زهد امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = سیره اخلاقی امام علی

| پرسش مرتبط  =  

}}

== مقدمه ==

وقتی [[معتقد]] شدیم که «[[امام]]» [[حاکم مسلمین]]، و [[حافظ]] و [[نگهبان شریعت]] و [[مرجع]] [[مردم]] برای شناساندن [[اسلام]] است باید چنین شخصی [[زهد]] از [[دنیا]] و میل به [[آخرت]] داشته باشد؛ زیرا افراد [[زاهد]] و کسانی که بی‌میل به دنیا هستند هرگز [[طمع]] به [[جاه و مقام]]، آنها را به [[انحراف]] نمی‌کشاند. البته زهد به معنای صحیح آن، نه به معنای [[ترک دنیا]] و [[گوشه‌نشینی]] و [[دوری از جامعه]]، و لذا علی {{ع}} در زمانی که با [[پیامبر خدا]] {{صل}} بود، و چه [[زمان]] [[خانه]] نشینی‌اش، وچه دوران زمامداریش، در تمام حالات، زهد و بی‌توجهی آن [[حضرت]] به دنیا مشهود است، در سخنان، در [[کردار]]، در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]]، در [[عزل]] و نصب‌ها، در پیام‌هایش به سران و امرا و فرماندارانش در همه جا [[زهد حضرت]]، واضح و آشکار است، علی {{ع}} همان‌گونه که بعد از [[رسول خدا]]، امام [[مسلمین]] است، بعد از آن بزرگوار نیز [[زاهدترین]] مردم هست، او به تعبیر خودش دنیا را سه طلاقه کرده است<ref>{{متن حدیث|يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّي أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ [تَشَوَّفْتِ‌] تَشَوَّقْتِ لَا حَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّي غَيْرِي لَا حَاجَةَ لِي فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِيهَا...}}؛ نهج البلاغه، کلمات قصار ۷۷.</ref> و آن را کمتر از استخوان خوکی که در دست شخص جذامی باشد می‌دانست<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَدُنْيَاكُمْ هَذِهِ أَهْوَنُ فِي عَيْنِي مِنْ عُرَاقِ خِنْزِيرٍ فِي يَدِ مَجْذُومٍ‌}}؛ نهج البلاغه، کلمات قصار ۲۳۵.</ref> و نیز آن را چون برگی بر دهان ملخی می‌پندارد<ref>{{متن حدیث|وَ إِنَّ دُنْيَاكُمْ عِنْدِي لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِي فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا...}}؛ نهج البلاغه، خطبه ۲۲۴.</ref>.