←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
[[اطاعت]] در لغت، مصدر فعل اطاعة است. زمانی که کسی از دیگری [[فرمانبرداری]] کند و از [[دستور]] او [[پیروی]] کند و با او [[مخالفت]] نکند، این‌گونه گفته می‌شود: أطاعه، وأطاع له، وطاع له<ref>به ترتيب ملاحظه شود: كتاب العين، والنهاية (لابن الأثير) ولسان العرب: «طوع».</ref>. [[طاعت]] زمانی به‌کار می رود که امری در کار باشد <ref>المصباح المنیر «طوع».</ref> یا می‌توان این‌گونه گفت که [[فرمان‌پذیری]] بیشتر در جایی است که امری باشد <ref>معجم مفردات ألفاظ القرآن (للراغب الإصفهاني): «طوع».</ref><ref>[[انصاری، محمد علی|محمد علی انصاری]]، [[موسوعة الفقهیة المیسرة (کتاب)|موسوعة الفقهیة المیسرة]].</ref> | [[اطاعت]] در لغت، مصدر فعل اطاعة است. زمانی که کسی از دیگری [[فرمانبرداری]] کند و از [[دستور]] او [[پیروی]] کند و با او [[مخالفت]] نکند، این‌گونه گفته می‌شود: أطاعه، وأطاع له، وطاع له<ref>به ترتيب ملاحظه شود: كتاب العين، والنهاية (لابن الأثير) ولسان العرب: «طوع».</ref>. [[طاعت]] زمانی به‌کار می رود که امری در کار باشد <ref>المصباح المنیر «طوع».</ref> یا می‌توان این‌گونه گفت که [[فرمان‌پذیری]] بیشتر در جایی است که امری باشد <ref>معجم مفردات ألفاظ القرآن (للراغب الإصفهاني): «طوع».</ref><ref>[[انصاری، محمد علی|محمد علی انصاری]]، [[موسوعة الفقهیة المیسرة (کتاب)|موسوعة الفقهیة المیسرة]].</ref> | ||
[[اطاعت]] از مادۀ "ط و ع" به معنای [[انقیاد]]<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۰۹؛ معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۴۳۱؛ لسان العرب، ج۸، ص۲۴۰؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۳۷۳.</ref>، اجرا نمودن [[دستور]]<ref>کتاب العین، ج۲، ص۲۰۹؛ المفردات، ج۱، ص۵۲۹.</ref> و عمل به [[دستور]] و یا حکمی با رغبت و [[خضوع]]<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۱۳۷.</ref> است<ref>[[محمد کاظمی بنچناری|کاظمی بنچناری، محمد]]، [[اطاعت - کاظمی بنچناری (مقاله)|مقاله «اطاعت»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۲.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||