چالش‌های آزادی: تفاوت میان نسخه‌ها

== نخست: [[هرج و مرج]] ==

== دوم: [[تفرقه]] ==

== سوم: [[توطئه]] ==

== چهارم: [[قانون‌شکنی]] ==

در اندیشه [[اسلام]]، آزادی در حدود [[قانون]] است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۳۹.</ref>. یکی از آسیب‌هایی که در خصوص استفاده از آزادی در جامعه قابل طرح است، سوء استفاده از آن و عدم رعایت [[قوانین]] و مقررات در جامعه به بهانه آزادی است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱۱/۵/۱۳۸۰.</ref>. به همین دلیل در [[اندیشه]] [[انقلاب اسلامی]]، [[ضرورت]] استفاده صحیح از [[آزادی]] مورد توجه قرار گرفته است. از این دیدگاه، باید از آزادی استفاده صحیح صورت گرفته و بر طبق [[مقررات شرع]] و [[عقل]] عمل نمایند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۹.</ref>.

در بدنه [[اجتماع]] نیز اگر همگان به [[آزادی]] در چارچوب [[قانون]] [[باور]] داشته باشند، [[سوء]] استفاده از آزادی به مثابه یک [[ناهنجاری]] [[اجتماعی]] [[نکوهش]] می‌شود. در این زمینه، مهم‌ترین نقش را [[قانون اساسی]] ایفا می‌کند<ref>رقیه تمیمی، بررسی مفهوم آزادی و قانون در اندیشه‌های امام خمینی، جان لاک و منتسکیو، ص۳۰۷.</ref>. [[امام خمینی]] [[معتقد]] است قانون اساسی به مثابه یک [[بیانیه]] قانونی<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۳۶۲.</ref>، [[حقوق اساسی]]، عمومی و طبیعی [[مردم]] را تبیین می‌کند و [[حافظ]] این [[حقوق]] و ضامن آزادی‌های مرتبط با آنهاست<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳۱۰؛ ج۱۴، ص۴۱۴.</ref>. مجری آن نیز [[حکومتی]] است که [[اقتدار]] خود را از قانون کسب کرده است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۱، ص۲۲.</ref>. ایشان با تأکید بر نقش قانون<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۴، ص۴۰۶-۴۰۷.</ref>، آن را یک آموزه سارگار با [[اسلام]] می‌داند و مفهوم [[حکومت]] را به «[[تبعیت]] از قانون» پیوند می‌زند<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، حکومت اسلامی، ص۴۴ – ۴۵؛ کشف اسرار، ص۲۹۴ – ۲۹۵.</ref>. ایشان پس از بیان مصادیق آزادی غیرقانونی مانند [[مخالفت]] با اسلام، مخالفت با [[مصالح]] [[کشور]] و مخالفت با [[عفت]] عمومی، درباره پیامدهای زیانبار آن، به ویژه [[هرج و مرج]] اجتماعی هشدار می‌دهد<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۴۱۷.</ref> و از مطبوعات، [[رسانه‌ها]] و [[احزاب]] می‌خواهد مراقب باشند تا مصالح کلی، [[شئون]] اسلام و [[جامعه مسلمان]] را به خطر نیندازند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۴۹۴؛ ج۱۰، ص۲۱۳-۲۱۴؛ ج۱۲، ص۲۹۰-۲۹۳.</ref>.<ref>[[حمید فاضل قانع|فاضل قانع، حمید]]، [[آزادی - فاضل قانع (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص.</ref>

بروز فساد و انحرافات اجتماعی یکی از آسیب‌های فراروی آزادی به شمار می‌آید. از این‌رو، فساد و انحرافات، مرز بهره‌برداری از آزادی در جامعه دانسته می‌شود. از این دیدگاه، اگرچه اسلام بیش از هر چیزی به آزادی [[عنایت]] دارد ولی هر چیزی که [[مخالف]] با [[عفت]] عمومی باشد را مخالف آزادی می‌داند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۷، ص۱۳۹؛ ج۱۱، ص۱۳۱.</ref>. اسلام آزادی را به رسمیت می‌شناسد، اما آزادی [[بی‌بندوباری]] را خیر<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۶۵؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۲۳/۲/۱۳۷۹.</ref>. به دیگر سخن، اسلام مخالف فساد است و همه آزادی‌هایی را که به فساد منجر نشود پذیرفته است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۸، ص۳۳۹، ۳۵۴، ۵۱۵-۵۱۷.</ref>. و در نتیجه، آن آزادی که به فساد و [[تباهی]] ملت و [[کشور]] منتهی بشود، مردود است<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۹، ص۳۴۴؛ ج۱۰، ص۱۸۸.</ref>.

مهم‌ترین آسیبی که در بعد فردی متوجه، [[نعمت]] آزادی است، فساد درونی و [[نفسانی]] است که به ویژه [[صاحبان قدرت]] را گرفتار می‌کند. بر این اساس، [[امام خمینی]] تأکید می‌کند [[قدرت]] اگرچه خودش کمال است، اگر در دست افراد [[فاسد]] قرار بگیرد، همین کمال را به فساد می‌کشانند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۸، ص۲۰۶.</ref>، در برابر، [[پرهیزگاری]] که همان [[آزادی معنوی]] است، به مثابه یک ابزار نظارتی درونی می‌تواند [[انسان]] [[آزاده]] و آزاداندیش را به ثمر بنشاند<ref>مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج۲۳، ص۴۴۳.</ref>، تا در جایگاه [[زمامدار]]، [[حافظ]] [[حقوق]] و [[آزادی‌های عمومی]] و اجتماعی باشد، شخصی که در این جایگاه قرار می‌گیرد، چنان که امام خمینی خاطرنشان ساخته، مانند هر انسان غیرمعصوم دیگری، مصون از [[اشتباه]] نیست و در معرض خطاست<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۳۷؛ ج۱۴، ص۳۶۸-۳۶۹.</ref>؛ بنابراین بر [[رفتار]] و [[کردار]] او نیز باید [[نظارت]] شود. در [[حکومتی]] که زمامدار را نه صاحب قدرت، بلکه تنها عامل قدرت می‌داند<ref>ژرژ بوردو، لیبرالیسم، ترجمه عبدالوهاب احمدی، ص۶۳ – ۶۴.</ref>، [[قدرت سیاسی]] [[جامعه]] به وسیله چند نهاد که در عرض یکدیگر قرار دارند [[اعمال]] می‌شود<ref>منتسکیو، روح القوانین، ترجمه علی‌اکبر مهتدی، ج۱، ص۳۹۸-۴۱۱.</ref>، تا از این طریق، قدرت مهار و کنترل شود. امام خمینی نیز با [[هدف]] کنترل قدرت، با تکیه بر بنیان [[معرفت دینی]]، اشراف [[فقیه عادل]] و منتخب [[مردم]] را بر نهادهای قانونی، ضامن رعایت آزادی‌های مردم و مانع شکل‌گیری [[استبداد]] در جامعه می‌دانست<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۵۲۵-۵۲۶ و ج۱۱، ص۲۲.</ref>؛ البته چنین [[فقیه]] عادلی، تنها زمانی در این جایگاه قرار می‌گیرد که [[آگاهی]] و عمل او در ابعاد گوناگون [[اخلاقی]]، [[دینی]] و ملی مورد [[شناخت]] و [[تأیید]] جامعه قرار گرفته باشد و مردم آن را برگزیده باشند<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۵۲۵-۵۲۶.</ref>.<ref>[[حمید فاضل قانع|فاضل قانع، حمید]]، [[آزادی - فاضل قانع (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۱، ص.</ref>

== ششم: ترویج باطل و تحریف عقاید ==

== هفتم: [[فتنه‌گری]] ==

== هشتم: بی‌بندوباری اخلاقی ==

== نهم: نفوذ بیگانگان ==

== دهم: استحاله نظام ==

براندازی و [[سقوط]] و در مرحله بعد، [[تحول]] در [[اندیشه‌ها]] و ارزش‌های انقلاب اسلامی، همواره مورد [[هدف]] [[دشمنان]] انقلاب ایران بوده است<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، بیانات، ۱۵/۱۱/۱۳۸۹.</ref>. [[آزادی]] یکی از ارزش‌های نهادینه انقلاب ایران است.

== یازدهم: نبود [[نظارت]] بر دولت‌مردان ==

== منابع ==

{{منابع}}

# [[پرونده:IM009731.jpg|22px]] [[حمید فاضل قانع|فاضل قانع، حمید]]، [[آزادی - فاضل قانع (مقاله)| مقاله «آزادی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه امام خمینی ج۱''']]

{{پایان منابع}}