منا

این مدخل زیرشاخهٔ بحث مکه است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سرزمین «منا»، که پس از گذشتن از وادی محسَّر آغاز می‌شود فاصله‌ای به طول حدود ۵/۳ کیلومتر و عرض تقریبی پانصد متر میان دو کوه ممتد قرار دارد و انتهای آن به مکه ختم می‌شود

منا میان مکه و مزدلفه و در ۷ کیلومتری شمال شرق مسجد الحرام است.

در مجموع باید گفت: حضرت ابراهیم به هنگام قربانی پیشانی فرزندش را بر تل و ارتفاعات «کوه منی» مشرف بر مسجد منی گذاشت و این مسجد را به مناسبت ارتفاعات منی مسجد خیف می‌نامند.

منا در معارف مهدویت

مِنا سرزمینی است نزدیک مکه و عرفات که غار حرا نیز در کوهی نزدیک این منطقه واقع شده است. حجاج سه شب در این بیابان وقوف می‌‌کنند و در سه قسمت در آن "رجم" نموده و در نهایت در آن قربانی می‌‌نمایند. در آخرین سال قبل از قیام حضرت مهدی (ع) آشوبی بزرگ در این بخش روی می‌‌دهد.

رسول خدا (ص) فرمود: (در سال پایانی پیش از ظهور) در ماه ذی قعده قبایل به نزاع برخیزند و حجاج را غارت نموده و در منی شورشی برپا می‌‌شود و کشتاری بزرگ رخ می‌‌دهد، به گونه‌ای که تا گردنه جمره خون‌ها جاری شود. سپس سردسته آنان فرار می‌‌کند و در بین رکن و مقام حضرت با اکراه به آنها بیعت می‌‌نماید.... در روایت دیگری می‌‌فرماید: قبایل با همدیگر به نزاع برمی‌‌خیزند و جنگ سختی میان آنان در می‌‌گیرد، سپس در حالی که در منا و عرفات هستند، صدایی می‌‌شنوند که می‌‌گوید امیر شما فلان شخص است و پس از آن صدای دیگری می‌‌شنوند که می‌‌گوید: بدانید که راست است. سپس با هم چنان جنگ کنند گویا سگ هار آنان را گاز گرفته است. بسیاری کشته شوند و خون تا گردنه جمره را فرا گیرد. سپس به حضرت مهدی (ع) پناهنده می‌‌شوند در حالی که او صورت خود را به کعبه چسبانده و گریه می‌‌نمایند و می‌‌خواهند که با حضرت بیعت نمایند. حضرت مهدی (ع) به آنان یادآور می‌‌شود که چقدر پیمان بستند و شکستند و در پایان با اکراه، با آنها بیعت می‌‌نماید.

منابع

1. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان.