آمادگی برای غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

هرچه [[دوران غیبت صغری]] نزدیک‌تر می‌شد، [[استتار]] [[امامان]] بیشتر می‌گردید و لذا می‌بینیم در زمان [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{ع}} این مسأله محسوس‌تر و ملموس‌تر است. [[مسعودی]] می‌نویسد: "[[روایت]] شده که [[امام هادی]]{{ع}} غیر از عدّه کمی از [[یاران]] خود، از نظر اغلب شیعیان غایب بود. موقعی که امر [[امامت]] به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} واگذار شد، ان حضرت با [[خواص]] شیعیان خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می‌کرد. علّت اینکه آن حضرت و پدر بزرگوارش این عمل را انجام می‌دادند، این بود که مقدمه غایب شدن امام زمان{{ع}} را فراهم کرده باشند تا شیعیان با این موضوع مأنوس شوند و منکر غایب شدن امام نشوند و [[مردم]] به پنهان بودن [[امام]] [[عادت]] کنند"<ref>اثبات الوصیه، ص۲۳۱. </ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶.</ref>