پرش به محتوا

امام هادی در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:
سرانجام معتمد عباسی امام هادی {{ع}} را مسموم کرده و حضرت حدود ۴۲ سالگی، در ۳ [[رجب]] سال ۲۵۴ هجری [[شهید]] شد. [[قبر]] آن حضرت در [[سامرا]] (از شهرهای [[عراق]]) است.
سرانجام معتمد عباسی امام هادی {{ع}} را مسموم کرده و حضرت حدود ۴۲ سالگی، در ۳ [[رجب]] سال ۲۵۴ هجری [[شهید]] شد. [[قبر]] آن حضرت در [[سامرا]] (از شهرهای [[عراق]]) است.


== نام، کنیه و القاب ==
== نام و نسب ==
[[امام دهم]] [[شیعیان]]، فرزند [[امام جواد]] {{ع}} و نواده [[امام رضا]] {{ع}}. نام ایشان [[علی]] بوده است و چهارمین و آخرین امامی به شمار می‌آیند که پس از [[امام اول]]، چهارم و هشتم {{عم}} چنین نامی داشته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۴۷؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۸۰؛ الارشاد، ج۲، ص۳۴۶.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} این فرزند را به مبارکی، [[پاکی]] و نیکویی ستوده و وی را نزد [[خداوند]] صاحب [[مقام]] عظیمی دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۶۲.</ref>. [[کنیه]] وی ابالحسن بوده است و از آنجا که دو [[امام]] دیگر، [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>الکافی، ج۱، ص۲۶۴؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۳۷۷.</ref> و امام رضا {{ع}}<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۱؛ تاج الموالید، ص۹۷.</ref> کنیه ابالحسن داشته‌اند، به [[امام هادی]]، ابالحسن ثالث گفته‌اند<ref>المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۴۰۱؛ إعلام الوری، ج۲، ص۱۰۹.</ref>. البته گفتنی است هر چند [[امام علی]] {{ع}} نیز کنیه ابالحسن داشته‌اند<ref>الارشاد، ج۱، ص۵؛ إعلام الوری، ج۱، ص۳۰۷.</ref>، اما در [[منابع روایی]] کمتر بدین کنیه مورد اشاره قرار گرفته‌اند. [[القاب]] متعددی برای امام در منابع ذکر شده که برخی از آنها عبارت‌اند از: [[هادی]]، [[نقی]]، [[عسکری]]، [[امین]]، [[متّقی]]، [[زکی]]، نجیب، [[مرتضی]]، [[متوکل]] و [[شهید]]<ref>تاریخ أهل البیت {{عم}}، ص۱۳۲؛ دلائل الإمامة، ص۴۱۱؛ تاج الموالید، ص۱۰۳.</ref>. القاب مشهور ایشان هادی ([[هدایت‌گر]]) و نقی ([[پاک]] و [[مطهر]]) است. در مورد [[لقب]] «نقی» گفته شده که آن را خداوند در لوحی که به پیامبر {{صل}} [[هدیه]] داد، چنین ذکر فرمود<ref>مجموعة نفیسة فی تاریخ الأئمة {{عم}}، ص۲۰۳.</ref>.
[[امام دهم]] [[شیعیان]]، فرزند [[امام جواد]] {{ع}} و نواده [[امام رضا]] {{ع}}. نام ایشان [[علی]] بوده است و چهارمین و آخرین امامی به شمار می‌آیند که پس از [[امام اول]]، چهارم و هشتم {{عم}} چنین نامی داشته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۴۷؛ من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۱۸۰؛ الارشاد، ج۲، ص۳۴۶.</ref>. [[پیامبر]] {{صل}} این فرزند را به مبارکی، [[پاکی]] و نیکویی ستوده و وی را نزد [[خداوند]] صاحب [[مقام]] عظیمی دانسته است<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۶۲.</ref>. [[کنیه]] وی ابالحسن بوده است و از آنجا که دو [[امام]] دیگر، [[امام کاظم]] {{ع}}<ref>الکافی، ج۱، ص۲۶۴؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۳۷۷.</ref> و امام رضا {{ع}}<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۱؛ تاج الموالید، ص۹۷.</ref> کنیه ابالحسن داشته‌اند، به [[امام هادی]]، ابالحسن ثالث گفته‌اند<ref>المناقب، ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۴۰۱؛ إعلام الوری، ج۲، ص۱۰۹.</ref>. البته گفتنی است هر چند [[امام علی]] {{ع}} نیز کنیه ابالحسن داشته‌اند<ref>الارشاد، ج۱، ص۵؛ إعلام الوری، ج۱، ص۳۰۷.</ref>، اما در [[منابع روایی]] کمتر بدین کنیه مورد اشاره قرار گرفته‌اند. [[القاب]] متعددی برای امام در منابع ذکر شده که برخی از آنها عبارت‌اند از: [[هادی]]، [[نقی]]، [[عسکری]]، [[امین]]، [[متّقی]]، [[زکی]]، نجیب، [[مرتضی]]، [[متوکل]] و [[شهید]]<ref>تاریخ أهل البیت {{عم}}، ص۱۳۲؛ دلائل الإمامة، ص۴۱۱؛ تاج الموالید، ص۱۰۳.</ref>. القاب مشهور ایشان هادی ([[هدایت‌گر]]) و نقی ([[پاک]] و [[مطهر]]) است. در مورد [[لقب]] «نقی» گفته شده که آن را خداوند در لوحی که به پیامبر {{صل}} [[هدیه]] داد، چنین ذکر فرمود<ref>مجموعة نفیسة فی تاریخ الأئمة {{عم}}، ص۲۰۳.</ref>.


۲۱۸٬۸۳۷

ویرایش