جز
جایگزینی متن - 'حضرت آیت‌الله خامنه‌ای' به 'حضرت آیت‌الله خامنه‌ای'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت آیت‌الله خامنه‌ای' به 'حضرت آیت‌الله خامنه‌ای') |
||
| خط ۱۹۴: | خط ۱۹۴: | ||
==کارکردهای فردی و [[اجتماعی]] [[توحید]]== | ==کارکردهای فردی و [[اجتماعی]] [[توحید]]== | ||
[[حضرت | [[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]]، توحید را دارای یک معنای عام و شامل می‌دانند که می‌تواند همه عرصه‌های فردی و اجتماعی انسان را فرا بگیرد. [[نفی]] [[عبودیت]] غیر [[خدا]] در زمان‌ها و مکان‌های مختلف، شکل‌های گوناگونی پیدا می‌کند. ایشان، دایره عبودیت را دایره وسیعی می‌داند و معتقدند همه قید و بندهایی که به [[بشر]] بسته می‌شود، یک عبودیت و [[بندگی]] برای بشر به وجود می‌آورد. ایشان عبودیت [[نظام‌های اجتماعی]] غلط، عبودیت [[آداب]] و عادات غلط، عبودیت [[خرافات]]، عبودیت اشخاص و قدرت‌های [[استبدادی]]، عبودیت [[هواهای نفسانی]]، عبودیت [[پول]] و زر را از انواع عبودیت می‌دانند که در جمله {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ}} همه این عبودیت‌ها نفی می‌شود و [[فلاح]] و [[رستگاری]] [[حقیقی]]، هم در [[دنیا]] و هم در [[آخرت]] برای انسان حاصل می‌شود. ایشان [[اسلام]] کامل را [[تسلیم خدا بودن]]، در همه این عرصه دانسته و ملاک جدایی اسلام از [[جاهلیت]] را در همین معنا می‌دانند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام به مناسبت عید سال ۱۳۷۳.</ref>. | ||
ایشان، توحید را نه فقط یک امر [[ذهنی]] بلکه یک امر [[واقعی]] و یک [[نظام]] و یک دستورالعمل [[زندگی]] می‌دانند که به انسان راه چگونه زیستن را می‌آموزد. ایشان معتقدند که «همه [[سختی‌ها]] و [[بلاها]] که بر سر [[ملت‌های مسلمان]] می‌آید، بر اثر گم کردن سررشته زندگی در زیر لوای توحید می‌باشد»<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۷.</ref>. | ایشان، توحید را نه فقط یک امر [[ذهنی]] بلکه یک امر [[واقعی]] و یک [[نظام]] و یک دستورالعمل [[زندگی]] می‌دانند که به انسان راه چگونه زیستن را می‌آموزد. ایشان معتقدند که «همه [[سختی‌ها]] و [[بلاها]] که بر سر [[ملت‌های مسلمان]] می‌آید، بر اثر گم کردن سررشته زندگی در زیر لوای توحید می‌باشد»<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۷۷.</ref>. | ||