نعیم بن دجاجه اسدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| اهل = | | اهل = | ||
| از قبیله = | | از قبیله = [[بنیاسد]] | ||
| از تیره = | | از تیره = | ||
| پدر = | | پدر = | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من [[ذلت]] است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که [[فراق]] من [[کفر]] است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا [[فراق]] و جدایی از [[حضرت علی]] {{ع}} [[کفر]] است - و لذا آن گناهت به این [[کلام]] ثوابت [[پاک]] شد»<ref>فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابنشهرآشوب، ج۲، ص۱۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.</ref> | اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من [[ذلت]] است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که [[فراق]] من [[کفر]] است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا [[فراق]] و جدایی از [[حضرت علی]] {{ع}} [[کفر]] است - و لذا آن گناهت به این [[کلام]] ثوابت [[پاک]] شد»<ref>فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابنشهرآشوب، ج۲، ص۱۱۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظمزاده|ناظمزاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[بنیاسد]] (قبیله) | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۶۸: | خط ۷۳: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنیاسد]] |
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۴
نعیم بن دجاجه اسدی | |
---|---|
نام کامل | نعیم بن دجاجه اسدی |
جنسیت | مرد |
از قبیله | بنیاسد |
از اصحاب | امام علی |
مقدمه
شیخ طوسی، نعیم بن دجاجه اسدی که به او نعیم بن خارجه نیز گفته شده، از اصحاب امیرمؤمنان (ع) نیز به شمار آورده است[۱].
از امام صادق (ع) نقل است که فرمود: امیرالمؤمنین (ع) شخصی را نزد بشر بن عطارد به علت سخن ناپسندی که گفته بود، فرستاد. هنگامی که نماینده امام (ع) نزد بنیاسد رسید، نعیم نزد بشر بن عطارد رفت و او را فراری داد. امام (ع) پس از اطلاع از فراری شدن بشر بن عطارد دستور داد که نعیم را بیاورند تا تنبیه شود، وقتی نعیم خدمت امام (ع) آمد، با جسارت و بیادبی گفت: ای علی به خدا قسم، ایستادن در کنار شما ذلت است و جدا شدن از شما هم کفر است.
امام (ع) با شنیدن این سخن از او فرمود: «تو را بخشیدم؛ زیرا خداوند میفرماید: ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ[۲]؛
اما جواب تو ای نعیم! این که گفتی ایستادن در کنار من ذلت است، این سخن تو گناهی است که تو مرتکب شدی و اما گفتارت که فراق من کفر است، سخن درست و ثوابی گفتی - زیرا فراق و جدایی از حضرت علی (ع) کفر است - و لذا آن گناهت به این کلام ثوابت پاک شد»[۳].[۴]
جستارهای وابسته
- بنیاسد (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۶۰، ش۴.
- ↑ سوره مؤمنون، آیه ۹۶.
- ↑ فروع کافی، ج۷، ص۲۶۸؛ رجال کشی، ص۹۰، ش۱۴۴؛ مناقب ابنشهرآشوب، ج۲، ص۱۱۳.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۸۷-۱۳۸۸.