تمام بن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فرمانداری مدینه' به 'فرمانداری مدینه')
خط ۵۳: خط ۵۳:


در [[صحابی]] یا [[تابعی]] بودن تمام [[اختلاف]] است، اما او این [[روایت]] معروف را از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] نموده که فرمود: «اگر بر امتم سخت نمی‌بود، [[مسواک زدن]] در هنگام هر [[نماز]] را بر آنان [[واجب]] می‌کردم»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ}}؛ ر. ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.</ref>. اگر این [[حدیث]] را بدون واسطه از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] کرده باشد، [[صحابی]] بودن او تقویت می‌شود.
در [[صحابی]] یا [[تابعی]] بودن تمام [[اختلاف]] است، اما او این [[روایت]] معروف را از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] نموده که فرمود: «اگر بر امتم سخت نمی‌بود، [[مسواک زدن]] در هنگام هر [[نماز]] را بر آنان [[واجب]] می‌کردم»<ref>{{متن حدیث|لَوْ لاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ}}؛ ر. ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.</ref>. اگر این [[حدیث]] را بدون واسطه از [[رسول خدا]] {{صل}} [[نقل]] کرده باشد، [[صحابی]] بودن او تقویت می‌شود.
تمام بن عباس، از [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] کرد و از [[نزدیکان]] [[حضرت]] قرار گرفت و [[امام]] {{ع}} نیز متقابلاً به وی [[اعتماد]] داشت و او را به [[فرمانداری]] [[مدینه]] گمارد؛ زیرا هنگامی که [[حضرت]] برای [[سرکوب]] [[ناکثین]] عازم [[بصره]] بود، [[سهل بن حنیف]] را بر [[مدینه]] گمارد، بعد او را نزد خود فراخواند و تمام بن عباس را بر [[امارت]] [[مدینه]] [[نصب]] کرد، و سپس او را نیز [[عزل]] نمود و [[ابو ایوب انصاری]] را گمارد و [[ابو ایوب انصاری]] تا [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بر [[مدینه]] [[امارت]] کرد<ref>اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲ و ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۹۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.</ref>
تمام بن عباس، از [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] کرد و از [[نزدیکان]] [[حضرت]] قرار گرفت و [[امام]] {{ع}} نیز متقابلاً به وی [[اعتماد]] داشت و او را به [[فرمانداری مدینه]] گمارد؛ زیرا هنگامی که [[حضرت]] برای [[سرکوب]] [[ناکثین]] عازم [[بصره]] بود، [[سهل بن حنیف]] را بر [[مدینه]] گمارد، بعد او را نزد خود فراخواند و تمام بن عباس را بر [[امارت]] [[مدینه]] [[نصب]] کرد، و سپس او را نیز [[عزل]] نمود و [[ابو ایوب انصاری]] را گمارد و [[ابو ایوب انصاری]] تا [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بر [[مدینه]] [[امارت]] کرد<ref>اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲ و ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۹۳.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۷

تمام بن عباس
تصویر قدیمی مدینه
نام کاملتمام بن العباس بن عبد المطلب قرشی
جنسیتمرد
لقبتمام بن العباس الهاشمی
از قبیلهقریش
پدرعباس بن عبدالمطلب
مادرام ولد
برادرعبدالله بن عباس
خویشاوندان
محل زندگیمدینه
از اصحاب
مشخصات حدیثی
مشایخ او
راویان از او

مقدمه

تمام بن عباس آخرین فرزند عباس بن عبدالمطلب پسر عموی رسول خدا (ص) و امیرالمؤمنین علی (ع) و برادر عبدالله بن عباس است[۱]. او در زمان پیامبر اسلام (ص) در مدینه متولد شد و مادرش ام ولد بود و دو برادر مادری او عون و کثیر می‌باشند[۲].

در صحابی یا تابعی بودن تمام اختلاف است، اما او این روایت معروف را از رسول خدا (ص) نقل نموده که فرمود: «اگر بر امتم سخت نمی‌بود، مسواک زدن در هنگام هر نماز را بر آنان واجب می‌کردم»[۳]. اگر این حدیث را بدون واسطه از رسول خدا (ص) نقل کرده باشد، صحابی بودن او تقویت می‌شود. تمام بن عباس، از شیعیان امیرالمؤمنین (ع) بود و با آن حضرت بیعت کرد و از نزدیکان حضرت قرار گرفت و امام (ع) نیز متقابلاً به وی اعتماد داشت و او را به فرمانداری مدینه گمارد؛ زیرا هنگامی که حضرت برای سرکوب ناکثین عازم بصره بود، سهل بن حنیف را بر مدینه گمارد، بعد او را نزد خود فراخواند و تمام بن عباس را بر امارت مدینه نصب کرد، و سپس او را نیز عزل نمود و ابو ایوب انصاری را گمارد و ابو ایوب انصاری تا شهادت امیرالمؤمنین (ع) بر مدینه امارت کرد[۴].[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. عباس دارای ده پسر بود که شش نفرشان از ام الفضل بودند، و اسامی آنان: فضل، عبدالله، عبیدالله، ثم، معبد، عبدالرحمان، و یک دختر از این همسر داشت به نام ام حبیب. و پسران دیگر عباس عون، کثیر و تمام بود که مادرشان ام ولد بوده است، و فرزند دهم عباس، به نام حارث است که از همسری به نام هذیل بوده است.
  2. ر. ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.
  3. «لَوْ لاَ أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ مَعَ كُلِّ صَلاَةٍ»؛ ر. ک: اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲؛ الاصابه، ج۱، ص۳۷۵ و اعیان الشیعه، ج۳، ص۶۳۷.
  4. اسد الغابه، ج۱، ص۲۱۲ و ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۹۳.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۵۳-۲۵۴.