ایمان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] موانع ایمان را [[استکبار]] و [[خودبینی]]<ref>بقره/ ۳۴؛ فرقان/ ۲۱.</ref>، خوشگذرانی در [[دنیا]]<ref>سبأ/ ۳۴؛ زخرف/ ۲۳</ref>، [[عصیان]] و [[تعدی]]<ref>بقره/ ۶۵؛ آل عمران/ ۱۱۲.</ref> و آفت [[ایمان]] را [[وسوسه]] شیطان<ref>اعراف/ ۱۶.</ref> و [[جهل]]<ref>اعراف/ ۱۳۸؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۷۲۷.</ref> دانسته است. در [[روایات]] نیز [[شرک]]<ref>آمدی، عبدالواحد، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص۸۹.</ref>، [[نفاق]]<ref>آمدی، عبدالواحد، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص۴۵۸.</ref> و [[سوء]] [[خلق]]<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۲، ص۳۲۱.</ref> از آفات ایمان شمرده شده است. [[اندیشمندان اسلامی]] نیز با استفاده از [[آیات]] و [[روایات]]، موانع و آفاتی برای [[ایمان]] ذکر کرده‌اند؛ مانند کثرت [[گناهان]] که سبب [[ضعف]] [[نور ایمان]] و زوال آن می‌شود<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ج۸، ص۳۳۰.</ref>. برخی با [[تشبیه]] گناهان به غذاهای [[مضر]]، معتقدند همان‌گونه که غذاهای مضر به تدریج بر [[بدن]] اثر می‌گذارند تا آنجا که سبب [[فساد]] مزاج و در نهایت مریضی یا [[مرگ]] می‌شوند، گناهان نیز به تدریج در نفس بر روی هم می‌نشینند تا سبب فساد مزاج نفس و در نهایت زوال اصل ایمان می‌شوند و به همین جهت دستور به [[توبه]] از گناهان داده شده است<ref>نراقی، ملامهدی، جامع السعادات، ج۳، ص۵۷ - ۵۸؛ نراقی، ملااحمد، معراج السعاده، ص۶۷۸ – ۶۷۹.</ref>. همچنین برخی از [[خصوصیات اخلاقی]] مانند [[حسد]] و [[حرص]] سبب زوال نور ایمان و پوشیده شدن آن می‌شوند<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۰، ص۶۵؛ ملاصدرا، شرح اصول الکافی، ج۱، ص۴۹۱؛ حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج۳، ص۳۱۲.</ref>.