مذاکره: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
موفقیت‌های پیامبر{{صل}} در آغاز دعوت و تمهیدات اولیه [[هجرت]] و [[تشکیل جامعه]] مدینه و ایجاد [[وحدت]] سیاسی، همه و همه مرهون اصل مذاکره بوده است و اصولاً مذاکره قبل از شروع به [[جهاد]]، از [[وظایف]] اجتناب‌ناپذیر و خود از [[آداب جهاد]] محسوب می‌شود. در [[جهان]] امروز نیز نقش مذاکره در [[حل مسالمت‌آمیز]] [[اختلاف‌ها]]، نه‌تنها در محدوده نظر بلکه در عمل نیز به [[اثبات]] رسیده است و تجربیات [[تاریخی]] انکارناپذیر [[حقانیت]] این روش را به اثبات رسانده است<ref>فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۴۹ – ۲۴۸.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۹۹.</ref> | موفقیت‌های پیامبر{{صل}} در آغاز دعوت و تمهیدات اولیه [[هجرت]] و [[تشکیل جامعه]] مدینه و ایجاد [[وحدت]] سیاسی، همه و همه مرهون اصل مذاکره بوده است و اصولاً مذاکره قبل از شروع به [[جهاد]]، از [[وظایف]] اجتناب‌ناپذیر و خود از [[آداب جهاد]] محسوب می‌شود. در [[جهان]] امروز نیز نقش مذاکره در [[حل مسالمت‌آمیز]] [[اختلاف‌ها]]، نه‌تنها در محدوده نظر بلکه در عمل نیز به [[اثبات]] رسیده است و تجربیات [[تاریخی]] انکارناپذیر [[حقانیت]] این روش را به اثبات رسانده است<ref>فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۴۹ – ۲۴۸.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۴۹۹.</ref> | ||
== [[صلح]] == | |||
== [[هدنه]] == | |||
== [[سازش]] == | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۸
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مذاکره در سیره پیامبر خاتم
در سیره سیاسی پیامبر اسلام(ص) مذاکره با دشمن به عنوان یک شیوه در جذب مخالفان و دشمنان در موارد مختلف دیده شده و تاریخ صدر اسلام شاهد نمونه‌های بارزی از این نوع رفتار سیاسی در زندگی سیاسی پیامبر اکرم(ص) است و بزرگ‌ترین معضلات سیاسی عصر نبوی(ص) مانند مشکل مکه و معضل قریش، هرگز از راه پیکار و خصومت حل نشده و این مذاکره بود که با اصرار پیامبر(ص) و به دنبال به مذاکره کشاندن دشمن، مهم‌ترین مشکلات مدینه را حل کرد و نه‌تنها اسلام را از کمند خصومت دیرپای قریش رهایی بخشید و به جنگ‌ها خاتمه داد بلکه امنیت مطلوب پیامبر(ص) را برای آغاز دعوت جهانی اسلام فراهم کرد. موفقیت‌های پیامبر(ص) در آغاز دعوت و تمهیدات اولیه هجرت و تشکیل جامعه مدینه و ایجاد وحدت سیاسی، همه و همه مرهون اصل مذاکره بوده است و اصولاً مذاکره قبل از شروع به جهاد، از وظایف اجتناب‌ناپذیر و خود از آداب جهاد محسوب می‌شود. در جهان امروز نیز نقش مذاکره در حل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها، نه‌تنها در محدوده نظر بلکه در عمل نیز به اثبات رسیده است و تجربیات تاریخی انکارناپذیر حقانیت این روش را به اثبات رسانده است[۱].[۲]
صلح
هدنه
سازش
منابع
پانویس
- ↑ فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۴۹ – ۲۴۸.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۴۹۹.