(صفحهای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == در رأس هر اداره و تشکیلاتی به موازات مدیریت آن، مرکز جمعآوری گزارشهای کار ایجاد میشود و کلیه مکاتباتاداری در آن بایگانی میشود و شایستهترین ک...» ایجاد کرد)
در رأس هر اداره و تشکیلاتی به موازات [[مدیریت]] آن، مرکز جمعآوری گزارشهای کار ایجاد میشود و کلیه [[مکاتبات]] [[اداری]] در آن بایگانی میشود و [[شایستهترین]] [[کاتبان]] بر آن اشراف میورزند تا هر [[زمان]] که لازم آید، اطلاعات [[موثق]] مورد نیاز، در [[اختیار]] [[مسئولان]] [[تصمیم]] گیرنده قرار گیرد<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳.</ref>.
در واقع میتوان گفت: «[[اطلاعرسانی]]» [[علمی]] است که پس از [[جنگ]] جهانی دوم پدیدار شد و در اندک مدتی رو به گسترش سریع نهاد. به تدریج سازمانهایی که برای بهبود کارهای خود در زمینههای فنی، علمی، [[پژوهشی]]، صنعتی، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]]، [[سیاسی]] و... به اطلاعات نیاز داشتند از این پدیده استقبال کردند. [[علم]] اطلاعرسانی با پیوند میان بسیاری از رشتههای [[دانش]] [[بشر]] مانند کتابداری، [[ارتباطات]]، گرافیک، فناوری کامپیوتر، زبانشناسی، ریاضی، [[منطق]]، [[روانشناسی]]، مدیدریت و برخی دیگر موجب انتقال اطلاعات و جابهجایی و اشاعه آن در سطوح مختلف ملی، منطقهای و جهانی میشوند که به این کار خدمات اطلاعرسانی گویند.
خدمات اطلاعرسانی به شکلهای مختلفی چون گردآوری تنظیم و تدوین مشخصههای آثار چاپی و غیرچاپی در زمینه یک یا چند موضوع که با نامهای گوناگون نظیر کتابشناسی، کتابنامه، فهرستگان، نمایهنامه، چکیدهنامه و... در قالب تکنگاری و یا نشریات ادواری انتشار، صورت میگیرد.
خدمات اطلاعرسانی به کمک ابزار و تجهیزهای مورد نیاز خود تحقق یافته و مخاطبان خود را منتفع میکند. انواع رسانههای خطوط ارتباطی سختافزارها و نرمافزارها از جمله ابزار و وسایل آن بهشمار میروند. خدمات اطلاعرسانی با این [[هدف]] که باید در کمترین مدت بیشترین اطلاعات را در اختیار [[پژوهشگران]] و سایر کاربران قرار دهد، در [[جامعه جهانی]] [[روابط انسانها]] با یکدیگر شکل گرفته و بر اساس تنوع نیازها بهطور دائم به [[اصلاح]] و [[تغییر]] و [[تحول]] درآمده است.
[[روابط]] عمومی نیز بر چنین پایهای [[استوار]] است؛ یعنی ارسال [[پیام]] صحیح از راه درست به مخاطب مشخص و کاربر متقاضی.
روابط عمومی پدیدهای است که به [[ارتباط]] [[مردم]] با یکدیگر و یا با [[سازمان]] و گروه و نهادی شکل گرفته معنا و مفهوم [[حیات]] و [[پویایی]] میبخشد. اطلاع دادن و [[آگاه کردن]] [[مردم]] و هرگونه مخاطب مرتبط یکی از معیارهای اصلی تبلور [[روابط]] عمومی در [[جامعه بشری]] است. با تأکید بر این نکته که روابط عمومی میکوشد تا با مردم [[ارتباط]] دوسویه برقرار کند.
با [[تغییر]] و تحولهایی که به تدریج در حوزه تعریف روابط عمومی به لحاظ تعریف و نقش و مفهوم آن صورت گرفت و به ویژه از سال ۱۹۸۲ به بعد [[نظام فکری]] نظریهپردازها و کارشناسان روابط عمومی تحت تأثیر نوآوریهای فناوری مبتنی بر نیازهای روزافزون کاربران این حوزه تخصصی خدماتی متحول شد و آنها یافتند که اطلاعات، عامل تعیین کننده و بقا و دوام روابط عمومی است و با [[شناخت]] بیشتر آن [[نظام]] نوین روابط عمومی در سطح [[جهان]] را تقویت و عرضه کردند. عمدهترین نکته در روابط عمومی نوین پیامرسانی آگاهانه، مستمر و [[برنامهریزی]] شده، بر پایه شناخت و سنجش [[جامعه]] مورد نظر است.
«روابط عمومی» [[علمی]] است که در قالب خدمات، [[راهبردها]] و تدبیرهای خاص با مخاطبان خود در سطوح داخلی، ملی، منطقهای و جهانی تعامل میکند. عمدهترین نکته در تعریف روابط عمومی نوین این است که پیامرسانی و [[اطلاعرسانی]] و اطلاعیابی به عنوان دو رکن اصلی در کنار هم قرار میگیرد که این کار باید آگاهانه، مستمر و برنامهریزی شده بر پایه شناخت و سنجش با جامعه مورد نظر انجام شود.
در جامعه اطلاعاتی امروز، بسیاری از [[کارگزاران]] در مؤسسهها و سازمانهای مختلف جویای نوعی روابط عمومی هستند که آنها را در طراحی روشهای منطقی کار و فعالیت و تعیین خطمشیهای آیندهنگر [[یاری]] دهد. یعنی نوعی روابط عمومی پویا و پرتحرک که فعالیت آن متکی بر اطلاعات درست روزآمد و دقیق باشد. اصل اطلاعرسانی و نقش آن در روابط عمومی زمانی روشن میشود که باید در نظر داشته باشیم واحدهای روابط عمومی در یک [[سازمان]] بهطور معمول مراکزی هستند که عموم برای [[کسب اطلاعات]] به آنها مراجعه میکنند. از اینرو باید هرچه بیشتر در توانا کردن و بهسازی آنها در این مورد پرداخته شود<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۴۷۲.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۷۰۷.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:1100701.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۲''']]