[[عبد خیر بن ناجد]] مکنی به [[ابو صادق ازدی]] و از [[اصحاب]] و [[راویان]] [[علی]]{{ع}} می‌‌باشد.<ref>شیخ طوسی، رجال، ص۷۲. نیز ر. ک. خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۱۱؛ تستری، قاموس الرجال، ج۱۱، ص۳۶۷.</ref> از شرح حال این فرد مجهول الهویه <ref>جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۳۰۶.</ref> در منابع [[شیعی]] بیش از این اطلاعی در دست نیست. اما در منابع رجالی [[اهل سنت]]، در ذیل عنوان ابو صادق الازدی مطالبی یافت می‌‌شود که شباهت‌های بسیاری با [[شخصیت]] نام برده شده در [[رجال شیخ طوسی]] دارد. از جمله این منابع، کتاب [[تهذیب الکمال]] و به تبع آن، [[تهذیب التهذیب]] [[ابن حجر]] است. در این کتاب‌ها و در مدخل ابوصادق الازدی، او فردی [[کوفی]] و از افراد [[قبیله ازد]] شنوءه معرفی شده، نامش به [[نقلی]] [[مسلم بن یزید]] و به [[نقل]] دیگر [[عبدالله بن ناجد]] عنوان شده است. آنها در ادامه، ابو صادق ازدی را از راویان [[روایات]] [[ربیعة بن ناجد]] و [[مخنف بن قیس]] و دیگران معرفی کرده، آورده‌اند که وی [[احادیث]] مرسلی را از برخی بزرگان از جمله علی{{ع}} نقل کرده است. <ref>المزی، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۱۲؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱۲، ص۱۱۶.</ref> ابو صادق مذکور از رجال [[نسائی]] و [[ابن ماجه]] به شمار رفته، <ref>تقرشی، نقد الرجال، ج۲، ص۴۱۷.</ref> [[ابوحاتم]] او را به مستقیم الحدیث بودن توصیف <ref>ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۲۰۰.</ref> و [[یعقوب بن شبه]] <ref>المزی، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۱۲؛ ذهبی، میزان الاعتدال، ج۴، ص۵۳۷.</ref> و [[ابن حبان]] <ref>ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۴۱.</ref> وی را به عنوان فردی قابل [[اعتماد]] و [[ثقه]] ستوده‌اند. ضمن این که ابن حجر هم، در کتاب دیگرش وی را [[صدوق]] من الرابعه <ref>ابن حجر، تقریب التهذیب، ج۲، ص۴۱۷.</ref> و [[ابن سعد]] او را [[مسلمانی]] با [[تقوی]] و [[قلیل الحدیث]] که [[مردم]] درباره او سخنانی می‌‌گویند، <ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۹۹.</ref> یاد کرده‌اند. [[ابن خطیب]] نیز با [[ذکر]] این مطلب که نام اصلی ابو صادق ازدی [[اسلم بن یزید]] و به نقلی [[عبدالله بن ناجذ]] است وی را از کوفیانی دانسته که به هنگام بازگشت [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} از [[صفین]] در [[مدائن]] با ایشان [[دیدار]] و [[حدیثی]] را از آن [[حضرت]] درباره چگونگی [[ازدواج]] خود با [[حضرت زهرا]]{{س}} اخذ و سپس نقل کرده است. <ref>ابن خطیب، تاریخ بغداد ج۱۴، ص۳۶۷. نیز ر. ک. تستری، قاموس الرجال، ج۱۱، ص۳۶۸.</ref> برخی منابع نیز از نسبت [[برادری]] بین او و [[ربیعة بن ناجد]] [[خبر]] داده‌اند.<ref>المزی، تهذیب الکمال، ج۳۳، ص۴۱۳؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۱۲، ص۱۱۶.</ref>
