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملزید بن حصین طائی اسلمی طائی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی ضبه
از تیرهبنی السید بن مالک
محل زندگیکوفه
از اصحابامام علی
حضور در جنگ
فعالیت‌های اواز سران خوارج

مقدمه

زید بن حصین طائی اسلمی طائی از سران خوارج نهروان است؛ وی از تیره بنی السید بن مالک از قبیله بنی ضبه بود[۱]. او از مهاجران و عابدان اهل کوفه بود. ابتدا از شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین (ع)[۲] و در جنگ صفین حضرت را یاری کرد[۳]، اما در پایان صفین موقعی که سپاه معاویه قرآن‌ها را بر سر نیزه کردند موضع او عوض شد و گول حیله معاویه را خورد و چون قرآن‌ها را بالای نیزه‌ها دید در مقابل حضرت علی (ع) موضع گرفت و مخالفت خود را با امام (ع) اعلام کرد.

شرح داستان به اختصار

موقعی که سپاه معاویه به پیشنهاد عمروعاص قرآن‌ها را بالای نیزه کردند و یک صدا فریاد زدند: حاکم میان ما و شما کتاب خداست. در این میان بسیاری از نیروهای امام (ع) دچار بهت و حیرت شدند و جنگ‌آوران میدان نبرد یک‌باره از حمل شمشیر ناتوان شده و در جای خود ‌ایستادند.

ناگاه گروهی از لشکریان امام (ع) که حدود بیست هزار نفر بودند در حالی که سراپا مسلح و شمشیرهای برهنه بر دوش نهاده و پیشانی شان از سجده زیاد پینه بسته بود و در پیشاپیش آنها زید بن حصین و مسعر بن فدکی و گروهی از قاریان قرآن که بعدها همگی از خوارج نهروان شدند نزدیک آمدند و در حالی که حضرت علی (ع) را فقط با نام و بدون عنوان امیرالمؤمنین، مورد خطاب قرار دادند و گفتند: "ای علی اکنون که به کتاب خدا فراخوانده شدی، تقاضای قوم را بپذیر و گرنه ما تو را می‌کشیم همان‌گونه که عثمان بن عفان را کشتیم! به خدا سوگند، اگر به آنان پاسخ مثبت ندهی این کار را عملی خواهیم کرد!!"[۴].

سخنان سازنده و منطقی امام (ع) این گروه مقدس‌نما و افراد ظاهر بین را قانع نکرد و در حالی که مالک اشتر بامداد شب هریر مشرف بر لشکر معاویه موضع گرفته تا بر آنها وارد شود، با هیاهو و تهدید مانع از ادامه کار او شدند و معاویه را که نزدیک بود برای همیشه طومار زندگانی‌اش در هم پیچیده شود را با این اختلاف و فتنه یاری کردند و از نابودی نجات بخشیدند[۵].

آری، زید بن حصین که روزگاری در صف یاران مخلص امیرالمؤمنین (ع) قرار داشت، روی نادانی و کج‌فهمی در صف مخالفین حضرت درآمد[۶].

زید بن حصین و همراهی خوارج

زید پس از ماجرای حکمیت، به جرگه خوارج درآمد و جزو سازمان دهندگان و سران آنها شد. هنگامی که خوارج در خانه عبدالله بن وهب راسبی جمع شده بودند، ابتدا رهبری خود را به او پیشنهاد کردند، ولی زید بن حصین نپذیرفت[۷]. امیرالمؤمنین(ع) قبل از وقوع جنگ نهروان به منظور اتمام حجت، نامه‌ای خطاب به او و عبدالله بن وهب نوشت[۸] و آنها را از آینده بیم داد. زید بن حصین در جنگ نهروان، فرماندهی جناح راست خوارج را برعهده داشت[۹]. با تار و مار شدن خوارج در جنگ نهروان، وی نیز توسط ابوایوب انصاری به قتل رسید. ابوایوب پس از قتل زید، حضور امیرالمؤمنین(ع) رسید و گفت: یا امیرالمؤمنین نیزه‌ای بر سینه زید بن حصین زدم که از پشتش درآمد[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. العقد الفرید، ج۳، ص۸۶.
  2. رجال طوسی، ص۴۲، ش۷.
  3. وقعة صفین، ص۹۹.
  4. يَا عَلِيُّ! أَجِبِ الْقَوْمَ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ إِذَا دُعِيتَ إِلَيْهِ وَ إِلَّا قَتَلْنَاكَ كَمَا قَتَلْنَا ابْنَ عَفَّانَ...؛
  5. ر.ک: وقعة صفین، ص۴۸۹، تاریخ البدایة والنهایة ابن کثیر، ج۷، ص۲۷۲، مروج الذهب، ج۲، ص۳۹۰، تاریخ طبری و کامل ابن اثیر.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۹۶-۵۹۷.
  7. تاریخ طبری، ج۴، ص۳۴.
  8. تاریخ طبری، ج۴، ص۵۷. ابن اعثم کوفی نامه حضرت را خطاب به عبدالله بن وهب و حرقوص بن زهیر آورده است (نک: فتوح ابن عثم، ج۴، ص۱۰۵). پیش از این بیان شد که با توجه به سوابق حرقوص، بعید است که امیرمؤمنان(ع) او را مخاطب نامه خویش کرده باشد.
  9. تاریخ طبری، ج۴، ص۶۴.
  10. الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۷۴.
  11. رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۲۳۷.