حمزه بن عتبه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[حمزة]] [[فرزند]] [[عتبة بن ابی وقاص]]، همراه برادرش ([[هاشم مرقال]] از [[سرداران سپاه]] [[علی]] {{ع}}) [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را در [[صفین]] [[همراهی]] کرد. وی در همان [[جنگ]] با اشعار خود [[سپاه]] [[حضرت]] را به [[جنگ]] [[تشویق]] می‌نمود. | [[حمزة]] [[فرزند]] [[عتبة بن ابی وقاص]]، همراه برادرش ([[هاشم مرقال]] از [[سرداران سپاه]] [[علی]] {{ع}}) [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را در [[صفین]] [[همراهی]] کرد. وی در همان [[جنگ]] با اشعار خود [[سپاه]] [[حضرت]] را به [[جنگ]] [[تشویق]] می‌نمود. | ||
[[نصر ابن مزاحم]] می‌نویسد: [[معاویه]]، برای [[پیروزی در جنگ]] [[صفین]]، [[عمرو عاص]] را با [[سپاهیان]] زیادی به سوی [[لشکریان]] [[حضرت علی]] {{ع}} اعزام کرد؛ اما [[حمزة بن عتبه]] به مصاف وی رفت و جنگید، سرانجام پس از رجز خوانی و نیزه زدن و [[قتال]]، [[عمروعاص]] [[احساس]] [[شکست]] کرد و از ادامه [[جنگ]] خودداری نمود و به سوی [[معاویه]] بازگشت و از [[فضایل]]، سلحشوری‌ها و حمله‌های | [[نصر ابن مزاحم]] می‌نویسد: [[معاویه]]، برای [[پیروزی در جنگ]] [[صفین]]، [[عمرو عاص]] را با [[سپاهیان]] زیادی به سوی [[لشکریان]] [[حضرت علی]] {{ع}} اعزام کرد؛ اما [[حمزة بن عتبه]] به مصاف وی رفت و جنگید، سرانجام پس از رجز خوانی و نیزه زدن و [[قتال]]، [[عمروعاص]] [[احساس]] [[شکست]] کرد و از ادامه [[جنگ]] خودداری نمود و به سوی [[معاویه]] بازگشت و از [[فضایل]]، سلحشوری‌ها و حمله‌های «[[حمزه]]» بسیار تعریف کرد<ref>وقعة صفين، ص۳۷.</ref>. | ||
از اشعار [[حمزه]] در مقابل [[عمروعاص]] این سروده است: [[عمرو عاص]] مرا برای [[دیدار]]، خوانده و من رد نمی‌کنم و کدام کریمی است که او را [[اجابت]] نکند. او سوار بر اسب خوش‌نژاد، باریک میان، [[غرق]] در [[اسلحه]] که به جولان درآید، روی آورده است. اگر نیزه در زیر [[پرچم]] وی به او اصابت کند، به [[خاک]] در میغلتد و نیزه‌ها [[جان]] او را از پا می‌افکند. به زیر ضربات تیغ درخشانی چون شهاب و تیرهای [[دل]] دوز پیکرش غرقه به [[خون]] می‌شود<ref>{{عربی|دعاني عمرة للقاء فلم أقل و أي جوا لا يقال له هني و ولي على طرف يحول بشكة مقلصة أحشاؤه ليس ينثني فلو أدركته البيض تحت لوائه لغودر مجدولا تعاوره القنی علیه نجیع من دما تنوشه قشاعم شهب فی السباسب تجتنی}}وقعة صفين، ص۳۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۷-۴۵۸.</ref> | از اشعار [[حمزه]] در مقابل [[عمروعاص]] این سروده است: [[عمرو عاص]] مرا برای [[دیدار]]، خوانده و من رد نمی‌کنم و کدام کریمی است که او را [[اجابت]] نکند. او سوار بر اسب خوش‌نژاد، باریک میان، [[غرق]] در [[اسلحه]] که به جولان درآید، روی آورده است. اگر نیزه در زیر [[پرچم]] وی به او اصابت کند، به [[خاک]] در میغلتد و نیزه‌ها [[جان]] او را از پا می‌افکند. به زیر ضربات تیغ درخشانی چون شهاب و تیرهای [[دل]] دوز پیکرش غرقه به [[خون]] می‌شود<ref>{{عربی|دعاني عمرة للقاء فلم أقل و أي جوا لا يقال له هني و ولي على طرف يحول بشكة مقلصة أحشاؤه ليس ينثني فلو أدركته البيض تحت لوائه لغودر مجدولا تعاوره القنی علیه نجیع من دما تنوشه قشاعم شهب فی السباسب تجتنی}}وقعة صفين، ص۳۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۵۷-۴۵۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. حمزه بن عتبه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حمزه بن عتبه در تاریخ اسلامی - حمزه بن عتبه در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| حمزه بن عتبه | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | حمزه بن عتبه |
| جنسیت | مرد |
| پدر | عتبة بن ابی وقاص |
| برادر | هاشم مرقال |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
حمزة فرزند عتبة بن ابی وقاص، همراه برادرش (هاشم مرقال از سرداران سپاه علی (ع)) امیرمؤمنان (ع) را در صفین همراهی کرد. وی در همان جنگ با اشعار خود سپاه حضرت را به جنگ تشویق می‌نمود. نصر ابن مزاحم می‌نویسد: معاویه، برای پیروزی در جنگ صفین، عمرو عاص را با سپاهیان زیادی به سوی لشکریان حضرت علی (ع) اعزام کرد؛ اما حمزة بن عتبه به مصاف وی رفت و جنگید، سرانجام پس از رجز خوانی و نیزه زدن و قتال، عمروعاص احساس شکست کرد و از ادامه جنگ خودداری نمود و به سوی معاویه بازگشت و از فضایل، سلحشوری‌ها و حمله‌های «حمزه» بسیار تعریف کرد[۱]. از اشعار حمزه در مقابل عمروعاص این سروده است: عمرو عاص مرا برای دیدار، خوانده و من رد نمی‌کنم و کدام کریمی است که او را اجابت نکند. او سوار بر اسب خوش‌نژاد، باریک میان، غرق در اسلحه که به جولان درآید، روی آورده است. اگر نیزه در زیر پرچم وی به او اصابت کند، به خاک در میغلتد و نیزه‌ها جان او را از پا می‌افکند. به زیر ضربات تیغ درخشانی چون شهاب و تیرهای دل دوز پیکرش غرقه به خون می‌شود[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ وقعة صفين، ص۳۷.
- ↑ دعاني عمرة للقاء فلم أقل و أي جوا لا يقال له هني و ولي على طرف يحول بشكة مقلصة أحشاؤه ليس ينثني فلو أدركته البيض تحت لوائه لغودر مجدولا تعاوره القنی علیه نجیع من دما تنوشه قشاعم شهب فی السباسب تجتنیوقعة صفين، ص۳۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۵۷-۴۵۸.